Weerspiegeling op het water 14 Gunnen

Weerspiegeling op het water 14 

Gunnen 

Door Johan Caneel

Wat kan het mooi zijn op en aan het water, door ieder zijn plezier te gunnen. Als ik dit zo heb opgeschreven lijkt het eigenlijk een onmogelijke gedachte. Het zou betekenen dat ik met alles genoegen moet nemen. Waar blijft mijn eigen plezier dan?

Het kan zo mooi zijn als iedereen vriendelijk naar elkaar zou zijn. En die dagen zijn er zeker. Mensen die fietsen of wandelen langs het water en die een opgestoken hand met een glimlach en een hand van de andere kant beantwoorden. 

Of een jong stel dat staat te zoenen en knuffelen, die je even laat weten: wat leuk jullie zo te zien. Even later staan ze allebei te zwaaien! De mensen op de hotel – en partyboten die hun belevenis van die dag verrijkt zien met een visboot in het vizier en als ze geluk
hebben, ook nog een vis erbij. Je gunt het elkaar toch!


Vriendelijk naar elkaar zijn, hoe mooi is dat?

Om het even tot vissers te beperken; dat we blij kunnen zijn met de wijze van vissen en de vangsten van die ander. En af en toe gebeurt dit ook wel. Je ziet die ander zitten als je aan komt varen en roept even om te vragen waar de lijnen liggen, zodat je ze kunt vermijden. Dan kan die ander ongestoord zijn gang gaan toch.  Of die ander ziet je komen en laat even weten waar de lijnen liggen. Geen enkel probleem, je gunt elkaar de rust en het genot van het vissen.


Blij zijn voor die ander.

Het gunnen van de ander van zijn vangsten zonder er eigen vangsten tegenover te willen zetten. Oh had je er één van 100 centimeter of 20 pond; ik had er een week geleden nog één van 120 centimeter of 25 pond. Wat is dat toch bij ons mensen? Wat maakt het dat we meer indruk willen maken dan die ander op ons doet? Toch een primitief trekje van de grootste en sterkste willen zijn?

Jaloezie is er ook zo eentje. Ik ben ook wel eens jaloers hoor, want hoe mooi is het als je ook eens dit of dat zou mogen meemaken. Bijvoorbeeld die ene uitzonderlijke vangst! Dat doet me denken aan de prachtige spreuk die ik ooit in Canada aantrof in een viskamp.
“Oh God, give me the grace to catch a fish, so big that I never have to lie.”

Het gekke is dat het oog altijd van zich afziet en het gras elders altijd groener is. Ga je in de schoenen van die ander staan en kijk je eens naar jezelf: let eens op wat je allemaal te zien krijgt! Weet in ieder geval dat je er wel wat voor moet doen, want thuis blijven zitten voor de televisie levert je geen bijzondere vangsten op.


Af en toe eens kijken naar de eigen schitterende vangsten.

Ik zou willen dat we elkaar meer respecteren en gunnen daadwerkelijk de betekenis mag hebben van die ander iets geven of toewensen, dat misschien wel beter, groter of mooier is dan wat jij kunt of hebt. Net als met het kopen van iets. Dat je het bij die persoon of zaak koopt die je het gunt. Dan mag hij iets duurder zijn dan elders, maar je weet dat je altijd op hem kunt rekenen. Dus gun je hem die verkoop of opdracht.

Het lijkt wel of de prijs, lees het geld, allesbepalend is geworden. Eerst naar de winkel om je te laten voorlichten, het ding in handen te hebben en te kunnen voelen. Dan het internet op en daar kopen voor de laagste prijs. Zoiets van: samen hier of daar naar toe willen gaan en je laat die ander alles uitzoeken om vervolgens mee te delen dat je het uitgewerkte idee met iemand anders gaat uitvoeren.


Wie gun jij de aankoop van een boot vol materiaal?

Mij lijkt dat je respect dient te hebben voor de moeite die iemand voor jou neemt en in ieder geval terugkoppelt als de keus op iets anders is gevallen. Ik heb het in ieder geval wel gedaan bij de aanschaf van de Tomasco. Tenslotte hadden zowel Lund, Alumacraft en Starwelt tijd en moeite in mij gestoken.

Zo stel ik het ook op prijs als iemand een intakegesprek betreffende coaching met mij heeft gehad of een voorstel voor een vistrip, dat ik een terugkoppeling krijg wanneer het niet door gaat. Niet dat die ander zich moet verantwoorden, maar als blijk dat men mijn inspanning heeft gewaardeerd. Dit klinkt misschien aanmatigend, maar is door mijn bril gezien, niet meer dan normaal. Zelf streef ik dit in ieder geval wel na.

Gunnen is dus iets waarbij je elkaar gebruikt, maar niet misbruikt. Zeg maar een win win situatie. Gebruiken kan ook interesse betekenen. Wat vind jij nu zo leuk aan vliegvissen? Is dat omdat je het leuk vindt om een imitatievlieg te maken en deze zo natuurgetrouw imiteert dat je er een vis mee kunt verleiden tot een aanbeet, of is het juist de werptechniek? Niet om je te laten, maar om het plezier te begrijpen en het die ander te gunnen.


Heerlijk, vliegvissen vanuit de boot en blij met iedere vis.

Net zoals die ander, die het jou gunt om jouw geliefde vistechniek toe te passen. Oprechte interesse in elkaar en met respect voor het feit dat je verschillend bent. Wat zegt het als iemand zich ten overstaan van anderen laat ontvallen dat ik eigenlijk geen echte roofvisser ben en omdat ik in plaats van met jerkbaits vooral met shads en dergelijke vis. Eigenlijk heel simpel dus. Iemand heeft blijkbaar de behoefte zich van mij te onderscheiden door het te doen voorkomen dat mijn voorliefde bepalend is voor het gegeven of je een goede visser bent. Gun mij alstublieft mijn plezier en laat dat schoolse gedrag van voldoende of onvoldoende svp achterwege.

Ik vind het jammer dat competitie zo doorslaggevend kan zijn in hoe je je tot elkaar verhoudt. Ik heb voorkeuren ontwikkeld voor bepaalde wateren. Wateren waar ik me prettig voel en kan ontspannen. Terwijl anderen juist voor hele intensieve wateren kiezen. Die tijd heb ik wel een beetje gehad. Mijn behoeften zijn in de loop der tijd veranderd en daaraan beleef ik ook plezier.


Met talrijke boten een grote groep minder bedeelde kinderen een fijne visdag bezorgen, dat gun je ze toch!

Dit is mijns inziens echt een factor die ten aanzien van gunnen heel bepalend is. Je realiseren dat een andere persoon van nature wellicht anders in elkaar steekt, maar mogelijk ook in een andere fase verkeert dan jij. Gun die ander zijn weg en ik ga mijn eigen weg. Laat me vrij, zoals ik de ander vrij wil laten. Niet dat dit door ieder als zodanig wordt ervaren, maar het is wel mijn intentie. En ik kan het niet ieder naar de zin maken. Gun mij mijn eigen plek!

ANDEREN LAZEN OOK