Weerspiegeling 99: Alles is absurd!!

Door Fishing Guide Johan

Wat een wereld, wat een jaar! Wanneer je reeds 7 decennia op deze aardbodem rondloopt, heb je inmiddels toch wel het e.e.a. meegemaakt. Toch overstijgt het aantal ingrijpende zaken de laatste tijd mijn voorstellingsvermogen.

Wat blijft, is het zoeken naar een manier hier zodanig mee om te gaan dat het leefbaar blijft. De vergelijking met het vissen in onverwachte omstandigheden en situaties maakt een redelijke vergelijking mogelijk.

Vorig jaar dook daar ineens de corona op en dit stelt de mensheid wereldwijd voor een grote uitdaging. De mens stelt zich teweer tegen die dreiging. We willen dit virus "er onder krijgen". Hoe we hier mee omgaan is heel divers. De meningen en acties lopen zeer uiteen.  Maar deze dreiging staat niet op zich: we hebben te maken met klimaatverandering, met milieuvervuiling, met overbevolking, met ontbossing, met ingrijpende machtsverschuivingen, met  ............ Tja, met wat allemaal niet?

De natuur laat veranderingen zien waar wij niet langer achteloos aan voorbij kunnen gaan. En het kan niet anders dan dat de vissen in hun bestaan ook de invloed van deze ontwikkelingen ervaren. Waarschijnlijk onbewust, maar de invloed van de mensen op het milieu, op het klimaat, op de waterhuishouding, op de variatie in vissoorten, het is er allemaal. En als dan de corona komt, gaan we massaal aan het vissen!


Wat weer een beauty en ze lijken vandaag allemaal wel groot.

Vele jaren hebben we in de Nederlandse rivieren gezien dat het waterpeil gedurende de zomermaanden zover zakte, dat het ons voor problemen stelde. Schepen konden vanwege de geringe diepgang niet de beschikbare capaciteit benutten en er was dikwijls onvoldoende koelwater, water om te besproeien, zelfs de beschikbare hoeveelheid drinkwater was wel eens kritisch. En in dit water moeten vissen zien te overleven.

En nu ineens krijgen we te maken met omslagpunten in "vaststaande" patronen. In een overbevolkte wereld is een pandemie een voor de hand liggend verschijnsel. Zeker gelet op de manier waarop wij ons verplaatsen, c.q. stromen vluchtelingen veroorzaken. Is het onder water veel anders? De samenstelling van de soorten en hoeveelheden, tonen aan dat hier veel gaande is. Wellicht geen pandemie, dan wel de opkomst van nieuwe soorten, immigranten zeg maar, die leidt tot verdringing en reducering van vertrouwde soorten.

En zo komen we terecht in een jaar waarin winterverschijnselen zich naar de zomer voor doen. De zomer kent plotseling hoeveelheden neerslag, die ongekend zijn. Een ommekeer in wat we verwachten en waar ons leven op is ingesteld. De omslag is zelfs dermate dat levens en huizen worden verwoest. Er gebeuren dingen, die wij ons niet hadden kunnen voorstellen.


Het hoge water doet veel bloemen kopje onder gaan.

Zo stappen Jöran en ik vandaag in die "nieuwe" wereld. De steiger bij de trailerhelling is onbereikbaar geworden, vanwege het hoge water. De camping ter plaatse is ontruimd en de bootjes in de haven zijn slechts "per boot" bereikbaar. Wij zijn benieuwd wat er vandaag mogelijk is wat het vissen betreft. We hebben geen idee.

Onderweg naar de rivier, zien we dat vakantiehuisjes worden weggehaald, omdat ze anders onder water komen te staan. En dit terwijl ze waarschijnlijk al verhuurd zijn. De caravans op een camping, die enkele maanden geleden met veel zorg zijn geplaatst en ingericht, zijn grotendeels weg. Alleen de caravans die hoger staan, kunnen blijkbaar blijven.

De stuwen staan volledig open.

Aangekomen bij de rivier zien we het geweld van het water, dat een niveau heeft bereikt dat we bij uitzondering in de winter tegenkomen. De stuwen staan volledig open. Wij kijken naar de bewegingen van het water en zetten onze ervaring in om de vissen aan de schubben te komen. Gelukkig hebben we succes en dit geeft vertrouwen. Wat opvalt, zijn de mooie formaten. Snoekbaarzen, want daar draait het om, van 70 cm klappen op onze shads.

Nog niet massaal, maar op de gekende stekken vangen we toch één of meerdere vissen. Gek genoeg eigenlijk alleen aan de ene oever en niet of nauwelijks aan de andere. Wanneer de aanbeten uitblijven besluiten we verder te gaan.. Mogelijk heeft het te maken met de siësta die vissen rond de middag wel eens willen pakken.

Rijkswaterstaat is druk in de weer.

Aangekomen bij rustig water, zien we dat Rijkswaterstaat druk in de weer is. Jöran heeft vernomen dat de waterkering morgen dicht gaat en wij vermoeden dat hetgeen nu gaande is, daar mee te maken heeft. Idioot zeg, in juli de waterkering in werking stellen! Wij weten nu niet of we onze volgende bestemming nog wel kunnen bereiken. Daarom varen we naar de boot van RWS en vragen wat er staat te gebeuren.

De waterkering gaat inderdaad gesloten worden, maar de naastgelegen sluizen houden tot morgen een vrije doorgang, zo wordt ons gezegd. En zo kan het gebeuren dat wij midden in de zomer, vanwege hoog water het sluiten van de kering mee gaan maken. We wachten er niet op, maar besluiten op het rustige water te gaan slepen. Een week geleden ving ik op deze manier nog enkele mooie vissen en mijzelf dus!

Onze meestervisser in actie!

Het slepen levert echter helemaal niets op. Geen enkele aanbeet. Dan zien we dat het relatief heldere water ernstig wordt verstoord door smerig water dat hier wordt geloosd. Blijkbaar moet ook hier overvloedig water worden afgevoerd. Wij twijfelen niet en gaan verticalen. Het valt niet mee, vanwege de rommel die hier ronddrijft, maar gezien de resultaten, zouden we wel gek zijn het op te geven.

Ongelofelijk zeg, hoe de snoekbaarzen deze situatie benutten. Het is een echte hotspot, terwijl er verder geen vis te verleiden was, zijn we ineens op het juiste moment op de juiste plaats. Extreme omstandigheden confronteren ons met extreme vangsten op een paar vierkante meter. Negen forse snoekbaarzen gunnen ons een geluksmoment. En dan missen we er ook nog een paar.

Het is werkelijk absurd dat we in deze brei zoveel mooie vissen kunnen vangen. De aanbeten zijn snoeihard en vooral ik ben druk met "opscheppen". Dit wil zeggen dat Jöran 75% van de vangsten voor zijn rekening neemt. Ook weer zoiets, om aan het einde van de dag te zien dat de vangsten weer recht zijn getrokken.

Het water staat tot het randje van de kade.

We blijven ons verbazen. Wanneer de aanbeten uitblijven besluiten we terug te gaan naar de rivier. De vrije doorgang via de sluizen, bevestigt nog eens zien hoe hoog het water staat. De kade ter plaatse kan ieder moment blank komen te staan. Zoals gezegd; het is absurd om bij al het groen en zomers weer te zien hoe Nederland zich wapent tegen het hoge water.

Op de rivier zoeken we de geëigende stekken weer op. Iets anders kunnen we ook niet, want op een rivier die zo tekeer gaat, heb je weinig keus. In het begin wil het nog steeds niet lukken, totdat we weer op dezelfde oever komen waar we eerder ook succes hadden. Zou het met de windrichting te maken hebben? Het maakt ook niet uit, want we zijn heerlijk aan het vissen. Vandaag is het wel Jöran die de kapitein is en aanzienlijk meer inspanning moet leveren dan ik, zijn passagier.

Zo'n aanbeet waarbij je even de weg kwijt bent!

Plotseling krijg ik weer een tik op mijn hengel en vang de kleinste vis van de dag. Ook weer een leuk moment, zo tussen al die forse snoekbaarzen door. Ik heb deze nog maar net terug gezet, of een keiharde beuk, maakt duidelijk dat er meer actieve rovers zijn. Ook krijg ik nog te maken met zo'n aanbeet, waarbij ik "even de weg kwijt" ben. Zo noem ik de aanbeten, die zo hard zijn, dat ik even de oriëntatie kwijt ben.

Zo vangen we er nog een paar vissen bij. Op de stek waar we besluiten, krijgen we gezelschap van een collega, die er blijkbaar genoegen in schept om voortdurend achter onze kont te kruipen, om het maar even platvloers te zeggen. Na "zijn succes" met de fireball en dode visjes (?) lukt het hem blijkbaar niet om met shads te vangen en zit hij ons op de huid. Nadat wij hier nog een paar vissen hebben gevangen, bieden we hem de kans nog iets aan zijn vangsten te doen.


Oude en nieuwe tijden komen samen.

Wij kijken terug op een dag die we niet snel zullen vergeten en die in veel opzichten uniek is. Of we hier vaker mee te maken gaan krijgen? De tijd zal het leren. Voor hetzelfde geld volgt er nog een hele warme periode, die het water als sneeuw voor de zon doet verdampen en de watertemperatuur zodanig doet stijgen dat de vis heel passief gaat worden. Hoe dan ook, wij gaan vissen en voelen ons uitgedaagd door de omstandigheden. Er is altijd wel iets te beleven.