Weerspiegeling 94: Een gerijpte visdag levert een prachtig resultaat op.

Tja, wat is nu een "gerijpte visdag". Net zoiets als extra belegen kaas dus. In december 2019 kreeg Tiago van zijn broer een visdag cadeau. Begin 2020 spraken we af en toen was daar ineens de corona! Tussentijds spraken we opnieuw af en toen gooide het weer roet in het eten. En nu, anderhalf jaar later komt het er eindelijk van.

Tiago komt niet alleen en neemt Mark,  een voormalig teamlid van de voetbal mee. Inderdaad voormalig want in anderhalf jaar kan er veel gebeuren. Tiago is ook nog eens verhuisd. En zo komt dat de mannen beiden in hun eigen auto zijn gestapt om elkaar op de afgesproken plaats te ontmoeten. Daar staan ze al, wanneer ik aan kom rijden.

Mark blijkt een heel ervaren visser te zijn die bovendien goed bekend is op deze plek. Dit is dus extra kennis en dan moet het lukken toch! Omdat hij bekend is met de slagboom, kan hij deze bedienen en zo liggen wij eerder op het water. Omdat er nog steeds een flinke stroming staat gaan we eerst even verticalen, iets dat Tiago niet eerder heeft gedaan.

Er gebeurt echter helemaal niets en daarom gaan we over op plan B. Veel mensen kunnen het slepend vissen niet waarderen, maar het kan heel effectief zijn en we willen toch wel graag vis in de boot. En dan is het mooie als je daar ook een leuke plaat van kunt schieten. Dit ging met de eerste vis direct mis. Een hele grote baars wilde niet wachten op de fotograaf en belandde met veel gespartel vroegtijdig in het water.

Een snoekbaars uit het kantje.

Zo, de kop was er af en wij moesten zien een tweede vis te vangen, om de herinnering aan deze dag veilig te stellen. Niet wetende wat ons allemaal nog te wachten stond. Heerlijk toch een dag vol verrassingen. In ieder geval zorgt Mark voor de volgende vangst, een snoekbaars uit het kantje. En deze gelegenheid benut ik om de eerste herinnering vast te leggen.

Het cadeau dat hem toekomt.

Enige tijd later is Tiago zelf aan de beurt. Hij weet een flinke snoekbaars te haken en pakt hiermee zijn cadeau uit. Want het moet natuurlijk wel gezegd dat het om zijn cadeau gaat. Helaas voor hem heeft hij aan Mark een flinke concurrent, tenzij je uitgaat van het principe "de boot vangt". Dit wil je natuurlijk wel volhouden, maar toch...........

Een hele mooie!

Dan komen we bij een haven ingang. Hier varen we een paar keer op en neer en krijgen meerdere aanbeten. Zowel de baars als snoekbaars blijkt actief en we vangen een paar mooie vissen. Een mevrouw op een woonboot vraagt onze aandacht en wijst ons erop dat er al meerdere keren vissers op de bon zijn geslingerd. Er blijkt een bord te staan: "verboden te vissen!" Door het hoge gras is het aan het zicht onttrokken en bovendien vissen we niet op de put maar varen heen en terug.

Later valt me op dat er heel veel zomerverkeer op gang komt en de doorgang geblokkeerd kan worden door visboten die daar positie kiezen. Doordeweeks kan dit voor de beroepsvaart dus ook een probleem zijn. En dan begrijp ik het wel en we weten inmiddels dat er nogal wat ambtenaren zijn die iedere gelegenheid aangrijpen om te schrijven. Een gewaarschuwd mens telt voor twee. Bedankt mevrouw!

Mark houdt zich zeker niet in.

Wij gaan door met datgene waar we voor gekomen zijn en hoewel het niet super is met de vangsten, tikken we toch regelmatig eentje bij op de teller. Vanwege de harde stroming varen we een heel stuk terug om vervolgens weer tegen de stroom op te slepen. Het lijkt echter steeds moeilijker te worden nu de temperatuur stijgt en het drukker wordt op het water.

Ik mag zelf af en toe ook een duit in het zakje doen.

We moeten op enig moment de Minn Kota zien te bevrijden van een lijn die er tijdens het ankeren in terecht is gekomen. Dit betekent dat we een ander anker moeten laten zakken. Gelukkig heeft Mark niet veel aanwijzingen nodig en dan kunnen we met de elektro aan de gang. De shad is in ieder geval verloren en de lijn krijgen we niet los. Het is een heel werk om de motor weer gangbaar te maken, maar uiteindelijk lukt het toch.

Dan nog een keer terug naar het begin. Ik zet de boot op ver voor de oever die we gaan bevissen. Wanneer we in die richting varen krijgt Mark, alweer hij, een kanjer aan de lijn. Dit gaat echt lange tijd duren, mits de lijn etc. heel blijft. Ik bekijk de positie van de boot ten opzichte van mogelijke obstakels en laat hem nog een stuk met de stroom afzakken. Zo lopen we minder risico's de vis te verliezen.


Hij kreeg er niet genoeg van. Arme Tiago!

Een bootje vol watertoeristen vaart in onze richting en men ziet dat er bij ons iets gaande is. Dan komt natuurlijk de vraag: "Wat is het". Wij antwoorden naar waarheid dat we het niet (zeker) weten, omdat we nog niets hebben gezien. Een sterk vermoeden hebben we ondertussen wel: meerval? Dan is het zover en laat de vis zich even zien: inderdaad een flinke meerval.

Ik laat het de toeschouwers weten en de spanning loopt op. Tiago laat me weten dat hij het grote schepnet aan de magere kant vindt. Die mening deel ik en daarom duik in mijn vistas om de daarvoor bestemde handschoenen aan te trekken. Ondertussen is de vis nu meerdere keren in de oppervlakte verschenen.

Wanneer de vis bij de boot komt, test ik even de mate van grijpbaarheid, middels een tik op de kop. Daarbij geeft de vis blijk dermate vermoeid te zijn dat ze geland kan worden. Bij de eerste beste gelegenheid pak ik de vis vast in de bek. Wanneer ik de vis uit het water hijs, klinken er uit de andere boot kreten van verwondering en verbazing. Ik gun onze toeschouwers een fotomomentje om hun vaardag te illustreren.

Hiervoor gaat Mark wel door de knieën.

ndertussen tover ik ook nog een onthaakmat tevoorschijn en Mark zorgt er voor dat deze nat wordt gemaakt. Daarna leggen we de vis neer en gaan meten: 132 cm. Voor de echte meervalvissers waarschijnlijk een kleintje, maar voor ons een bonusvis van formaat. Zeker gelet op het lichte materiaal waarmee Mark de vis heeft bedwongen.

Na vele plaatjes te hebben geschoten gaat de vis terug en is de voorstelling afgelopen. De stempel op het verjaardagscadeau van Tiago is gezet. Alleen jammer dat Mark de vis ving en niet zijn gastgever. In ieder geval heeft deze gebeurtenis grote indruk gemaakt en weten wij het zeker: deze dag is heel erg geslaagd.

Doe er ook nog maar een snoek bij!

Wanneer we nog een heel stuk afslepen, komt er ook nog een snoek tevoorschijn, de enige van deze dag. En hiermee hebben we vier soorten gevangen en in totaal 13 vissen. We maken slechtere dagen mee! Terug bij de helling schrikken we van hetgeen zich op de parkeerplaats toont. Helemaal vol auto's waarbij de mijne, met trailer, een lelijke sta in de weg blijkt te zijn. Iets om een volgende zomerse dag rekening mee te houden dus.

Wanneer de boot het water uit is, stal ik deze op een andere plek zodat het obstakel op de parkeerplaats vermeden wordt. De mannen laden hun bezittingen weer in hun auto's en na een korte nabeschouwing keer ik huiswaarts. Onderweg moet de tank van de boot weer gevuld voor de volgend trips en dan kan ik even onderuit. Daar heb ik best zin in.


Die lach ging er niet meer van af!!