Weerspiegeling 93: Het leven nemen zoals het is en de uitdaging blijven zoeken.

Het is zo'n dag dat alles anders loopt dan je je hebt voorgesteld. Ik krijg via de app geen contact met JP en heb mijns inziens nog geen concrete afspraak met hem. Dit is heel abnormaal en daarom denk ik het ergste. Als hij niet komt, ga ik toch, zo heb ik besloten. En de bestemming laat ik in overeenstemming zijn met een eventueel verlate komst.

Als ik klaar sta om te vertrekken, krijg ik Jöran aan de telefoon. Zijn pasje bij de slagboom werkt niet en hij staat daar met een relatie. Of ik plannen heb daar ook te gaan traileren. Die heb ik niet, maar ik kan hem wel uit de brand helpen. Wachten tot 9.00 uur eindelijk de receptie open gaat, is geen optie. Daarom stel ik hem voor naar een ontmoetingsplek te komen, waar hij mijn pasje in ontvangst kan nemen.

Bij dergelijke problemen blijkt doorgaans dat men verzuimd heeft de pas correct te verlengen. Je betaalt een bom duiten en dan blijkt zoiets. Ik weet uit ervaring dat het het beste is, direct na betaling de slagboom te checken, om niet voor verrassingen als deze komen te staan. Nu gaat het erom een ander te helpen, die bovendien nooit te beroerd is om mij te helpen wanneer dit nodig is. Mooi dat het kan.

Wanneer ik weg wil rijden komt JP aan de lijn! Hij verkeerde in de veronderstelling dat we elkaar rond de middag zouden treffen. Enfin, het maakt allemaal ook niet uit en ergens had ik er blijkbaar al rekening mee gehouden. Ik vraag hem naar een locatie te komen bij de plek waar we doorgaans vissen. Rond de middag dan alsnog. Nu eerst de sleutel bij Jöran afleveren.


Dit lag nog voor ons. We wisten het nog niet, maar het verlangen was er wel al.

Ik trailer de boot alleen en vaar eerst een flink stuk richting meetingpoint. Vervolgens ga ik langs de oever slepen. Het levert helemaal niets op en dus vaar ik direct een heel stuk door. Dan andermaal slepen en andermaal zonder enige respons. Dan maar door tot vlak bij ons ontmoetingspunt. Daar is een mooi diep gat en met de stroming die we hebben, zou daar vis in moeten liggen. Dit blijkt ook zo te zijn, alleen hebben ze geen honger!

Ik check af en toe even waar JP zich bevindt. Hij heeft me dit via de mobiele telefoon mogelijk gemaakt. Zo lukt het om nagenoeg tegelijkertijd bij ons ontmoetingspunt te arriveren. Nu wordt eerst de boot volgeladen met alle materiaal waar JP niet buiten kan en dat is best veel! Al snel is hij zover om in te stappen en kunnen we afvaren. Ik realiseer me dat het een latertje gaat worden.

Vertrouwen hebben in jouw keuze is erg belangrijk.

We gaan rechtstreeks maar onze favoriete stek en vissen deze slepend af, tegen de stroom op. De eerste aanbeet gaat verloren terwijl de hengel nog in de steun staat. Gelukkig eindelijk respons en daar was ik wel aan toe! JP is inmiddels verslaafd aan het jiggen en doet dit met een 9 cm Boobytrap in de kleur Pink Harasser die op een 14 grams loodkop is gemonteerd. JP heeft er duidelijk alle vertrouwen in.

Een bekend verschijnsel is het toch. Heb je ergens succes mee, dan grijp je er telkens op terug. En laten we eerlijk zijn, vertrouwen is het halve werk. Je moet ergens in geloven en als dat een bepaalde kleur is of een bepaalde plug of wat dan ook, het is een heel belangrijk element voor succes. Later vandaag blijkt de grote broer van 13 cm eveneens voor succes te staan.

Klein aas, grote vis. Het kan allemaal.

We gaan nu met de stroom mee hetzelfde traject nog een keer proberen. En ja hoor, ineens heeft JP gevonden waar hij zo naar uitkijkt. Een keiharde aanbeet zet hem helemaal op scherp en dat mag ook wel. De boot gaat "voor anker" en ik maak de boot klaar voor ontvangst. Dit laat geruime tijd op zich wachten, want het kleine opdondertje van 9 cm blijkt een heerlijke snack te zijn geweest voor een snoek van 87 cm. En dit met een enkele haak.

Deze beloning van alle inspanningen geeft eveneens vertrouwen. Overigens weten we inmiddels wel dat de vis niet echt los is. De weersomslag van voortdurend zon naar bewolkt met een flinke wind heeft ons ook weer aangezet tot het dragen van andere kleding om ons behaaglijk te voelen. Voor de vissen geldt mogelijk iets dergelijks.

Het blijft erg lang bij die ene vis. Wij blijven zoeken en komen bij een stuw. Hier zoeken we de stroomnaden en andere aanduidingen die mogelijk actieve vis kunnen aantrekken. Het lijkt allemaal tevergeefs. Bij al die pogingen raakt er ook wel eens iets vast. Gelukkig weten we alle aasjes weer los te krijgen.

Een mooie beloning. Zelfde kleur, andere maat Boobytrap.

We zijn van oever gewisseld en verblijven hier in een gebied van keerstromen. Desondanks lijkt het erop dat we hier de vis niet aan de schubben kunnen komen. JP heeft gekozen voor de shad van 13 cm in zijn favoriete kleur. Deze is voorzien van een zware loodkop en kan hiermee goed worden gecontroleerd. Wanneer we op het punt staan ons geluk elders te zoeken, slaat esox lucius toch nog toe. Deze keer gaat het om een exemplaar van bijna 80 cm.

Gelukkig maar, want we waren er wel aan toe, ondanks het feit dat we heerlijk aan het vissen zijn. Toch gaan we nu terug naar het traject dat ons het meeste vertrouwen geeft. Terwijl JP blijft werpen, tast ik de bodem verticaal af. Zo kan ik rustiger varen en vissen tegelijk. Dan is het bij mij ook raak en mag ik een kleinere snoek verwelkomen. Typisch zo'n snoek dag zou je zeggen, ware het niet dat er ook nog snoekbaarzen verschijnen.

Waarschijnlijk nog niet zo lang geleden afgepaaid.

In betrekkelijk korte tijd weten wij beiden er één te arresteren. Mooie vissen overigens. Dit valt wel op dit seizoen. De snoekbaarzen die we vangen zijn allemaal forse vissen. De kleinere laten zich nog nauwelijks zien. En terwijl de dag vordert hebben wij 5 vissen mogen vangen. Dan besluiten we het elders te gaan proberen.

Bij een brug aangekomen, zien we ook daar een hele mooie stroming. We proberen hier van alles, maar kunnen geen potten breken. Een andere boot, die iets verder op, ligt geeft het op en wij snappen het. Gelukkig is er ook nog die vrolijke noot van een antiek bootje met twee muzikanten op het dek. Heerlijk dat er eigenlijk altijd wel weer iets gebeurt dat een dag kleur geeft, ook al is alles grauw.

De laatste van deze dag, een mooie afsluiter dus.

Na al het werpen en verticalen, besluiten we tegen de stroom op terug te slepen richting helling. Wanneer ik de rivier ben overgestoken en de boot parallel aan de oever manoeuvreer, meldt JP een aanbeet. Dus toch nog! En ook nu is een flinke snoekbaars de dader. Misschien moet het wel een slachtoffer noemen en zijn wij de jagers. het doet er niet toe, wij zijn blij met deze mooie en tevens laatste vis van de dag.

De avond is al in gang gezet als ik JP weer afzet bij ons ontmoetingspunt. Hij is niet voor niets gekomen en hoewel het aantal gevangen vissen niet in de dubbele cijfers is terecht gekomen, maken de formaten van de gevangen vissen veel goed. Voor ons is het in ieder geval een geslaagde dag. Bij de helling zet JP de auto vlak voor de boot en pak ik boot leeg en laadt hij zijn auto weer vol!

Na het afscheid, moet ik nog ruim twintig minuten varen om de boot te kunne traileren. Het is een dag geworden van improviseren en het is de moeite waard gebleken. In mijn eentje trailer ik de boot en wil huiswaarts gaan, als Jöran zich meldt. Hij wil het geleende pasje terug brengen. Ik laat hem weten over pakweg een half uur terug te zijn.

Omdat mijn echtgenote het hele weekend elders verblijft, vraag ik Jöran nog even een bakkie te doen. Zo wisselen we de opgedane informatie van deze dag uit en besluit ik mijn eerstvolgende trip een andere bestemming te kiezen dan die van vandaag.


Linksom of rechtsom, we hebben elkaar vandaag gevonden en nog vis gevangen ook.

De volgende dag meldt JP dat hij zijn favoriete shads op internet heeft gevonden en onmiddellijk een aantal heeft besteld in alle beschikbare formaten. Zo werkt het dus, de jager gevangen in het web van prooi en succes.

Waarschijnlijk neem ik nog wel een paar over, want deze shad en vooral de kleur is nog moeilijk verkrijgbaar. Stel je bovendien nog eisen aan het formaat dan wordt de zoektocht dikwijls nog intensiever. Met andere woorden: we blijven vissen! Het vangen hangt af van het zoeken en het doorzettingsvermogen.