Weerspiegeling 92:  Een geheel nieuwe ervaring, die heel goed uitpakt.

Arjen en Peter willen nu eens geen snoeken, maar grote baarzen, snoekbaarzen en ook roofblei. Zij vissen vrijwel altijd op snoek, omdat hun thuiswater hier ook vooral om bekend staat. En zoals bij zovelen willen ze verandering, nieuwe uitdagingen.

Zodoende hebben ze bij mij aangeklopt. En inderdaad, snoeken komen niet massaal bij mij in de boot. Meerdere soorten op één dag zijn eerder regel dan uitzondering, waaronder baars, snoekbaars, winde en roofblei.

Samen genieten van alles wat langs komt.

Omdat het plotseling erg warm is geworden, spreken we vroeg af. Bovendien lijkt het erop dat er 's middags regen zal komen en zelfs onweer is niet uitgesloten. Wanneer ik mooi op tijd bij de helling kom, zijn de mannen al in de weer. Ze hebben vis zien jagen bij de helling en Arjen is niet meer te houden. De rovers, waarschijnlijk roofbleien, zijn echter niet te verleiden. Mogelijk staat alleen speldaas op het menu.

Na kennis te hebben gemaakt en de boot te hebben ingeladen, kan deze te water. De mannen keuren de boot helemaal goed en dit maakt mij weer blij. Erkenning hebben we immers allemaal nodig. Op het water ervaren ze nog meer zaken die hen goed bevallen. De dieptemeters vertonen evenwel niet datgene waarop ze hoopten. Dan helpt het ook niet dat ik niet alle toepassingen benut.

Omdat ik volsta met een kaart en het landschap onder water, onder de boot, maak ik geen gebruik van sidefinding en dergelijke. Zo heb ik meer aandacht voor de omgeving, zowel wat de scheepvaart als de natuur betreft. Arjen en Peter komen er al snel achter dat het ontbreken van signalen, mede door de geringe diepte waar we varen, niet betekent dat je niet kunt vangen.

Daarvoor moet je blijkbaar eerst even oefenen. Het is Arjan die als eerste een vis haakt, maar even later moet constateren dat de vis heeft gelost. Een vis die uit de oever kwam en niet waarneembaar was op de dieptemeter. De verwachting dat de vis niet diep gezocht hoeft te worden, is alvast bewaarheid.

Hiervoor is Arjen gekomen!

De eerste de beste vis die wel binnen komt, maakt Arjen razend enthousiast en dat wil wat zeggen als je reeds vol verwachting in de boot bent gestapt. De baars van 45 cm betekent dat een groot deel van zijn wens is ingevuld. Zwaar onder de indruk, schieten we een paar platen en geven de vis dan weer snel de vrijheid. Zo de kop is er af, maar de mannen willen nog niet terug naar huis, zoals ik suggereer. Waarvoor ze kwamen is toch ingevuld! Daar stappen ze niet in, sterker nog, ze verlangen naar meer!

Zo gaat ie goed, zo gaat ie beter.......

Dat duurt enige tijd alvorens vis nummer twee zich meldt en weer in de oever. Het is een snoekbaars die helemaal past binnen de bucketlist van de mannen. Het is bovendien geen kleintje en dit levert dan ook een stevige dril op. De vreugde neemt nog meer toe en nu is het zaak dit vast te houden. Dit neemt niet weg dat je alleen kunt vangen als de vissen meewerken.

De stekken die bij de visdag met JP succesvol waren, tonen aan dat het resultaat van die ene dag geen garanties biedt voor de toekomst. Dit verlangt dus een andere aanpak, hoewel we wel degelijk even kijken of er op die stekken iets te halen valt. Zodra we ervaren dat de aanbeten uitblijven, zoeken we verder.

Alweer vis voor Arjen

Op een hoek, waar JP ook een snoekbaars haakte, weet Arjen zijn derde vis te verleiden met een plugje. En hoewel we niet om de haverklap vis vangen, komen ze gestaag binnen. Peter is vooralsnog zonder vis gebleven. Zodra ik een flinke tik op mijn hengel heb mogen ervaren en de vis goed gehaakt blijkt, geef ik de hengel aan hem.

Evengoed blij met de zelf gedrilde vis.

Dit is natuurlijk niet wat hij voor ogen heeft, maar biedt hem wel de gelegenheid zijn eerste vis binnen te halen. Eveneens een 40+ baars! De mannen zijn er van overtuigd, dat ze hier goed zitten, althans wat de baarzen en snoekbaarzen betreft. De roofblei laat nog op zich wachten en achteraf bezien, laten ze zich vandaag helemaal niet zien. Er moet immers ook iets te wensen overblijven.

Alleen maar baarzen van formaat.

Vooralsnog gaat het crescendo. We hebben een stuk rivier bereikt waar de natuurlijke begroeiing plaats heeft moeten maken voor ijzige kademuren. Nu liggen daar wel eens vissen tegenaan, maar ze kunnen net zo goed op het open water liggen. Dit heb ik in de loop der tijd wel geleerd op deze plek. En vandaag levert deze ervaring een mooi resultaat op. We vangen meerdere baarzen en snoekbaarzen.

Blij dat ik ook een vis mag vangen, met dank aan mijn gasten.

Ik ken verderop nog een mooie plek om te verticalen en te jiggen en dus gaan we daar enige tijd aan de slag. Als een vrachtschip daar gaat keren, maak ik plaats en vissen nog een oever af. Daar voel ik iets bij mijn plug om even later een keiharde dreun op de hengel te krijgen. Deze keer is niemand bereid de hengel over te nemen. Nee, de mannen willen dat ik zelf ook vis vang. En zo kan ik even later met de grootste snoekbaars van de dag op de foto.

Fijn dat iedereen vangt.

Het weer is aan het veranderen en wij gaan terug in de richting van de helling. Niet dat we willen stoppen, maar nog verder varen is vragen om problemen. Wanneer we weer in de buurt van de kademuren komen begint het te regenen en het is meteen raak. Ik vaar hard naar een brug, waaronder we beschutting vinden. Er was geen tijd om de regenkleding aan te trekken en dus zijn we al flink nat.

Arjen haalt zijn gelijk.

Gelukkig breekt de zon ook weer door en gaan wij weer aan de slag. Op een bepaalde plek heeft Arjen een paar keer iets gevoeld. Hij is er van overtuigd dat hier een mooie vis op hem ligt te wachten. En warempel dit blijkt te kloppen. Alweer een fraaie snoekbaars.

En zo rommelen we nog even door, met een schuin oog naar de regen. In de verte rommelt het af en toe. Toch slagen we er in nog een paar vissen te vangen en kunnen we even schuilen onder een brug als het te nat wordt. Vandaag lijkt het dus alleen om baars en snoekbaars te gaan. Peter haakt evenwel nog een snoek die in de oppervlakte wordt gelost.

Een kunststukje om de rugvin mooi te presenteren.

We besluiten nu echt terug te gaan en onderweg de succesvolle stekken nog even te bezoeken. Daarbij weet Peter nog een hele mooie snoekbaars te vangen. Het gaat overigens meer zo makkelijk en met de dreiging van onweer, besluiten we er een punt achter te zetten. Bij de helling is het zo gepiept en zodra de mannen hun spullen hebben overgepakt in hun auto, wuif ik ze uit. Wel hebben ze, op mijn verzoek, de zak met verzameld afval nog even in de daarvoor geplaatste afvalbak gedeponeerd.

Snel ruim ik alles op in de boot om de auto in te kunnen. Na een berichtje aan thuis om mijn komst aan te kondigen, zet ik de auto in beweging en dit is ook het moment dat de kraan daarboven wordt open gedraaid. Ik ben gelukkig met de timing en rijdt het eerste stuk van de thuisreis een een heftige bui. Gelukkig kwam ook nu weer zonneschijn na de regen.

Dat de mannen het naar de zin hebben gehad, bleek wel toen ik dezelfde nog de volgende boeking mocht noteren. Hopelijk lukt het dan weer om meer dan tien vissen in de boot te krijgen, maar garanties kan ik nooit geven. Gelukkig weten Arjen en Peter weet vissen is en dat vangen hier niet gelijk aan staat.