Weerspiegeling 88: Een abnormale dag en tegelijkertijd een geweldige visdag

Door Fishing Guide Johan

Woensdag wordt het mooi weer en staat er minder wind, zo luidt de voorspelling. En dus weet ik het zeker, ik moet gaan! Hoe en wat, dat weet ik nog niet, maar dit lost zich vanzelf op. Jöran meldt zich.

Hij wil die middag gaan vissen en vraagt of het mij uitkomt. Jazeker!! Maar ik wil de hele dag en dus spreken we af op een plek waar hij kan instappen.

Op mijn gemak nuttig ik het ontbijt en lees de krant. Het vele geschrijf over de formatie van een nieuwe regering en de coronaperikelen, dat sla ik het liefst over. Van alles wordt er van "gevonden" en daar heb heb je toch niets aan. Het is tijdverspilling om het allemaal te volgen. De tijd zal leren wanneer er een nieuwe regering is en wanneer de coronamaatregelen afgebouwd worden.

En dus ben ik snel door de krant heen en vertrek met de boot naar de helling. Ik moet even wachten met het traileren, want de zomerboten komen al weer uit de winterstalling en gaan te water. Dan is er nog een andere visboot die ik voor moet laten gaan. Gelukkig heb ik alle tijd en wacht rustig af tot ik aan de beurt ben.

Het voorjaar kan zich niet langer inhouden.

Niet veel later vaar ik weg en geniet van de plek waar ik graag ben, op het water. De eerste caravans zijn ook al weer geplaatst op de camping. Een paar gasten in een bellyboat zijn ook lekker bezig. Ik ga verder en bereik na enige tijd mijn jachtvelden. Althans de visplek die ik in gedachten had. Een andere boot met een bekende schipper is al druk doende.

Ik vaar een stuk door en ga dan aan de slag. Omdat er momenteel erg ondiep wordt gevist, besluit ik de oever uit te werpen. Verticalen op twee meter water, spreekt mij niet zo aan. Daarom zet ik de verticaal hengel in de steun en werp met een langere hengel de oever uit. Een kleine shad met een licht loodkopje moet zich bewijzen.

Het shadje heeft zich bewezen.

Het duurt geruime tijd en dan is het zover. Vlak onder de kant wordt de shad gegrepen en weet ik mijn eerste vis te vangen. Een mooie maat snoekbaars is welkom in de boot en mag even poseren. Dan mag die terug.  Ik besluit de oever waar deze vis vandaan kwam aan een nader onderzoek te onderwerpen. Na meerdere worpen, houd ik het voor gezien. Blijkbaar ging het om een solist. De andere boot is mij inmiddels gepasseerd en probeert het veel verder op.

Dan begint mijn steunhengel krom te trekken en deze is beslist niet vastgelopen op de bodem. Daarvoor stuitert deze te veel. Snel de andere hengel weggelegd en aan de bak. Een stevige vis levert een flink gevecht. Het blijkt om een snoekbaars van 67 cm te gaan. Deze komt van ongeveer vier meter diep. Met andere woorden, ze kunnen overal liggen en dit wordt gaandeweg de dag bevestigd.

Een flinke snoekbaars op de steunhengel.

Omdat deze oever verder geen aanbeten meer oplevert, verkas ik naar de overkant. Lange tijd gebeurt er niets en de klok wijst in de richting van komst van Jöran. Verticalend haak ik dan toch nog de derde vis. Een snoekbaars, die ruim vijf meter diep lag komt in de boot. Zodra deze terug is, vertrek ik om Jöran op te pikken.

Het klopt precies, want hij loopt juist naar het water, terwijl ik de ontmoetingsplek bereik. Er moet even wat hoogte worden overwonnen en dan kunnen we deze visdag samen voortzetten. Dit doet Jöran heel voortvarend. Wij varen naar een ondiepe stek, waar hij eerder succesvol was en dus op een diepte waar ik niet direct zou gaan verticalen.

Jöran wist ze goed te vinden.

Hij is echter nog maar goed en wel bezig of hij meldt de komst van de eerste vis! En daar blijft het niet bij, want al snel haakt hij nummer twee en drie. Zo heeft hij mij even razendsnel ingehaald; lekkere gast hoor! Ondertussen ben ik volop aan het stoeien met de boot. De harde wind drukt de boot telkens schuin naar de oever. Dit is niet echt lekker vissen.

Als de aanbeten beginnen uit te blijven, zoek ik de vis dieper, omdat ik al heb ervaren dat daar zeker mogelijkheden liggen. En dit blijkt ook te kloppen. Er komen nog een paar vissen binnen, allemaal zo rond de vijftig centimeter. Mooie gezonde en dikke vissen, wat duidt op flink wat nageslacht.

Toch weer gelukt.

Maar het wordt steeds moeilijker om nog aanbeten uit te lokken. Ook de andere oever, die in de luwte ligt, geeft geen vis meer prijs. Dan maar terug in de wind. Een paar gasten in een bellyboat weten af en toe een kleine vis te vangen. Onze shads worden echter niet beliefd. Dan ineens krijg ik toch een fijne aanbeet en mag mijn vierde vis landen.

Wat we daarna ook proberen, het is vruchteloos, ondanks de talrijke signalen op de dieptemeter. Hier moet toch nog iets uit kunnen komen. Wij nuttigen een beker soep en gunnen ons zelf even rust om weer helemaal scherp te worden. De wind is naar het noorden gedraaid en maakt het behoorlijk fris. Misschien is dit de oorzaak van de passiviteit onder water.

Een onverwachte gast, die zeer welkom was.

Ten slotte krijgt Jöran ineens een snoeiharde aanbeet en meent in gevecht te zijn met een grote snoekbaars. Deze laat zich voorlopig niet zien en als het dan zover is, blijkt het om een forse snoek te gaan. Deze geeft zich niet zo maar gewonnen en het duurt dan ook geruime tijd voordat ze geland kan worden.

Het is niet moeders mooiste en ze blijkt dik onder de parasieten te zitten. Na het terugzetten blijken er nog heel wat van de wormpjes te zijn achtergebleven in de boot. Daar is ze dan van bevrijd. We hebben de vis niet gemeten, maar ze was o.i. dik 90 cm. Wel hebben we nog wat mooie platen kunnen schieten, die als bewijs kunnen dienen.

Zo mooi, die kieuwdeksel, parelmoer!

Wat we nadien ook doen, de kaken blijven stijf op elkaar en wij vinden het welletjes. Werpen, diep of ondiep vissen, het maakt niets meer uit en daarom bergen we de spullen op. Dan varen we samen terug naar de helling, zodat Jöran een handje kan helpen bij het traileren. Dat is nog eens service zeg! En wel zo gezellig.

Bij de steiger is nog net ruimte genoeg om aan te leggen. Men heeft vele boten te water gelaten en deze liggen geparkeerd langs de steiger. Wij kunnen toch probleemloos traileren en dan rijden we naar de plek waar Jöran zijn auto heeft geparkeerd. Dan nemen we afscheid en zeggen elkaar de foto's toe te sturen. Met de groeten voor het thuisfront op zak vertrekken we.

Het was een een bijzondere dag, leuk en onvoorspelbaar. We kregen 12 vissen in de boot, waarvan Jöran er 8 voor zijn rekening nam. Samen hebben we genoten van de actie en alles er omheen. Dergelijke dagen komen zeker in aanmerking voor herhaling. Een halve dag werken en een halve dag vissen is toch wel een luxe hoor.