Weerspiegeling 86: Lockdown…bedenkingen en overwegingen.

Door Fishing Guide Johan

Het zijn tijden, althans voor mij, dat niets meer het oude normaal lijkt te zijn. Het weer dat onberekenbaar is, met forse schommelingen in temperaturen. Onstuimige koude natte - en rustige warme perioden wisselen elkaar af in een jaargetijde dat dit niet gebruikelijk is. Bovendien zijn de sociale contacten door de coronaperikelen minder intensief en staan de gidsactiviteiten eveneens op een laag pitje.

Dit alles heeft mij er de laatste tijd niet van weerhouden om een paar keer het water op te gaan. Gewoon omdat het weer mij er toe uitnodigde. Ik deed dit op momenten die mij pasten. Dat wil zeggen dat ik zonder enige verplichting het tijdstip van vertrek en thuiskomst kon kiezen. Ik heb dit zonder verwachtingen ten aanzien van de vangsten gedaan en dit bleek de juiste invalshoek.

Eindelijk vis in de boot.

Mijn individuele uitstapjes waren niet succesvol, maar desondanks boden ze me datgene waar ik naar op zoek was. Het buiten zijn op het water gaf me een heerlijk gevoel en wat ik me steeds meer bewust werd, was de vrijheid die ik genoot. Geen verplichtingen en niet de drive om te moeten vangen. Met gasten ervaar dit toch zeker als minder vrijblijvend. Het bood me zodoende meer ontspanning.

Bergeenden blijven doorgaans op afstand en komen niet veelvuldig voor op de binnenwateren.

En misschien wel juist daardoor had ik meer tijd voor andere ontmoetingen. Zowel met mensen als met de natuur. Ik kon me volledig wijden aan datgene wat voorbij kwam. Een onverwachte ontmoeting met
een collega-visser, die ik al heel lang van naam kende, maar nog nooit persoonlijk had ontmoet bijvoorbeeld. Hij herkende mij en sprak me aan, waarop zich een leuk gesprek ontspon.

Ook liet ik het vissen meerdere keren voor wat het was, om de tijd te nemen voor het fotograferen van  vogels en de omgeving. Ieder jaargetijde heeft immers zijn charmes. En het eerste jonge leven heeft zich al weer aangediend. Zowel in de tuin, waar de narcissen en krokussen zich al weer tonen en de hyacinten hun komst al weer zichtbaar maken.

Dit alles leidt er toe dat ik me af ga vragen hoe verder te gaan. Nu ik ervaar hoe ontspannen het is alle tijd aan mezelf te hebben en de momenten te kunnen kiezen die mij passen, rijst de vraag of en hoe ik verder wil met het gidsen. Ik wil hierin toch een aantal stappen gaan zetten, die recht doen aan mijn status als pensionaris. Afschalen lijkt in dit verband een logische stap.

Zoveel te zien!

Concrete stappen heb ik nog niet echt in gedachten, maar de overwegingen leiden daar zonder twijfel toe. Vooralsnog zet ik alle stappen om de activiteiten van voorgaande jaren te continuëren. Zo wordt het onderhoud onveranderd gepleegd en verzekeringen en abonnementen verlengd. Ik kan nog alle kanten op.

Vandaag is de dag dat Steef me heeft gevraagd om één van zijn gasten de Tomasco te laten ervaren. Deze overweegt zelf zo'n boot aan te schaffen en zou er graag eens mee willen varen en vissen. Zodoende heeft Steef mij gevraagd dit mogelijk te maken. Daarbij heb ik gevraagd of hij dan de locatie wil kiezen. We spreken vrij laat af en dit past ons beiden erg goed. Tenslotte nadert Steef ook de leeftijd dat de AOW in zicht komt. Nog wel een paar jaar te gaan, maar goed het vooruitzicht is er.

Vlak van te voren blijkt een dubbele afspraak een beetje roet in het eten te gooien, maar dit is feitelijk geen enkel probleem. Terwijl ik de boot in gereedheid breng, arriveren Steef en Roman. Steef helpt bij het traileren, wat hier geen overbodige luxe is. De trailerhelling ligt helemaal droog en de Subaru staat op het zand. De boot moet echt van de trailer worden geduwd, omdat er feitelijk geen helling is.

De nijlganzen zijn er al weer vroeg bij en doen het de grauwe ganzen voor.

Maar zonder problemen gaat de boot te water en nadat ik de auto en trailer heb geparkeerd, kunnen Roman en ik vertrekken. Steef vertrekt om zijn andere verplichting na te komen. Hij zal zich weer melden zodra hij weet hoe laat hij terug zal zijn.

Ik laat Roman achter in de boot plaats nemen en laat hem varen. Wat een leuke ervaring is dit! Hij weet wat hij moet doen en geniet zichtbaar. De zon helpt daar aan mee, terwijl de laatste overblijfselen van de nachtvorst verdwijnen. Het is dus koud maar droog en zonnig. Dit maakt het wel aangenaam en zodra de zon even verdwijnt achter de wolken, weten we weer dat het nog winter is.

Wij bezoeken een paar stekken die we nauwkeurig uitwerpen. Er zullen ongetwijfeld baarzen en snoekbaarzen rond zwemmen die ons ten prooi kunnen vallen. Helaas staan ons enkele netten van Klop aan te staren, met een dodelijke grijns. Het lijkt op een "story that never ends". Inmiddels is publiekelijk aangegeven dat de visstand in de binnenwateren ook ernstig onder druk staat. Toch gaat het maar door: "only catch, no release".

De fuut kom je overal tegen waar iets te vangen is!

Wij richten ons derhalve op datgene wat wel mogelijk is, maar voorlopig zonder resultaat. Roman ervaart wel een paar aanbeten, maar blijkbaar mist de echte behoefte aan voedsel. De rovers tonen geen aandrang om zich vol overgave op onze lures te storten. Met andere woorden; ze laten zich niet in de luren leggen.

Wij zijn al een paar uur bezig, als Steef zich weer meldt. Een half uurtje later varen we terug naar de helling en zien hem aan komen rijden. Dan is het maar even en wij vertrekken weer naar de jachtgronden. We laten Steef weten dat alle hoop nu op hem is gevestigd. Wij zijn namelijk zonder vis gebleven. Zo, de druk hebben we er dus direct op gezet.

Helaas lijkt het er lange tijd op dat we ook nu zonder vis zullen blijven. Meerder stekken resulteren hooguit in een voorzichtige aanbeet en het verlies van een staartje van de shad, maar gehaakt wordt er vooralsnog geen vis. Totdat Steef zijn geheime wapen inzet.

Een fraaie dikke baars heeft het geheime wapen niet onderkend.

Hij heeft iets ontworpen dat heel traag en vlak boven de bodem zijn werk doet. Deze techniek komt prachtig tot uitdrukking in de presentatie. En dan is eindelijk de eerste vis gehaakt. Ik pak direct het schepnet, wat volgens Steef niet echt nodig is. Ik denk hierover echter anders, omdat een vis die bij de boot alsnog verloren gaat, geen blijvende herinnering achter kan laten.

En dus gaat Steef met zijn verplichte vis op de foto, een baars van rond de 40 cm. Eindelijk dus! Ik zelf neem deze dag alle tijd om wat te drinken en te nuttigen. Om de feestvreugde te verhogen schenk ik de mannen een kruidenbittertje in. En zo hebben wij het toch reuze naar onze zin.

Dan doet Steef er nog een schepje bovenop met zijn geheime wapen, want dat is het! Een schitterende aanbeet levert een baars van 45 cm op. Ik kom direct weer in actie want er valt iets "op te scheppen". Wat zijn we nu toch heerlijk bezig. Hoewel ik constateer dat Steef wel erg snel weer verder wil en de vis direct retourneert.

Bingo, een dikkerd van 45 cm.

Daarom herinner ik hem eraan, dat de soep die hij een paar keer ter sprake bracht, nog steeds verstopt is gebleven. En inderdaad, het enthousiasme voor het vissen, had hem de soep doen vergeten. Nu wordt er wel even de tijd voor genomen, hoewel Roman het aan zich voorbij laat gaan. Voor hem zijn er  alternatieven en zo komt zijn inwendige mens ook aan zijn trekken.

Plotseling levert de geheime montage van Steef een keiharde beuk op. Een snoek heeft zijn aasje krachtig tussen de kaken genomen. Ik schep andermaal en neem mijn camera ter hand. Helaas rest slechts de plons van de geretourneerde vis om vast te leggen. Tja, niet ieder documenteert zijn visdagen op dezelfde manier. Gelukkig kan Roman getuigen voor degenen die deze vangst niet geloven.

Hierna is het echt voorbij. De mannen kennen het water hier als hun broekzak, maar het maakt niets meer uit. Het blijft bij de drie vissen die Steef heeft verleid. Stel je voor, dat hij er niet bij was geweest! Wat wel opviel was dat de vissen allemaal diep lagen, op het midden van het grote water. Daar zijn ze nog het meest veilig voor de dodelijke netten die verderop staan. Mochten ze gaan trekken in verband met de paai, dan lopen ze uiteraard wel gevaar. Release is dan niet meer aan de orde, omdat ze geld vertegenwoordigen!

Gewoon een fijn schip!

Roman vaart ons ten slotte terug en heeft volop gelegenheid gehad om zowel de boot als de motoren te ervaren. We hebben uitgebreid gesproken over de inrichting, de mogelijkheden en de materialen. Opbouw - of inbouw accessoires, zoals hengelsteunen en kikkers. Stoffen bekleding of een rubber coating op de bodem. Ook de Minn Kota Ulterra heeft hij goed kunnen uitproberen.

Het traileren vergt weer enig beleid, want het water staat weer super laag. De laarzen moeten weer aan en met vereende krachten komt de boot weer keurig op de trailer. Omdat Steef geen laarzen bij zich heeft, geef ik hem een lift naar de kant. Hilarisch is het wel. De Subaru heeft geen enkele moeite met het strand waarop we staan. En Steef weet zich eveneens verzekerd van zo'n heerlijke tractor.

Wij hebben een heerlijke dag gehad en veel gelachen, ervaringen en geheimen uit kunnen  wisselen. De smile op het zicht van Roman tijdens het varen, maakte mijn ontspanning extra groot. En zo kneep ik af en toe een oogje dicht. Heerlijk hoor zijn relaxte dag. Ik ben me steeds meer bewust van het genot dat me dit verschaft.
Een combinatie waar je vrijwel alles mee kunt.