Weerspiegeling 84 : Koud maar zonnig.

Het is altijd een beetje twijfelachtig deze tijd van het jaar: gaan we of gaan we niet? Eerst zou het zaterdag worden, maar toen deze dag dichterbij kwam, verschoven we de afspraak naar zondag.

Deze beloofde minder wind en meer zon, bij een temperatuur rond het vriespunt. Met die koude wind uit het oosten besloten we op het laatste moment ook nog eens de eerste uren van de dag aan ons voorbij te laten gaan. Onze ervaring is dat deze doorgaans weinig resultaat opleveren en om daarvoor nu die kou te trotseren, dat laten we aan graag ons voorbij gaan.

En zo slapen we uit om elkaar eerst in de tweede helft van de ochtend te ontmoeten. Het water staat extreem hoog en stroomt heel hard. De stuwen zijn open gezet en de sluizen buiten gebruik. Waterkeringen zijn in gebruik genomen en de betreffende bakens verzet. Dat wil zeggen dat ze uit de vaart zijn genomen, omdat de scheepvaart ongehinderd door kan varen en wij dus ook!

Hiernaar zijn we vandaag met name op zoek. Zal het gaan lukken?

Door het hoge water is het traileren hier een peulenschil. We staan boven aan de helling en laten de boot zo het water in schuiven. Dik in de kleren, stappen we even later in en gaan op zoek naar geschikte plekken om onze shads te presenteren aan de hongerige vissen die op liggen te wachten. Althans zo willen wij het graag. helaas blijkt al snel dat we nog niet worden verwacht.

Het hard stromende water maakt dat er heel veel vuil rond tolt langs de stroomnaden. Daar tussen drijven ook flinke stukken hout. Wij proberen daar een beetje langs te varen op de elektromotor. Met de stroom mee varen we de kom, waar we in vissen, rond. Dan komen we in een beschutte hoek terecht. Zowel de wind als de stroming zijn hier zodanig, dat het zelfs behaaglijk aanvoelt. Echt een plek om straks de soep te nuttigen.

Geschat op 45 centimeter; hoog en dik.

Wij gaan nu extra geconcentreerd op zoek en het lukt JP om een flinke vis te haken op een meter of vijf diep. De Godfather die hij van me heeft overgenomen, doet zijn werk zoals het behoort. JP zijn andere verticaalhengel is gebroken en zoals tegenwoordig gebruikelijk, niet meer te vervangen door een zelfde hengel of een hengeldeel. Gelukkig had ik nog iets op reserve staan en zodoende is het gebrek aan een goede verticaalhengel snel verholpen.

Het duurt even voordat we zien wat er aan het einde van de lijn zo'n gevecht levert. Het blijkt om een grote baars te gaan, zoals we die de laatste tijd vaker hebben gezien. Een hoge en dikke vis, die zeker moet worden gefotografeerd. Ik laat JP weten dat onze dag al weer geslaagd is en we dus naar huis kunnen. Maar we besluiten toch nog maar een poosje door te gaan. En wij zijn niet de enigen die het mooie weer optimaal willen benutten. Talloze wandelaars lopen langs het water of in de directe omgeving.

Vanwege alle troep zoek ik het ook vlak langs de kant, op het ondiepe. En daar wordt JP verrast door een snoeiharde aanbeet op een meter of twee water. Helaas gaat de vis in de oppervlakte verloren. Het ging om een flinke snoekbaars, die niet gefotografeerd wilde worden. Wij weten nu in ieder geval zeker dat de harde stroming de vissen ook naar het ondiepe water heeft gedirigeerd en passen ons daarbij aan.

In het beschutte hoekje was het genieten.

Omdat het verder niet wil lukken, keren we terug naar de beschutte hoek en warempel, daar ervaar ik een flinke beuk op de nieuwe shad die ik onlangs kreeg toegestopt. Ik heb ze snel "ready to catch" gemaakt en nu bewijst het zijn vangkracht reeds. Een snoekbaars is de pineut en kan worden vereeuwigd. Direct na het terug zetten, gaan we aan de soep. Heerlijk warm nuttigen we deze en genieten van deze zonnige winterdag.

Hierna besluiten we de gelegenheid te benutten en varen door de openstaande stuw naar een andere stek. Althans wat er van over is. Het water staat zo hoog dat de omgeving nauwelijks herkenbaar is. Gelukkig beschik ik over de kaart op de dieptemeter en in combinatie met de boven water uitstekende palen, vind ik mijn weg. Vervolgens vissen we langs de oevers, waar je anders wandelen kunt. Ook nu wordt er volop gewandeld, maar hogerop.

Deze shad heeft zich vandaag een paar keer bewezen.

Toch lukt het ons niet om vissen tot een aanbeet te verleiden. Daarom gaan we oversteken,  naar een onder water staande damwand. Om daar te komen passeren we diep stuk water en wanneer deze vanaf acht meter weer oploopt naar zeven meter voel ik de klap op mijn hengel die me vertelt dat ik een schitterende aanbeet heb. Wanneer de dril op zijn eind loopt, komt de forse snoekbaars in het zicht. Zo die is mooi binnen zeg! Op alle dieptes kan vandaag blijkbaar worden gevangen.

Hierbij blijft het echter, want de beoogde damwand biedt niet de beschutting waarop we hadden gehoopt. Het water vliegt er over heen en erachter kunnen we geen potten breken. We tuffen nog wat rond en proberen de spot waar we vingen nog een paar keer. Omdat er niets meer te vangen is, verlaten we deze kant van de openstaande stuw en zoeken ons heil een heel stuk verder stroomopwaarts, waar een paar ingangen naar aangrenzend water zijn. Daar heb ik in het verleden onder dergelijke omstandigheden wel gevangen.

De eerste stek levert evenwel geen enkele aanbeet op. De stroming is schitterend en we begrijpen eigenlijk niet, waarom het niet wil lukken. Dan dus naar de volgende stek. Aan de overkant wordt volop gewandeld en gefietst. Een jongeman staat onder op een krib en zingt uit volle borst en klapt daarbij voortdurend in zijn handen. Wat een mooie opsteker, zo'n doorleefd optreden. Daar kan ik blij van worden. Echter kan gewoon niet.

Afgekomen op het gezang van de overkant?

Blijkbaar hebben de vissen er ook iets van meegekregen. Want hoewel deze stek, evenals de vorige, aanvankelijk geen vis oplevert, gebeurt het ineens toch. De signalen hielden het eigenlijk voor onmogelijk dat het niet zou gebeuren, maar nu is het zover en kan er opnieuw een mooie snoekbaars worden geland, vanaf een meter of vijf diep. En dus zetten we nog even door.

JP heeft op de hoek bij de stroomnaad iets gevoeld en wil nog een keer terug. En warempel vanaf het ondiepe wordt zijn shad gegrepen en staat de Godfather weer schitterend krom. Ik haal de boot een beetje weg bij de stroming en leg deze voor anker. Het duurt nog even, maar dan schuif ik het net onder alweer een mooie snoekbaars. En zo levert het doorzetten toch een mooi resultaat op.

Toch goed gevoeld en de herkansing benut.

Omdat de dag inmiddels flink opschiet, gaan we terug naar onze startpositie. Onderweg passeren we nog een hele aantrekkelijke plek, maar zien dat daar zoveel rommel ronddrijft dat vissen niet goed mogelijk is. Dus direct weer verder. Met de stroom mee zijn we er zo en duiken weer ons hoekje in. Bij de eerste acties van onze shads is het direct weer raak. De grootste snoekbaars van de dag heeft zijn slag geslagen en wij dus ook. Omdat de ondergaande zon mooi tegenlicht biedt, wordt deze vis even in het zonnetje gezet.

In het zonnetje gezet.

Wat we hierna ook nog proberen, we vangen geen vis meer. Ik zie nog een keer een schub aan de haak hangen, maar daar blijft het ook bij. JP ziet nog wel een ijsvogel, maar wanneer hij vervolgens nog een lijn haakt, houden we het wel voor gezien. De lijn verwijderen we uit het water en wij pakken onze spullen in. De zon heeft zich ondertussen verscholen achter de wolken en de kou kan zich nu op ons botvieren.  

Even later liggen we bij de helling en zorgen er voor dat de boot zo snel mogelijk is getrailerd. Eenmaal op het droge zoekt JP al snel de warmte van zijn auto op. Niet veel later ben ik zover dat we beiden kunnen vertrekken. Wij zijn blij dat we deze dag hebben benut en zijn zeker tevreden met de vangsten. Koud maar zonnig!