Weerspiegeling 83 : Rare tijden.

Vanwege de corona in combinatie met slecht weer, heb ik te lang niet op het water gezeten. Daarom zit ik voortdurend te kijken naar een eerstvolgende mogelijkheid. Ik realiseer me dat de kou me in weg zit om snel alleen in de boot te stappen.

Het is toch veiliger om samen met iemand anders te zijn. Zodoende stuur ik Thom vlak van te voren een berichtje om te kijken of hij zin en gelegenheid heeft samen te gaan.

Dik één dag later staat hij bij mij voor de deur. Ik heb alles klaar staan, zowel de boot aangekoppeld als de koffie. En zodoende zitten we al snel aan de koffie en praten bij over de laatste tijd. Wij zitten er blijkbaar een beetje hetzelfde in en popelen weer eens te gaan. Gelukkig heeft Thom de laatste tijd wel meer gasten gehad dan ik, maar daar ben ik niet echt rouwig om bij het weer van de laatste tijd.

Het zou een dag van voornamelijk snoekbaars worden. Jammer dat deze shads uit de handel zijn!

Na de koffie vertrekken we naar de helling. Ik heb uiteindelijk gekozen voor rustig water en uit de wind, boven een hard stromende rivier waar de wind in de lengterichting over heen staat. En zo varen wij enige tijd later naar onze stek. Het laatste stuk in een slakkengangetje om Rws het scoren onmogelijk te maken.

Het is maar vreemd allemaal, al die voorschriften en regels. Blijkbaar zijn er steeds meer van nodig om ons in het gareel te houden. En dan de handhaving, want blijkbaar kan de overheid ons niet meer vertrouwen, zo las ik onlangs in een krantenartikel. En dit terwijl het andersom zou moeten zijn. Vandaag stappen we met z'n tweeën in de boot en zullen ons zo netjes mogelijk gedragen.

Aangekomen op de stek, laten we al snel onze shadjes zakken en gaan op zoek naar de juiste diepte. Het duurt best enige tijd alvorens we de eerste aanbeten kunnen verwelkomen. Deze krijgen we als het talud afvaren zo tussen de 6 en 8 meter. Dus niet een eenduidig signaal en bovendien willen de vissen nog niet blijven hangen. Dan kijken wij elkaar  meewarig aan, hoe is het toch mogelijk?

Het begin is er.

Na een paar van dit soort aanbeten, blijft de hengel bij Thom eindelijk krom staan en neem ik het schepnet om deze eerste vangst veilig te stellen. En het lukt, een snoekbaars. Geen kanjer, maar wel onze eerste vis. En natuurlijk is dit goed voor het vertrouwen. Wanneer ik even later opnieuw zo'n halfslachtige "aanbeet" krijg, constateer ik dus een "wriemel". Zo'n staartbijtertje dus, die vrijwel direct gevolgd wordt door een lichte aanbeet, hangen! Hoewel voor heel even dan.

Het duurt zodoende nog even voordat nummer twee komt. Evenmin een aanbeet die erg overtuigend is, maar dan toch te kunnen vangen, geeft gewoon veel voldoening. En zo kachelen we lekker door. Ik krijg een paar aanbeten achter elkaar, zonder resultaat helaas. Omdat hier actieve vis aanwezig is, vaar ik dezelfde lijn nog een keer terug. Toch fijn zo'n kaart op de dieptemeter.

Nu blijft echter iedere actie achterwege. Dan is het gewoon door zoeken, waarbij we de diepere plekken aanhouden.Daar komen de signalen en aanbeten vandaan. En zo tikken we nog twee snoekbaarzen omhoog. Dan blijft het te lang stil en gaan we voor anker om soep en broodjes te nuttigen. Gedragen door het water dobberen we daar. Thom geniet zichtbaar van zijn dagje meevaren en simpelweg vissen. We ontdoen ons van de spanning op de blaas en kunnen dan     weer ontspannen en gefocussed verder.

Heel hoog en dik dus.

Wanneer we weer over het diepste stuk varen, worstelt er plotseling een flinke vis aan de lijn. Ik heb geen aanbeet gevoeld, maar de vis hangt wel en levert een flink gevecht. Thom staat klaar met het net en plotseling duikt er een superbaars op in de oppervlakte. Zo want een beauty zeg! Hoog en dik bij een lengte van 45 cm. Wij zijn helemaal in onze sas.

Beautiful!

Nadat de baars is teruggekeerd in zijn element gaan wij nog even door. Gelet op de klok en het feit dat Thom nog een heel stuk moet rijden alvorens hij thuis is, hebben we besloten er over een half uur een punt achter te zetten. In die tijd krijg ik nota bene nog twee mooie aanbeten en vangen we er nog twee vissen bij. Bij Thom wil de vis echter andermaal niet blijven hangen en dit ligt niet aan de haken, zo weten we.

Toch geen snoek, maar vals gehaakt.

De laatste vis wekt enige tijd de indruk van het soort esox lucius te zijn. Wanneer de vis boven komt blijkt het toch om een fraaie snoekbaars te gaan. Ook zien we waardoor wij geen juiste indruk hadden; de vis is vals gehaakt. Toch levert het een fraaie afsluiting van de dag op. Omdat we geen enkel vermoeden hadden, wat we konden verwachten, zijn we superblij met de vangst van 7 vissen.

Langzaam varen we het eerste stuk terug. We zien onderweg nog een paar vissers die vanaf de kant het talud afvissen, Wij zijn het er over eens, dit is niet meer ons ding. Beiden hebben we ook dat veel gedaan, maar nu laten we ons verlangen meer en meer door de boot bepalen.

Bij de helling is het werk snel gedaan en zijn we mooi voor het donker onderweg naar de auto van Thom. Daar nemen we afscheid en hopen elkaar snel weer te ontmoeten. We zijn in ieder geval op tijd binnen, want de avondklok gaat pas morgen in. Gelet op het tijdstip van de zonsondergang zullen we overigens ook geen last mee gaan krijgen.