Weerspiegeling 80 : De kop is er al weer af.

We hebben er beiden al weer zin in, samen het water op om onze geschubde vrienden te ontmoeten. JP ziet dat het morgen droog weer zal zijn en stelt voor er weer op uit te gaan.

Omdat een andere boeking is uitgesteld, gaat dit lukken. Ik bereid me voor op een koude dag en zorg er voor dat er een kan met warme soep mee gaat.

Een mooie start van 2021

Het is nog nauwelijks licht als ik arriveer bij de helling. Vier boten zijn me al voor gegaan en JP staat al te vissen. Het nieuwe jaar doet dus niets af aan zijn geestdrift om in contact te komen met de vogels van het water. Maar eerst moet de boot erin en daar is nog even tijd voor nodig. Bovendien moet zijn bagage worden ingeladen. Het grootste deel van de warme kleding heb ik thuis al aangeschoten, zodat hier geen extra tijd voor nodig is.

Als ik de auto wegzet, staat JP al weer te vissen. De drang is blijkbaar erg groot. Op het water besluiten we wel dat er eerst een flink stuk gevaren gaat worden. Daar lonkt heel in de verte de herinnering aan het succes van onze laatste dag in 2020. Een andere boot ziet het gevaar en gaat ons voor. Daarom neem ik de voorlaatste stek maar in gebruik, daar heb ik zeker ook vertrouwen in.

De vis blijkt volop aanwezig en dus is het afwachten of er ook eetlust is. Ongeacht de diepte, blijkt dat de vis na de jaarwisseling nog niet toe is aan een alternatieve hap. Althans volgens onze tijdtafel. En daarom volgen we na enige tijd onze collega. Tot onze verbazing treffen we hem niet aan op onze favoriete plek. Hij ligt veel verder op, ver weg van de hard stromende rivier.

Wel de eerste, maar gelukkig niet de laatste deze dag.

Daarom kunnen wij onze gang gaan. Dit betekent dat we de stroming goed in kaart moeten brengen, in combinatie met de diepte waar de actieve vis huist. Dit vergt toch wel enige tijd, maar dan komt de eerste vis toch binnen. In een keerstroom betrekkelijk dicht langs de kant, ervaar ik de onmiskenbare verzwaring van een vis dit het aas te grazen heeft genomen. Dus geen keiharde aanbeet, maar wel een zeer welkome vis.

Deze eerste vis van het jaar, een mooie snoekbaars, gaat op de plaat. De herinnering eraan ligt vast en geeft ons hoop. De shads die JP inzet zijn dezelfde van de vorige keer. Niet gek natuurlijk als die jou vertrouwen hebben gewonnen. Ik zelf heb ingezet op een roze shad, die mooi contrasteert met het troebele water. En niet veel later bewijst deze zijn vangkracht als snel achter elkaar twee kleine snoekbaarzen volgen. Later hangt JP dezelfde shad in zijn speld en heeft er eveneens succes mee.

De roze shad bewijst ook bij JP zijn vangkracht.

Het gaat dus niet goed met de verdeling van de vangsten, zoals de gids dit graag wil. JP moet gaan vangen. Dan herinnert hij mij eraan dat het de vorige keer andersom ging en dat ik later goed ging vangen. Hopelijk gebeurt dit nu in omgekeerde volgorde.  Wij zoeken de omgeving verder af en moeten helaas constateren dat die ene "goede" stek niets oplevert. Wij hadden er hoge verwachtingen van, maar helaas komen deze niet uit.

Dan blijven we enige tijd langs een talud vissen. Dit valt niet mee met die koude wind en de stroom die uit dezelfde richting komen. Op enig moment haakt JP dan ook zijn eerste vis en is 2021 ook voor hem begonnen. Eveneens een mooie snoekbaars. Het heeft geruime tijd geduurd, maar daar is deze dan toch.

Blije gezichten, al hoewel, kijkt die snoekbaars blij?

Tussendoor heb ik een paar pauzes ingelast. de eerste om even rustig van de thee te proeven en een hap brood te nuttigen. Dit doen we op een plek waar we helemaal in de luwte liggen en waar de stroming vrijwel ontbreekt. Dit herhalen we om de soep te nuttigen. JP kan die rust nauwelijks opbrengen, want al snel is hij al weer om zich heen aan het werpen. Er zal en moet nog iets gevangen worden!

Dit gebeurt ook wanneer we de harde stroom verlaten om te kijken of we een lijn kunnen vinden waar het troebele en heldere water bij elkaar komen. Ik vaar langzaam de kant van het heldere water op en hoewel de overgang naar helder water te geleidelijk verloopt om een mooie stroomnaad te kunnen herkennen, krijg ik een keiharde dreun op mijn hengel. Ik sla direct vast op een sterke vis, die flink te keer gaat.

Ook nog een snoek in de boot.

Na enige tijd komt de vis en de oppervlakte, een snoek. Deze sputtert nog enige tijd tegen en gaat vervolgens het net in. Dus toch richting helder water, daar lag deze rover te wachten op zijn prooi, totdat hijzelf prooi werd. Toch een tweede soort, die we niet hadden verwacht.

Omdat het water verderop geen signalen van vis meer laat zien, keren we terug naar het troebele water. We blijven de vertrouwde lijnen volgen en haken af en toe weer een vis, zodat de teller gestaag oploopt. JP ziet het aantal zo oplopen naar drie, waarbij mooie vissen. Hij ervaart daarbij een paar keer een keiharde aanbeet, die we zo graag willen.

Een forse staart, meer een minuscuul rugvinnetje.

Ook haken we nog een paar flinke takken, die we met moeite weten binnen te halen, alvorens we er weer los van komen. Omdat de stroom afneemt, zoals was aangegeven in de waterdata, zoeken we het nu ook iets verderop en dieper. Dan krijg ik zo'n beuk, waarvan je direct weet; dit is een gave vis. Snel de boot weer in de ankerpositie gelegd en drillen maar. Zoals te verwachten duurt het enige tijd, voordat we de dikke snoekbaars te zien krijgen.

Wanneer deze binnen is blijkt ze net geen 70 cm te halen, maar is wel heel dik. Wat verder opvalt is het minuscule rugvinnetje. Zot hoor voor zo'n vis. De staart daarentegen is heel fors. Gewoon dus weer iets onverwachts bij hetgeen je verwacht of waar je op hoopt.

Mooie vissen zijn de beloning van het trotseren van de kou.

Wij gaan nog even door tot het steeds donkerder gaat worden en ik terug wil. We hebben dan tien vissen op de teller. Een aantal waar we zeker niet op hadden durven hopen. Stug vol houden op de stek waar het mogelijk was, heeft ons hier gebracht. Ik zeg JP dat ik geen auto's meer bij de trailerhelling verwacht, omdat ik de onrust het zoeken van andere boten als een aanwijzing zie dat men de vis niet kan vinden. Bij aankomst bij de helling zie ik mijn veronderstelling bevestigd.

Maar wij zijn nog onderweg en doen onze eerste stek nog een keer aan. Het wil nog niet lukken, tot JP mij vraagt die ene hoek nog een keer aan te varen, dicht langs de kant. Deze stek vertoont enige gelijkenis met waar we eerder succesvol waren, maar is wel aanzienlijk ondieper. Bovendien is het gevaarlijker vanwege de aanwezige stenen. En warempel, hij krijgt die keiharde beuk die hij zo graag wilde.

Helemaal in zijn nopjes.

Wanneer de snoekbaars is geland is JP helemaal in zijn nopjes, zijn vierde vis ook binnen en de teller staat op elf. Hier zal het ook bij blijven. Onderweg varen we nog even langs het slagveld dat de bevers op de over hebben aangericht onder de bomen ter plaatse. Alles lijkt tegen de grond te moeten en veel bomen belanden in het water, waar ze worden ontdaan van bast en takken. Indrukwekkend hoor !

Wanneer we vlak bij huis zijn, dringt JP nog een keer aan en zijn we toch nog weer even aan het vissen. Hij rijdt er immers ook bijna drie uur voor. Eerlijk gezegd vind ik het wel welletjes en als ieder actie uitblijft en een vastgelopen shad gelukkig toch weer los komt, zetten we er een punt achter.  Terug naar de helling waar onze auto's als enige nog op hun baasjes staan te wachten.

Het is al bijna donker wanneer we afscheid nemen en naar huis vertrekken. Daar wacht de koffie met een oliebol. De kachel brandt al en zo zit ik er behaaglijk bij, terwijl JP nog aan het sturen is. Gelukkig kijkt hij tevreden terug, want daarvan heeft hij meerdere keren blijk gegeven. De kop is er dus echt van af,