Weerspiegeling 77 : Rijkswaterstaat is de staat….

Deze keer een ander verslag dan normaal. De gebeurtenissen deze dag geven daar aanleiding toe en daarbij is Rijkswaterstaat een hoofdrol toebedeeld. Het heeft tot overdenkingen geleid, die ik in dit verslag heb weergegeven.

Daar heb je weer zo'n gele boot, met golven waardoor visboten flink door elkaar worden geschud.

Eindelijk gaat het lukken, Willem gaat mee. We hebben dikwijls geprobeerd af te spreken, maar telkens was hij te druk. Nu gaat het dus wel door en ik heb een plan. Daags van te voren haal ik wormen, zodat de één met wormen kan vissen (dropshot) en de ander met de traditionele shad. Dit plan heb ik bedacht om te zien of de slechte resultaten van de laatste tijd te maken kunnen hebben met dressuur.

Op de afgesproken tijd rijdt Willem voor en kunnen we aan de koffie. Alhoewel, voor Willem is het thee. Dan vertrekken we naar de helling. Het is wat nevelig, maar helder genoeg om het water op te kunnen. Er staat al een auto met trailer met een Duitse kentekenplaat. Van een bekende zal ons later blijken.

We varen naar de rivier en hebben ons flink aangekleed, want de kou is nu goed merkbaar. Aangekomen bij de stek zien we inderdaad de bewuste collega. Wij blijven uit de buurt en gaan aan de slag. Ik laat de wormen hoopvol zakken, terwijl Willem zich een shad uitzoekt, die hem vertrouwen biedt. Alles wat er gebeurt, zijn kleine aanbeetjes, waar je niets mee kunt. Geen voorkeur dus voor het één of het ander, maar gewoon geneuzel.

Dan zien we een klein bootje, portaboot, langs de andere oever schuiven. Met een slakkengangetje, want de kleine buitenboordmotor heeft vanzelfsprekend niet zoveel vermogen. We kijken eens goed en vinden het best een beetje riskant, temeer daar de nevel wat dichter wordt en ze geen licht voeren. Enfin, dat is de verantwoordelijkheid van de inzittenden.

Rijkswaterstaat in actie.

Het gele gevaar, wakend over veiligheid?

Dan komt de boot van Rijkswaterstaat (Rws) langs. Wij zitten keurig langs de kant, want hoewel de mist niet ernstig is, houden we de scheepvaart nauwlettend in de gaten. Wij willen in ieder geval geen problemen en blijven dus uit de buurt van de scheepvaart. Rws vaart ons voorbij en dan zijn we gerustgesteld. Helaas niet voor lang. Even later zien we ze terug komen met de portaboot aan hun zij.

Wanneer ze ter hoogte van ons komen steken ze over en zijn wij aan de beurt! Mijn allergie voor de gele boten speelt al weer op. Wat zal er nu weer zijn? We worden aangesproken op het slechte zicht en ik zit direct in de weerstand. De reden komt later aan de orde. Volgens de Rijkswaterstaat-agenten (Rws-agenten) is het zicht onvoldoende en moeten wij plaats maken. Ik stel dit direct ter discussie en dit wordt me niet in dank afgenomen. Ik moest luisteren!!

Als ik na het vaarbewijs etc. ook de brandblusser en reddingsvesten moet tonen, laat ik de betreffende Rws-agent weten dat ik hem blijkbaar getriggerd heb. Dan moeten we ons verplaatsen naar een rustige hoek, buiten de scheepvaartroute. Zij varen met ons mee naar de plek waar de portaboot inmiddels ook ligt.

John en Wouter maken er het beste van.

Daar aangekomen liggen we bij een kademuur en wordt het optreden voortgezet. Ondertussen hebben wij kennis kunnen maken met John en Wouter, de inzittenden van de portaboot. Zij hebben een boete van € 150, = opgelegd gekregen, omdat ze een de linkerzijde (bakboord) voeren! Ze begrijpen er niets van, want dit is hun in de tientallen jaren dat ze op het water zitten nog nooit overkomen. Ik deel de verbijstering.

Ik krijg vanaf "grote hoogte" te horen dat het voorgaande gesprek dat we hadden als erg onplezierig is ervaren (een wederzijds genoegen dus). Ik kijk tegen de dure werkschoenen aan en geef te kennen inmiddels te zijn gekalmeerd! Ik zag ook wel in dat ik beter mijn hoofd kon buigen, omdat ik bovendien nekpijn kreeg van al dat opzien naar...

Wij krijgen nogmaals uit de doeken gedaan dat het zicht, dat in korte tijd inderdaad iets minder is geworden, het noodzakelijk maakt een veilige plek te zoeken. De grenzen betreffende slecht zicht worden nogmaals opgevoerd. Ik vraag of ik iets mag vragen en jawel dat mag. Dan lees ik het antwoord van Rws voor, dat ik eerder kreeg toen ik de vraag stelde of er regels zijn voor de recreatievaart inzake slecht zicht. Dit antwoord luidde dat die er niet zijn! De reactie van de Rws-agent was: dit heb je zeker van het 0800 nummer. (zie het artikel dat ik hierover eerder schreef)

En inderdaad dit was het geval. Hij ging even zoeken op zijn smartphone en toonde toen de "Leidraad slecht zicht". Daarin staat inderdaad de norm van 1000 en 400 meter. Nu was er sprake van die 400 meter en wij moesten op de aangewezen plek blijven tot een brug iets verder op weer helder zichtbaar was. Ons was bij nader inzien niet duidelijk of we dan weer mochten gaan vissen, dan wel terug moesten naar de helling.

Volgens de Rws-agent is dat allemaal voor onze veiligheid! Stel je eens voor dat het helemaal mis gaat! Wie moeten dan alles opruimen en bij je echtgenote aanbellen om te vertellen dat jij nooit meer thuiskomt? Al die regels zijn nu eenmaal niet prettig, net zo min als de 100 km op de snelweg (iets waar ik overigens geen moeite mee heb). Bovendien mag je na 19.00 uur, als het rustiger is op de weg, nog steeds 120 km per uur rijden. Ik heb me ingehouden en het niet uitgesproken.

Verder kwam het beruchte (dodemans)koordje nog aan de orde, welke absoluut verplicht blijkt voor de RWS-agenten. Verder wilde de agent nog even kwijt dat hij het varen door de sluis in plaats van de route onder de keerwand, door de vingers wilde zien. Eigenlijk moesten we de borden voor de grote scheepvaart volgen! Blijkbaar niet het fietspad (bij wijze van spreken) dat wij veiligheidshalve kiezen.

En verder had ik te hard gevaren, zo had men vanuit de verkeerstoren gemeten. Toen wij langs kwamen zaten de mannen blijkbaar aan de koffie (zei de agent zelf) en hadden de snelheid gemeten. Daarop heb ik hem laten weten hierover eerder met de Waterpolitie (Wp) te hebben gesproken. Die begrepen ook wel dat de boten die wij gebruiken bij 18 km per uur niet in plané komen en gaven aan dat ik de boot in planee mocht trekken en dan zover mogelijk terug moest nemen. Helaas had de Rws-agent hier geen boodschap aan.

Door de vragen en uitroeptekens tijdens dit gesprek, gaf de Rws-agent te kennen dat de regelgeving inderdaad  "mistig" is en bovendien afhankelijk van de interpretatie van de betreffende functionaris! Wij dachten er het onze van, maar gingen nergens meer tegen in. Het blijkt geen zin te hebben, want hij heeft gelijk!

Ten slotte werd mij nog  te kennen gegeven dat bij het herhaaldelijk overtreden van "de regels",  ik als recidivist zou worden aangemerkt en voor de rechter zou moeten verschijnen om een raakstraf opgelegd te krijgen. Daar zit je dan als braaf gepensioneerd burger! Nu kwam ik er (gelukkig) nog met een waarschuwing van af!

We laten het maar over ons heen gaan.

Toen de Rws-agenten waren vertrokken hebben we in afwachting van "beter zicht" uitgebreid gesproken met de John en Wouter. Die begrepen echt niets van hetgeen hen nu was overkomen. Zij ziiien ook al jaren op het water en weten waar ze mee bezig zijn. Wij deelden onze ervaringen en hadden de lol van deze visdag af. Omdat John bovendien een slechte gezondheid heeft was "pluk de dag" even heel ver weg.

Toen wij duidelijk zicht hadden op de aangewezen brug, besloten we huiswaarts te gaan. Bij de verkeerstoren werden we aangesproken via de geluidsinstallatie. Ik stak nog mijn hand op om het koordje te tonen, maar daar ging het niet om. Dezelfde Rws-agent die ons had toegesproken, liet me weten dat ik blijkbaar niets had geleerd, want mijn snelheid was nog steeds te hoog!

Het beeld dat bij mij achterbleef , zijn gamende agenten die aan de koffie zitten en wanneer ze beet hebben stappen ze in de boot en komen fysiek in actie. Of hun meting gevolgen heeft weet ik nog niet, maar dat ik in hun systeem zit en het risico tot recidivist te worden gebombardeerd, mag duidelijk zijn.

Mezelf de spiegel voorhouden.

Ik ken mezelf in zoverre, dat ik fel uit de hoek kan komen. Dit is doorgaans niet effectief . Het dwingt me dan ook om mezelf de vraag te stellen waarom ik in bepaalde situaties zo fel reageer. Een vraag die ik aan mijn coachees ook dikwijls stel en die mij dagelijks wordt voorgehouden door de spreuk die naast mijn bureau hangt: "The day you stop blaming others is the day you begin to discover who you truly are."

Ik heb blijkbaar nog steeds wat te ontdekken. Dat ik snel problemen heb met autoriteiten, dat klopt wel. De vraag is dan waar dit vandaan komt. Vroeger heb ik doorgaans mijn eigen boontjes moeten doppen en was dus op mezelf aangewezen. Verder probeer ik rechtvaardig te zijn, respect te hebben voor anderen en ik heb geleerd dat gelijkwaardigheid essentieel is voor een goed contact. Inleving in die ander is belangrijk voor wederzijds begrip.

Deze inzichten heb ik me in inmiddels bijna 70 jaar eigen gemaakt. Ook weet ik dat die inzichten zich blijven ontwikkelen en dat ik kritisch naar mezelf moet blijven kijken. Verder is ieder mens verschillend en doet iedereen dit op zijn eigen manier. Enerzijds werkt dit verrijkend, mits je met elkaar in gesprek kunt gaan. Gelet op alle spanningen in de huidige maatschappij/wereld, lijkt dit steeds lastiger te worden. De confrontatie ligt overal op de loer.

In een wereld die steeds complexer wordt, is het onmogelijk alle neuzen in dezelfde richting te laten wijzen. Veel van de informatie die tot ons komt, is gebaseerd op onwrikbare overtuigingen. Zodoende wordt agressie gekweekt door mensen die zich vastbijten in de eigen overtuiging.  Ik ben me bewust van het feit dat ook ik hier aan bloot sta en het dwingt mij genuanceerd naar de wereld te kijken, maar tevens om een eigen standpunt in te nemen om niet met me te laten sollen.

En dit gevoel dat er met mij wordt gesold verklaart veel van mijn reactie. Ik heb ook een eigen verantwoordelijkheid en maak afwegingen waarbij ik probeer mijn omgeving en mijzelf niet in gevaar te brengen. Ik probeer me tevens aan de regels te houden, omdat je hier als maatschappij bij gebaat bent. Alleen op het water lijkt dit helaas niet te lukken.

Wat gebeurt er nu in relatie tot Rijkswaterstaat? In de eerste plaats begrijp ik niet dat we naast de Waterpolitie een ander uitvoerend wetsorgaan kunnen hebben, dat nota bene onder een ander ministerie valt. De titel die ik dit verslag gegeven heb, heb ik niet zelf bedacht, maar komt uit de mond van twee voormalig Waterpolitie-agenten......

Wie is verantwoordelijk voor de boten met te grote diepgang?

Blijkbaar doet Rws extreem goed zijn best om hun bestaansrecht aan te tonen. Zij treden op tegen de "misstanden" op het water en creëren een "veilige situatie" (?). En dat er veel mis is toont men waarschijnlijk aan middels de overtredingen die ze vaststellen. Hoe zit het ook alweer met de inzichten die de parlementaire enquête inzake de fraude bij de kindertoeslagen ons biedt in hoe de overheid functioneert???? Ze functioneert dus in veel opzichten niet! En hier zit een deel van mijn irritatie.

Dagelijks kunnen we lezen wat echte vrijheid is. Een vrijheid die in een democratie toch geborgd zou moeten zijn. En dan doel ik niet op een schijndemocratie waar de "leiders" de uitslag van de verkiezingen bepalen. Ook in vrijheid heb je natuurlijk regels nodig om mensheid in toom te houden.  Zeker de veiligheid en bescherming tegen kwaadwillenden is essentieel, omdat je anders ook niet vrij bent.

De Zweedse historicus Tragardh geeft aan dat een sterke staat de vrijheid van de burger niet inperkt. Niemand heeft behoefte aan kille ambtenaren. Een logge bureaucratie is geen vrolijk vooruitzicht en een autoritaire staat nog minder (naar de woorden van Pieter Giessen in het artikel "Een sterke staat kan burgers helpen vrij te zijn" in de Volkskrant).

De Britse socioloog Furedi spreekt in een artikel van Margreet Fogteloo ("Viezerikken in de val") in het kader van kindermisbruik over de opvoedcultuur in de westerse wereld. Die opvoedcultuur is doorgeslagen in het bijna dwangmatig beschermen van kinderen tegen gevaar in de buitenwereld. Elk risico moet vermeden worden! Veiligheid is alles bepalend. De Rws-agent voert dit dus als belangrijkste argument op! Ik krijg hierbij een ongemakkelijk gevoel.

Zo kan ik nog talloze artikelen aanhalen, die wat mij betreft één rode draad hebben. Maar ik wil geen  klaagzang aanheffen om mijn gelijk te halen. We leven immers in een maatschappij waarin regels nodig zijn om deze in goede banen te leiden. Waar het mij wel om gaat is, dat ik probeer te begrijpen wat er nu gaande is, wat mij daarin raakt en om een manier te vinden om daar goed mee om te gaan. En dan bedoel ik een genuanceerde manier waarbij ik mezelf niet te veel geweld aan doe. En vanzelfsprekend dien ik me te realiseren dat anderen hier heel anders in kunnen staan. Ieder heeft immers zijn eigen waarheid.

Overdenkingen

Waar mijn schoen wringt heeft met betrekking tot Rws; ik ervaar geen enkele gelijkwaardigheid en inleving is blijkbaar iets dat mensen die "de orde" moeten handhaven in de problemen kan brengen. Ieder mens is immers anders en toch moeten we ons onderwerpen aan die ene wet! Een lastige positie voor de handhavers dus. Hoe lastig te accepteren dan ook; ik maak hierop geen uitzondering. Ik wordt niet gehoord of gezien, een thema dat ik goed ken! Wanneer dit niet gebeurt, zorg ik er dus wel voor gehoord en gezien te worden!

Welke consequenties worden verbonden aan de miskoop ter waarde van 1 miljoen?

Als het om het dragen van het dodemanskoordje gaat, weet ik dat deze oorspronkelijk bedoeld was voor speedboten. En ik vind het geen probleem om deze te dragen wanneer ik een lang stuk snel vaar. Anders wordt het wanneer ik aan het vissen ben of van stek naar stek vaar. Daarbij heb ik een paar keer ervaren dat de motor uitslaat zodra ik ga staan, en dit is schering en inslag bij het vissen. Dan is de boot onbestuurbaar geworden en heb je er geen controle meer over. De boot is overgeleverd aan de stroming of harde wind.

Daarom maak ik een afweging, vanuit mijn persoonlijke verantwoordelijkheid, wanneer het koordje wel of niet te dragen. Iets dat in de ogen van de Rws-agenten niet te tolereren is. Zo kreeg ik een paar maanden geleden een boete van € 240,= plus € 9,= administratiekosten. Daartegen heb ik bezwaar aangetekend middels een aangetekend schrijven, welke is ontvangen en afgetekend. Ongeveer twee maanden later krijg ik een aanmaning/verhoging van de opgelegde boete van € 20,=

Bellen dan maar met het NJIB. Uitgelegd wat er gaande is en krijg als reactie. Oh ja, dat zou goed kunnen. Het OM loopt maanden achter en heeft geen melding gemaakt van de ontvangst van het bezwaarschrift. "Beschouwt u de aanmaning maar als niet verzonden". "Ik maak een aantekening, zodat er geen vervolg komt op deze aanmaning", zo laat de vriendelijke medewerkster me weten. Wat kost dit de maatschappij wel niet?

Als er dan weer zo'n geel monster opduikt is de eerste reactie: "Wat gaan we nu weer beleven" en  ik ben  absoluut niet de enige sportvisser die deze beleving heeft. Als er op alle slakken zout wordt gelegd (ten behoeve van onze eigen veiligheid nota bene), hoe vrij zijn we dan? Of is het toezicht doorgeslagen in het bijna dwangmatig beschermen van (onverantwoorde) sportvissers.

Proeven met onbemande boten!?

Wat te denken van de onbemande boten die Rws test om te handhaven? Wat moet er dan allemaal gehandhaafd worden? Tja, als aangetoond kan worden hoeveel overtredingen er nu worden begaan moet je wel iets inzetten waardoor je de veiligheid nog beter kunt garanderen. Zie je het voor je dat zo'n ding naast je komt varen en jou de wacht aanzegt. Doe er ook nog een paar drones bij en China is er straks niets meer bij! En ik maar denken dat handhaving een politietaak is. Onder de huidige minister van Infrastructuur en Waterstaat lijkt Rws wel een ambitieus imperium. Men werkt er zo te zien inderdaad een eigen staat. Iets waar de afzonderlijke ministeries goed in zijn.

Hoe veilig is het als ik gedwongen zou worden om de borden voor het grote vrachtvervoer te volgen, terwijl je daar zeer dicht bij de grote vrachtschepen komt en alle kanten wordt opgeslingerd door de terugkaatsende golven. Juist omdat dit onveilig is, kiezen we voor de openstaande sluizen, die buiten gebruik zijn als de keerwand omhoog staat. Ons gedrag werd hier door de vingers gezien?! De volgende keer ook, of als een andere RWS-agent een andere mening is toegedaan?

Wat te denken van de omstandigheden bij een harde tegenwind. Wanneer je langzaam vaart, krijg je de ene na de andere vlaag water over je heen. We varen immers met een open boot. Je hebt vrijwel geen zicht en alles wordt kletsnat. Vaar je iets harder dan heb je daar geen hinder van. De boten zijn er voor gemaakt om er harder mee te kunnen varen. Waarom dan gevaarlijke situaties opleggen als het veilig kan?

Wanneer we zien dat de natuur en duurzaamheid steeds hoger op de maatschappelijke agenda komen te staan, denk ik dat je daar aan bijdraagt als je zo vaart dat je zo weinig mogelijk hinder (golfslag) veroorzaakt en zo effectief mogelijk vaart. Van de Waterpolitie hoor ik dan, dat ik de boot in plané mag brengen en hem dan zover terug haal dat deze in plané blijft. Bovendien heb ik dan goed zicht, omdat de boot niet rechtop in het water staat!

Dan voeg er voor mij zelf aan toe dat ik dit alleen doe waar het kan. In de zomer, wanneer het erg druk is op het water pas ik me aan. Dan blijf ik zover mogelijk weg van de strandjes en houd rekening met zwemmers die je overal kunt verwachten. Helaas ook daar waar ze zichzelf in gevaar kunnen brengen. Met andere woorden, ik participeer op de omstandigheden.

Samengevat, ik probeer me verantwoord en volwassen te gedragen. Dit is echter kansloos als er vele instanties zijn die het mistige woud van regeltjes naar eigen inzicht mogen invullen. Rws-agenten, Waterpolitie, Havendiensten, SBB,  Boa's, Controleurs van de hengelsport. Het gaat er dus niet om je je gedraagt, maar of je je strikt houdt aan de regels!

Gelukkig kan ik bezwaar maken toch........ De ervaring leert dat je vrijwel kansloos bent in een maatschappij waarbij niet naar de geest van het recht geoordeeld wordt, maar volgens de geschreven regels, ongeacht of die nog van toepassing zijn op datgene waarvoor ze bedoeld zijn. Het aanpassen van eenmaal gestelde regels, waarbij vrijwel alles op één hoop is gegooid (neem nu fraude) is vrijwel ondoenlijk.

De huidige minister van Rechtsbescherming lepelt keurig op hoe er gehandeld zou moeten worden inzake de uit huis plaatsing of ontzetting van kinderen uit de ouderlijke macht, terwijl de Hofbar hem links en rechts om de oren slaat met situaties waarbij het helemaal fout gaat. Met andere woorden, de instanties die de minister verzekeren dat het allemaal goed geregeld is, zijn hem dierbaarder dan de harde en schrijnende praktijk. Niets geleerd van de fraudezaak inzake kindertoeslagen dus.

Verwijzend naar het voorgaande, dat overigens niet volledig is, kan ik me eigenlijk niet anders gedragen dan een klein gehoorzaam kind, dat braaf ja en amen zegt en de straf kritiekloos accepteert, met het risico een recidivist te worden. Het alternatief is, stoppen met het vissen/varen. Dit toch maar niet en dus leven in beperkte vrijheid.

Het einde van de visdag.

Het was leuk om John en Wouter te ontmoeten, alleen de omstandigheden hadden anders moeten zijn. Het uitwisselen van ervaringen betreffende dezelfde passie is eigenlijk altijd wel leuk, behalve als autoriteiten daarin een vervelende rol gaan spelen.

Zoals gezegd, zijn we vertrokken toen het zicht in overeenstemming was met de instructies van Rws. We hadden er zelfs geen zin meer in om ter plaatse te gaan vissen. Daarom vaar ik de weg terug langs de verkeerstoren. Het gele monster lag weer aangemeerd. Waarschijnlijk waren de mannen weer aan de koffie. Zouden ze dan geen goede voorzieningen hebben op de boten, die toch zeer geavanceerd zijn uitgerust?

Toen begonnen de luidsprekers dus te tetteren en kreeg ik andermaal een reprimande. Je zou toch ook kunnen denken, "wordt hier verantwoord gevaren?" Geen enkele andere boot of schip in de buurt. Niet om de bocht scheuren, maar inhouden en om de hoek weer snelheid maken. Hier gold blijkbaar "het dwangmatig beschermen door geüniformeerde functionarissen van zich onverantwoordelijk gedragende volwassenen ten behoeve van hun eigen veiligheid".

De vangst van de dag. Drie compleet opgetuigde hengels in één klap!

Enfin, wij wierpen, ver weg van de toren,  nog even onze hengeltjes uit. Heel veel zin had dit niet, want er kwam geen enkele actie van beneden. John en Wouter hadden meer succes. Zij toonden ons hun waardevolle vangst, toen ze ons passeerden. Drie hengels, volledig opgetuigd, hadden ze in één slag binnen gehaald.  Hopelijk kunnen ze hiermee de boete van € 150, = goed maken. Flink poetsen etc. maakt wellicht nog het e.e.a. bruikbaar.

Wij wensten hun het allerbeste en keerden voortijdig terug bij de helling. Daar troffen de Duitse boot, die er vandoor was gegaan, toen ze zagen hoe wij door Rws bezig werden gehouden. Ze zagen de bui ook al hangen! Hoe kan dit toch? De ervaringen met Rws tonen blijkbaar erg veel overeenkomsten.

Conclusie

In de laatste jaren ervaar ik steeds meer controle op het water. En dan bedoel ik het handhaven van regels, ongeacht het gedrag van de watergebruikers. Het hanteren van, dikwijls onduidelijke, regels op een willekeurige manier, creëert een grote mate van onzekerheid.  De maatschappij staat niet stil en zo zie je ook op het water/in de hengelsport nieuw (technische) toepassingen, waarbij de wetgeving achterloopt. Je wordt nota bene gedwongen om jezelf in gevaar te brengen.

De vrijheid die me op het water zo dierbaar was, voelt nu geheel anders. Mij komt het geheel onrechtvaardig voor en je staat geheel machteloos. Mij lijkt dat ik daar geen invloed op uit kan oefenen. Dan resteert dus het vinden van een manier om hier anders mee om te kunnen gaan.