Weerspiegeling 71 : Ooit wordt het beter en wie weet komt het ooit goed….....

Het weer is wisselvallig en de corona staat nog steeds centraal. Gelukkig met minder drastische maatregelen dan die één dezer dagen opnieuw in Duitsland worden doorgevoerd.

Omdat ik deze week nog niet op het water ben geweest, wil ik graag iets uitproberen, voor de volgende gidsdag. Daarom laat ik Jöran weten er op uit te willen gaan en omdat hij in de gelegenheid is, gaan we samen.

Wel was ik deze week nog met de boot onderweg, want de trailer kreeg zijn jaarlijkse onderhoudsbeurt. Met nieuwe lagers en nieuwe banden voor de kielrol, kan deze er weer tegen aan. In combinatie met het onderhoud van de buitenboordmotor, een paar weken geleden, ga ik met een goed gevoel de winter in. Bovendien moet een compressor, klein formaat, me in staat stellen de bandenspanning van zowel de auto als de trailer, op peil te houden.

Vandaag laat ik overigens de boot thuis en gaan we met die van Jöran en Ann-Christin. Ik meld me, niet al te vroeg bij Jöran, die alles al klaar heeft staan en nadat ik mijn spullen heb overgepakt, kunnen we vertrekken. Op deze manier kunnen we halverwege de ochtend onze aasjes laten zakken. Het belooft droog te blijven en daar willen we graag van profiteren.

Nieuwe kleurtjes!

We hebben onze zinnen gezet op het verticaal vissen en Jöran heeft weer een paar nieuwe shadjes ter beschikking gekregen die hun vangkracht nog moeten bewijzen. Nu heb ik in de loop der jaren wel zoveel langs zien komen, dat ik er wel een behoorlijk gevoel bij heb wat voor mij succesvolle shads kunnen zijn. Het blijft immers zeer persoonlijk.

Datgene dat Jöran nu gaat uitproberen hoort daar zeker bij en ben hem graag behulpzaam. Het duurt geruime tijd voordat de eerste toeslaat. Het is Jöran die direct een teleurstelling krijgt te verwerken. Zijn nieuwe shad is voorgoed verloren en ik krijg de bevestiging dat het een goede keuze is om bij het verticalen geen monofiel lijntjes als onderlijn in te zetten.

Het moet wel een snoek zijn geweest die korte metten heeft gemaakt het voortbestaan van de jonggeboren shad. Dit weten we dus ook weer. Niet veel later haakt Jöran zijn volgende vis en moet halverwege de dril constateren dat het feest over is. Tjonge dit belooft nog wat zeg. Dit kun je zeker wel zeggen wanneer de volgende vis voor het opscheppen ligt, maar Jöran te kennen geeft de snoekbaars met de hand te willen landen. Niet dus!

Niet vies van roze.

Daarom schep ik de volgende vis die hem eindelijk wel is gegund. Tjonge wat een beproeving zeg. En dan vis je al zoveel jaren en wordt je je andermaal met de neus op de feiten gedrukt. Blijf scherp en neem geen risico's. Daarbij plaats ik wel dat opmerking dat wij er nu ook weer niet zo zwaar aan tillen hoor. Het houdt ons scherp en herinnert ons eraan dat je nooit te oud bent om te leren.

Dan mag ik ook mijn eerste aanbeet ervaren en eveneens een losser incasseren. Dit gaat lekker zeg! Maar wanneer Jöran de volgende vis haakt, gaat het net er onder en kunnen we eindelijk plaatjes schieten. Raar hoor, dat je zoveel aanbeten nodig hebt, en krijgt natuurlijk, voordat je echt succes hebt. Dit vlotte begin gaat echter snel over in de het oefenen van geduld, wachtend op de volgende aanbeet.

De "oude" kleurtjes functioneren nog steeds.

Plotseling ervaar ik flinke weerstand, zonder een aanbeet te hebben ervaren. Blijkbaar van achter over de shad heen geschoven. Maar dit doet er nu toe. waar het omdraait is dat er weer een vis binnen bereik komt. En dit gaat lukken, want even later hebben we een fraaie snoek binnen boord. Eindelijk de tweede vis en een tweede soort dus.

Drie soorten zijn weer binnen.

Niet veel later gebeurt mij hetzelfde en mogen we een baars welkom heten. De derde soort is dus ook weer binnen. Geen indrukwekkend formaat, maar desalniettemin zeer welkom. het geeft ons toch het gevoel dat er wel degelijk iets mogelijk blijft, hoewel de klok niet heeft stil gestaan. De verwachtingen die we ontleenden aan de "flitsende start" hebben we echter wel flink bij moeten stellen.

Ik wil nog wel een poosje de oever uitwerpen en biedt Jöran aan te helpen met het uitproberen van zijn nieuwste aanwinsten. We monteren een klein shadje op een tien grams loodkopje en ik kan lekker aan de slag. De verticaalhengel laat ondertussen een ander shadje langs de bodem dartelen. Het is lange tijd inwerpen, zakken, optikken, zakken, enz. Maar in de wetenschap dat aanbeten hierbij doorgaans keihard zijn, ga je door.

Een combinatie die niet alleen wij erg mooi vonden blijkbaar.

En jawel hoor! Plotseling slaat de hengel helemaal krom op zo'n heerlijke beet. Je hart gaat gelijk sneller kloppen en dan begint het gokken naar de dader. Het voelt erg goed aan, maar daar helpt de soepele hengel zeker aan mee. Uiteindelijk kunnen we een fraaie snoekbaars scheppen. de aanbeet doet ons herinneren aan de vis die we geruime tijd geleden op dezelfde wijze vingen. deze was bovendien nog een stuk groter. Heerlijk hoor om zulke herinneringen te kunnen delen. Weet je nog.......

Tegen het einde van de dag slaat Jöran nog een keer toe en mag een kleine snoekbaars landen. Toch nog weer succes op een nieuwe shad. Wanneer we terug varen, met de wind in de rug nu, constateren we dat het toch een moeizaam gebeuren was. Toch houden we ons er aan vast dat ooit weer beter gaat worden.

De afsluiter van de dag.

Dit blijkt de volgende dag helaas nog niet. Onderweg naar ons trefpunt kon JP het niet laten om bij een bruggetje alvast een paar worpen te maken. Zonder succes overigens. het geeft wel aan hoeveel zin hij er vandaag weer in heeft. Op basis van de ervaringen met Jöran hebben we voor hetzelfde water gekozen. Ons alternatief is een water dat deze tijd van het jaar schitterend is, maar bij waterafvoer in combinatie met het talloze gevallen blad, dikwijls een bezoeking.

Vandaag heeft men een schitterende dag voorspeld. Hoge temperaturen en flink wat zon. De temperatuur klopt wel en de wind is veel minder dan gisteren het geval was. De zon laat echter heel lang op zich wachten en vertoont zich dan nog maar voor korte tijd. Een uitzonderlijke dag toch wel. Zo'n dag waarop je je als mens echt geroepen voelt om het water op te gaan. Hoe er onder de oppervlakte op wordt gereageerd, dat moeten we nog afwachten.

Wat we vandaag als extra middel in de strijd hebben ingezet, is een hengel met een dobber en dood aas. We weten dat hier behoorlijk wat snoek voorkomt en gokken op een flinke vis. Ik heb hiervoor speciaal een hengel opgetuigd en aasvis was nog voorradig. Terwijl wij verticaal vissen, dobbert het handeltje achter ons aan. We hoeven dit niet in het oog te houden, maar de oren moeten gespitst zijn om het geratel van een aanbeet te registeren.

We varen naar dezelfde stek als gisteren en zien dat het weekend aan meer mensen de mogelijkheid biedt deze stek te bevissen. Ik start zo ver mogelijk weg van de andere boten, maar kom gaandeweg toch dichterbij. JP houdt hen nauwlettend in de gaten en laat me voortdurend weten dat het daar zijns inziens wel erg goed gaat. Onze eerste aanbeten blijven echter zonder vis. Anders dan gisteren blijven ze helemaal niet hangen.

Als het dan wel zo ver is bij JP, gaat het helemaal mis. De dril ziet er veelbelovend uit en ik sta klaar om te scheppen. Dan gebeurt het, de lijn breekt vlak voor de hengel! Hoe kan dit nu? JP laat me weten deze week nog alle lijnen te hebben gecontroleerd en de voorste stuk te hebben verwijderd. Tja, dan is de conclusie dat er desondanks een zwakke plek in de lijn zat.

Maar we hebben aanbeten en dan moet het toch gaan lukken. Niet dus en wij besluiten een stuk diep te slepen. Ik heb op die manier ooit...... mooie vissen in de boot gekregen, zelfs meerval. Na enige tijd laat JP weten dat hij er niet meer in geloofd. Dan halen we de spullen binnen en varen naar een andere stek om daar slepend onze mogelijkheden te beproeven. Ook dit blijft echter zonder resultaat.

Het doorzetten wordt beloond.

Dan gaan we weer over op verticalen. Met de snoekhengel in het kielzog zetten we door. Afwisselend werpend en verticalend. Plotseling blijkt er dan toch een vis aan de hengel van JP te hangen. Geen keiharde aanbeet dus, maar wel is er een fraaie snoekbaars gehaakt en deze mogen we wel in de boot verwelkomen. Hè, hè eindelijk!

Helaas blijft het hierbij en ook op de stek waar we zijn gestart vanochtend, blijven de aanbeten nu uit. Af en toe ervaren we een tikje, maar geen echte aanbeten. De andere boten zijn allemaal vertrokken en dit zeg ook wel iets. Wij geven het op en moeten concluderen dat de snoekhengel vandaag ook geen succes heeft gebracht.

JP wil nog even vissen op de ingang naar de put waar de trailerhelling zich bevindt. Af en toe komt het water op de hoeken van de ingang in beweging, maar echte stroming ontbreekt. Ik heb eerst wat spullen opgeruimd die we niet meer nodig hebben. Op de dieptemeter zie ik een paar signalen voorbij komen en wanneer ik zover ben om nog even een kansje te wagen, werp ik een klein shadje in de richting waar ik die spaarzame signalen zag.

Op de valreep!

Ik tik langzaam binnen en krijg net als gisteren een keiharde dreun op de hengel. Zo die hangt zeg! Wij zijn benieuwd wat ons dit op gaat leveren. Het duurt even, maar dan verschijnt er een snoek naast de boot. Deze heeft nog energie over en gaat er nog een paar keer vandoor. De verticaalhengel heeft het er zwaar mee. Toch beslissen we de strijd in ons voordeel. Op de valreep dus.

Even later vinden we het welletjes. We hadden ons er iets anders bij voorgesteld, maar hebben het te accepteren. De inspiratie om het een volgende keer opnieuw te proberen lijdt er niet onder  we gaan er van uit dat het ooit goed komt. Volgende keer beter dus!