Gisteravond hebben we kennis mogen nemen van de nieuwe coronamaatregelen. Dit betekende dat we tot vanavond 22.00 uur nog met twee gasten de boot in kunnen. Daarna zie ik me genoodzaakt de middelste stoel voorlopig weer te verwijderen.
Met andere woorden; ik zoek de randjes niet op. Iets anders zou het zijn geweest als ik elders een eigen vakantiewoning zou hebben. Daar zou ik zeker naar toe zijn gegaan, zeker in the middle of nowhere.
Maar goed ik heb geen vakantiehuis en vandaag wel de gelegenheid nog twee gasten aan boord te nemen, zonder met de 1,5 meter regel in aanvaring te komen. Heerlijk buiten op het water, dat is ook wat mijn gasten willen. Ik heb de boot net te water gelaten als ze aan komen rijden. Twee nieuwe gasten op aanbeveling van eerdere gasten, die een succesvolle dag mochten ervaren.
In het bewustzijn dat het vandaag de dag anders is dan toen, heb ik mijn verwachtingen flink naar beneden bijgesteld. Het weer is ook geheel anders en zodoende hebben we plotseling te maken met een wind die naar het oosten is gedraaid. We zullen zien wat er mogelijk is. Waar het vooral om gaat is hoe ik het vissen aanpak en het water interpreteer.
Met uitstekende geurtjes
Ben en Matthias blijken ervaren vissers te zijn, die gelet op de sterke temperatuurdaling van het water en de luchtdrukverschillen, hun verwachtingen evenmin hoog te hebben gesteld. Ze bleken actief te zijn in de hengelsportwereld. Zo kreeg ik direct een paar prachtige shads van Mikatech in handen geduwd. Met de maker ervan onderhouden Ben en Matthias nauwe banden. Ik zal in volgende verslagen mijn ervaringen met deze shads vermelden.
Wij starten met verticaal te vissen en ik toonde hoe ik dit aanpak. Ondanks de vele signalen, bleven verdere levenstekens van de vissen achterwege. We wisselden slepen en verticalen op geëigende stekken af. Het bleef oorverdovend stil daar beneden. Eindelijk kregen we respons op een stek waar altijd wel enige stroming staat. Dit werd versterkt door de vele schepen die er passeerden.
Het was Ben die met een Mikatech-shad de spits ............ afbeet. Een echte spits kon je het achteraf niet noemen. Maar hij haalde nu wel een mooie snoekbaars binnen. Dan denk je te weten op welke diepte de vis te vangen is. En dus zetten we nog enige tijd door.
En warempel niet veel later zat Ben weer met een kromme hangel een vis te drillen. Nu kwam er een flinke baars binnen. En dit was waar hij het echt op had gemunt. Het was geen kapitale vis, maar een mooi formaat. Dit gaf natuurlijk hoop en het feit dat een boot die hier eerder had gevist, terug kwam, versterkte die hoop. Blijkbaar stak deze stek toch gunstig af bij de andere stekken.
Wat we echter ook probeerden, meer vissen kwamen er niet. ook werpend veranderde er helaas niets. Dan maar weer een stuk slepen. Ook nu kwam er geen enkele reactie, waarbij het evenmin uit maakte of je nu diep of ondiep viste. Op een put sleepten we met grotere pluggen en bereikten daarmee ook de forse signalen op half water. Deze signalen vertaalden zich echter evenmin in aanbeten, laat staan vangsten.
Wel zagen we onder langs het talud veel vis liggen en daar probeerden we het later dan ook verticaal. Nu zaten we op een diepte tegen de tien meter. Wellicht dat ze daar actiever waren, maar dit bleek evenmin het geval. Dieper wilde ik niet gaan en ook mijn gasten vonden deze diepte maximaal om beschadigingen als gevolg van drukverschillen te vermijden.
En zo probeerden we nog van alles uit om uiteindelijk de handdoek in de ring te gooien. Meer zat er vandaag blijkbaar niet in.
Gewoon een schitterende visdag met dito plaatjes
In de aanloop naar mijn volgende gidsdag ging ik alleen op stap. Een boeking met twee gasten was nu komen te vervallen en daar baalden zowel mijn gasten als ik erg van. Maar goed we hebben te doen met dat vervelende virus en lappen de voorschriften niet aan de laars. Met meerdere huizen heb je nog wat te kiezen, maar met één boot helaas niet.
Ik wilde het water dat ik voor de volgende gidsdag in gedachten had, van te voren eens bevissen. Na thuis nog wat noodzakelijke dingen te hebben gedaan en een kop koffie te hebben genoten, vertrok ik. Zodoende was het rond het middaguur dat ik vertrok van de helling.
Wat een plaatje toch!
Het was mooi weer en de omgeving schitterend. Het water was mooi helder en dit is hier voor de resultaten een voorwaarde, zo heb ik in de loop der jaren ervaren. Welgemoed ging ik dus op weg en het was zeker een genot. De vogels, de herfstkleuren en de zon, het was allemaal weldadig. Één ding zat niet mee en dat waren de aanbeten op het kunstaas dat achter de boot dartelde.
Wat ik ook probeerde, niets hielp. In het midden of dicht langs de kant, diep of ondiep, het maakte niets uit. Grote pluggen, kleine pluggen of shads, niets leidde tot aanbeten. Na tweeëneenhalf uur keerde ik om en ongeveer een half uur voor terugkomst bij de helling meende ik dat vandaag echt een blank op zou leveren.
Had mijn echtgenote kunnen zijn!
Wel dacht ik mijn echtgenote nog tegen te komen, maar het bleek een andere dame. Een dame die niet ingepakt in de boot zat, maar zwemmend in een badpak in het water van slechts 12 graden. Dus niet eens een pak van neopreen aan, maar gewoon in badpak en voorzien van een drijvende boei, voor de zichtbaarheid. Ik heb plaatjes geschoten voor thuis om de ontmoeting met een "collega" van Greetje te illustreren.
Mooie baarzen, zeker voor dit water.
Ineens begon er een hengel te stuiteren en kon ik de eerste vis van de dag landen. Een mooie baars maakte dat ik geen "Schneider" meer was. Ik was nog een stukje doorgevaren en besloot hetzelfde stukwater nog eens aan de tand te voelen. Ik keerde de boot en wierp een Ikiru plug een stuk achter de boot. Toen deze naar beneden dook, was het al weer raak; een snoekje bleek de dader te zijn.
Na dit oponthoud ging ik in de richting van de stek waar de eerste baars werd gevangen en dit bleek een goede beslissing want er kwam nog zo'n mooie baars binnen. Na gekeerd te hebben, kreeg ik op de stek van het snoekje nog een kleine baars aan de haak. Ongelofelijk toch na al die uren van stilte onder water.
Ik wilde het nog één keer proberen, alvorens terug te gaan naar de helling en zag hoe de lange hengel prachtig krom werd getrokken. Nu kwam er een flinke snoek binnen. Echt ongelofelijk hoe in een half uur een geheel ander plaatje ontstond van de visdag die dreigde visloos te blijven.
Toch ook nog een flink formaat snoek.
Op het laatste stuk haakte ik nog een flinke baars en toen was het gedaan. Absurd hoor dat je viereneenhalf uur niets vangst en dan alsnog zes vissen. Ik was er blij mee en zag dat alle trailers die er rond de middag stonden vertrokken waren. Ook mijn oude trailer, waarvan ik de koper onderweg tegen was gekomen.
Een omgeving waar het heerlijk vertoeven is.
Er was wel een andere trailer bij gekomen. De bemanning, die ook ging traileren, bleek 's morgens op het Volkerak te hebben gevist en was naar hier gekomen, omdat daar niets te vangen viel. Hier hadden ze ook nog een paar vissen gevangen, zo lieten ze me weten. Ik was toch echt blij met het resultaat en de prachtige middag die ik had beleefd. Hiermee had ik tevens de info die er toe leidde dat ik hier twee dagen later weer zou zijn.
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
