Weerspiegeling 107: Hetzelfde resultaat, maar dan anders

Soms zit het mee en soms zit het tegen. Onze vorige afspraak ging niet door vanwege de defecte Ulterra. Gelukkig is dit nu verholpen en vandaag weten we ons dan ook weer verzekerd van de veilige ankerfunctie als er op de harde stroom of in de stevige wind gedrild moet worden.

Op grond van de ervaringen in de achterliggende dagen op ander water, kies ik voor dezelfde bestemming als vorige week. De lage waterstanden in combinatie met de duidelijke omslag van de zomer naar de herfst, verlangt aanpassingsvermogen, niet alleen van ons mensen, maar ook van de dieren. De invloed van de dalende watertemperaturen en luchtdrukverschillen komen daar nog bij.

Hetzelfde resultaat, maar dan anders.

Ik heb afgeleerd om al die factoren te duiden. Je gaat gewoon vissen en weet dat iedere dag weer anders kan zijn. En wanneer de aanbeten uitblijven heb ik daar geen sluitende verklaringen voor, temeer daar het altijd een combinatie is van factoren. Onze ratio schieten doorgaans flink tekort om het intuïtieve ritme van de dieren te kunnen bevatten.

Dit neemt niet weg dat ik ervaringen en verwachtingen wel mee laat wegen in mijn bestemmingen. Onze zuidelijkste rivier toont momenteel weinig dynamiek en een week geleden bleef mijn vangst beperkt bleef tot één snoekje. Aangezien ik niet over actuele informatie beschik, die een positieve wending aan deze ervaring geeft, valt deze stek af.

Een landelijk riviertje in het midden van ons land, leverde enkele dagen eerder evenmin een overtuigend resultaat op. Er kwamen wel een paar vissen binnen, maar voor mij miste de overtuiging van goede mogelijkheden op dit moment. Het verticalen overtuigd me nog evenmin. Waarschijnlijk moeten we nog even wachten tot deze visserij echt succesvol wordt.

Dit hadden we nog tegoed, alleen hadden we geen idee.

Op grond van alle afwegingen kies ik voor dezelfde bestemming als een week eerder, toen er vier soorten en achttien vissen binnen kwamen. Gelukkig kunnen mijn gasten zich vinden in mijn voorstel en zijn al aanwezig wanneer ik met de boot arriveer. Als de boot in gereedheid is gebracht en de mannen in de kleren zitten en hun spullen hebben ingeladen, laten we de boot in het water zakken.

Het water staat bijzonder laag. Het niveau ligt beduidend leger dan een week geleden en meters lager dan drie maanden geleden, toen we absurde hoge waterstanden tijdens de zomer meemaakten. Zo'n jaar stelt je dus echt voor verrassingen en ook vandaag zullen we moeten zien wat het gaat worden. In ieder geval hebben we hier meerdere opties en zullen deze ook nodig hebben, zo zal blijken.

Darek en Borys hebben hun bekende posities in de boot ingenomen en het juiste materiaal ingezet. Zelf heb ik doorgaans slechts één hengel recht achter de boot in bedrijf. Vandaag blijkt maar weer eens dat geen dag hetzelfde is, want in de eerste anderhalf uur hebben we nog geen aanbeet kunnen waarnemen.

Eindelijk komt er dan de eerste vis; een snoekbaarsje. Niet groot, maar zeer welkom. Dit is echter wel een heel verschil met een week eerder. We moeten ver uit de oever blijven om niet voortdurend vast te raken.  In het midden, waar we ook veel diepte missen, gebeurt evenmin iets.

Ik krijg er een raar gevoel bij, zo anders dan vorige week. Toen vingen we in het achterliggende stuk water behoorlijk wat vis. Nu gaan we richting het stromende water en daar wisten we een week geleden slechts één vis te vangen. Toch tellen we ook onze zegeningen; het is droog en we hebben nog heel wat uren de kans om meer succes te boeken.

De stemming keert zich ten goede.

Op het stromende water maak ik vaart en keer een heel stuk verderop de boot, om deze langs de kant stroomopwaarts te sturen. Op hoop van zegen dan maar. En warempel er lijkt zegen op te rusten. Zowel Darek als Borys krijgen aanbeten en hoewel de aanbeten nog voorzichtig zijn, weten ze toch een paar leuke vissen te vangen. Een behoorlijke snoekbaars, een winde en twee baarzen weten ze te vangen.

De baarzen zijn bovendien van een flink formaat en dit verhoogt de feestvreugde bij de mannen aanzienlijk. De drils in dit hard stromende water zijn dan ook niet te vergelijken met stilstaand water en maken derhalve meer indruk. Gelukkig is de gelaten stemming nu omgeslagen.

Dat ik nog niets heb gevangen krijg ik breed uitgemeten. Mij maakt het niet uit, want ik ben druk met sturen, de juiste snelheid aanhouden, ankeren en scheppen als de mannen een vis hebben uitgedrild. De tijd dat ik zo nodig moest vangen, ligt mede door het gidsen, ver achter me. Bovendien geef ik de hengel vaak af, als er een vis is gehaakt en zo gaat het vandaag ook. Borys zit vlak voor mijn neus en die heeft het direct in de gaten als er vis is gehaakt.

Ook als ze geen 48 cm zijn, kan er worden gelachen.

Toch hebben de vissen blijkbaar meegekregen wat mijn gasten me aanrekenen en vestigen hun aandacht op de plug die ik aan de hengel in de steun achter op de boot heb meelopen. Dit is dus koren op de molen van Borys. Hij kan zodoende de strijd aanbinden met een baars van 48 cm. Omdat het niet meevalt de vis naar de boot te krijgen, laat ik de boot afzakken op de stroom en zo kunnen we de kapitale vis landen.

Wanneer we het traject dat ik in gedachten had, hebben afgelegd, bouw ik een pauze in. Mij wordt, zoals ik al had verwacht, voorgesteld ditzelfde traject nog een keer af te leggen. Maar niet eerder dan nadat ik even in alle rust thee en broodjes heb kunnen nuttigen. Met de boot "voor anker" neem ik het ervan. Borys neemt ook een moment voor zichzelf, terwijl Darek al weer aan het werpen is.

Als ik zover ben, vraag ik of de gasten er ook klaar voor zijn en begeven we ons weer naar het startpunt. Onderweg moeten we golven van langs scheurende snelle boten pareren. Dan gaat het gas er even vanaf en probeer ik de golven buiten boord te houden en mijn gasten niet door de boot te laten stuiteren. Met de stroom mee duurt het niet zo lang of de boot wordt gekeerd en we beginnen opnieuw langs de oever stroomopwaarts te slepen.

Een winde van formaat.

Deze keer komen er niet zoveel vissen los als de eerste keer, maar de teller loopt aardig op. Wat een verschil met een week geleden zeg! Dan haakt Darek een hele felle vechter, een winde van formaat. Ook nu laat ik de boot naar de vis toedrijven, alvorens de ankerfunctie in te schakelen. Wat een beest zeg! Na de grootste baars die Darek ooit heeft aanschouwd, is hier nu ook die kneiter van een winde.

Wat een mooie kleur heeft deze vis.

Verder vangen we nog een paar fraaie baarzen. Één ervan is werkelijk prachtig van kleur. Goudgeel kun je wel zeggen en daarmee hebben we weer een opmerkelijke gebeurtenis van deze dag bereikt. Je kunt er natuurlijk zo over heen stappen, maar daarmee zou je de vissen die we vangen echt tekort doen. Tenslotte zijn we toch aan het vissen om in aanraking te komen met datgene dat anders buiten ons bereik zou blijven.

Wanneer we weer zijn aangekomen op het punt waar het rustiger water ons wacht, slepen we eerst weer een stuk op het midden van de rivier. Hier gebeurt andermaal helemaal niets. Bij een lange oever aangekomen, duiken we de kant weer in. Op de heenreis gebeurde hier niets, maar wie weet zijn de vissen hier ook wakker geworden.

Niet veel later blijkt dit inderdaad het geval. Het mooie is dat de vierde soort zich hiermee ook meldt. We vangen een snoekje die zo terug mag. Wel loopt de teller zo lekker door en blijven we hopen op een voortgang van de aanbeten. Niet heel veel later ervaren we dat die hoop echter niet zal worden beantwoord. Voor het zover is hebben we gelukkig nog een paar fraaie vangsten.

Een mooie volle snoek, na een flinke dril voor Borys.

Bij een hoek aangekomen, waarvan ik uit ervaring weet dat dit een favoriete stek is voor snoek, klapt de hengel achter in de boot hard naar beneden. Snel grijp ik de hengel en geef hem aan Borys. Aan mij is het dan om hem de ruimte te geven de vis ongestoord te kunnen drillen. De boot laat ik een stukje meevoeren door de wind en leg hem dan stil.

Dat het hier om een grotere vis gaat is wel duidelijk, want deze blijft lang onzichtbaar. Telkens duikt deze weer diep weg, maar geeft zich uiteindelijk toch gewonnen en zo komt de grootste vis van vandaag binnen. Een mooie volle snoek van dik tachtig cm. Geen metervis, maar wie maalt daarom. Het is een beauty die de spanning in de boot flink wist op te voeren. De beleving was gewoon super.

Nadat deze vis is vereeuwigd gaan we verder en ik attendeer Darek op een volgende hoek. Nu kan hij inderdaad ook een vis haken. Een baars wordt snel binnengehaald en geretourneerd. Hierna wordt het geruime tijd stil en zitten we weer op dieper water. Borys heeft zijn kleine plug ingeruild voor een groter stuk kunstaas. Een besluit dat hem siert, omdat je gericht inzet op grote vis.

Die grote vis laat zich helaas niet zien. Wel raakt de grote tweedelige plug een paar keer vast. Deze komt gelukkig telkens weer ongeschonden boven water. Wel kan Borys nog een keer flink aan de bak, als een formidabele winde mijn plug heeft gegrepen. Deze vis komt niet zomaar binnen en als het eindelijk lukt weten we ons heel rijkelijk beloond met achttien vissen in de boot.

We hebben hetzelfde aantal vissen kunnen vangen als een week geleden. Maar dit is, naast het feit dat het de hele dag droog is gebleven, ook de enige overeenkomst. De plek waar we de meeste vissen vingen, was tegenovergesteld. Een week geleden vingen we de vis over de hele dag verspreid. Nu ging het in bepaalde perioden, terwijl er lange tijd geen beweging in zat.

De boot moest nu van erg diep de stijle helling worden opgetrokken. Iets dat de Subaru niet op zich liet zitten. Zo krijg je weer de bevestiging dat het heel belangrijk is dat de spullen in orde zijn en opgewassen tegen lastige situaties. Wij kijken terug op een geslaagde visdag en zien elkaar waarschijnlijk wel weer om opnieuw het avontuur aan te gaan.