Weekje Oostenrijk (1)

Weekje Oostenrijk (1)

Woensdag

Normaal gesproken ga je naar Tirol om te skieën, wandelen, bergbeklimmen of om gewoon van de rust te genieten. Dat je er ook snoek kunt vangen had ik al langere tijd geleden vernomen van de locals. Hechten (snoek) van meer dan 25 pond moeten er rondzwemmen.

Natuurlijk wil ik deze ook vangen en zeker in dit decor. Het meer “Walchsee” ligt tussen de bergen en is werkelijk wonderschoon. Vandaag heb ik mijn tijd besteed om te zoeken naar mogelijke “hot spots” en natuurlijk moet ik een boot hebben. Een boot heb ik in ieder geval gevonden. In het dorp Walch heb ik aan het meer een botenverhuur-bedrijfje gevonden. Voor 30 shilling per uur kan je een “electro-boot” krijgen incl. vergunning.

                       

“De omgeving is wonderschoon…”

Wat opvalt is dat er meteen gevraagd wordt om een zogenaamd “rijbewijs” om te mogen vissen. Hier in Oostenrijk is dit normaal. Ik heb al mijn Hollandse papieren bij me, inclusief vaarbewijs, geen probleem dus. Het meer ligt in het centrum van Walch op een hoogte van ongeveer 1400 meter, als je last hebt van hoogtevrees moet je dus thuisblijven. Er zijn voldoende kamers te huur en diverse hotels aanwezig, immers in de winter is het hier echt een trekpleister.

Het materiaal voor deze korte reis bestaat uit drie hengels; jerkbaithengel, verticaalhengel en een stok om te slepen. Mijn collectie jerkbaits in diverse uitvoeringen, evenals een massa pluggen en shads heb ik bij me om te kijken of de Tiroler snoek te verleiden is. Het is zeker dat ik vanuit de boot vis omdat je niet overal vanaf de kant mag en kan vissen. Er zijn waterplanten en er is voldoende verloop in diepten. Ik wens mezelf veel succes.

                       

“Een boot huren is geen probleem”


Donderdag

Maar goed dat die weersberichten in Oostenrijk net zo betrouwbaar zijn als in Nederland. Gelukkig was er slecht weer voorspeld, dus dat zonnetje was boffen. Ik was de eerste visser die zich melde bij het “boothuis” om mijn papieren in orde te laten maken en te gaan vissen. De beste man gaf me enkele tips, zoek de planten op en vis vooral niet te diep, tussen de 2 en 6 meter.

De morgenzon scheen tussen de bergen door en slingers nevel dansten rondom de toppen van de bergen. Het water lag er schitterend bij, spiegeltje glad. Als eerste zet ik mijn bream-family in. Een stel zelf gebouwde hoge jerkbaits. Heerlijk jerken tussen de plompen. Al snel klapten er een viertal kleine snoekjes tussen de vijftig en zeventig centimeter op. Tiroler snoeken trappen er dus ook in. Een sterk begin werd gevolgd door een moeizaam vervolg. Een tweetal uren heb ik al mijn hout te water gelaten maar helaas zonder resultaat.

                       

“Breamfamily, in Nederland succesvol…”

Werpen met grote shads moest hier ook succesvol zijn. Helaas, na alle kleuren van de regenboog geprobeerd te hebben, bleven de aanbeten uit.
Ook slepend vissen leverde niets op. De pluggen liet ik meelopen op diepten tussen de twee en zeven meter

Uiteindelijk heb ik nog wat gekletst met een plaatselijke held. Hij vertelde diverse anekdotes van snoeken die hij had gevangen en zien vangen. Dit jaar waren er volgens hem al vijf snoeken boven de 25 pond gevangen. Het was in ieder geval leuk om te zien hoe hij viste, op z’n gemak slepen met een pot bier, elke dag weer. Vissen is en blijft vissen. (wordt vervolgd)