Wedstrijdvissers van veeleer (deel 4)

Door Ron Smits

 

Wil Franken is de huidige bondscoach van het Nederlands Bootvisteam en sinds 1969 trouw lid van de Edelkarper. Tussen 1967 en 1995 heeft hij in totaal meer dan tweehonderd wedstrijden weten te winnen.

 

Voor Wil begon het vissen heel lang geleden in een polderslootje in Bergen op Zoom. Zijn eerste vis was een paling, maar dat was niets voor hem. Later zou hij steevast gevangen paling voor zeebaars ruilen met Cor Willemse, een van zijn trouwe vismaten.

 

Wil met met een mooie gul.

 

Zijn eerste zeeviswedstrijd won hij in 1967 bij in een wedstrijd met 806 deelnemers in Sluiskil. Hij won een vouwfiets, wat eigenlijk de tweede prijs was, maar hij wilde per se die fiets hebben. Tot 1991 heeft hij zich bijna ieder jaar weten te plaatsen voor het NK Kust. Daarna specialiseerde hij zich in bootvissen. 

 

Een deel van de verzameling blauwe borden.

 

In totaal kwam hij acht keer voor Nederland uit tijdens de wereldkampioenschappen zeevissen zowel vanaf de kust als van een boot. De hoogtepunten waren: 1987 wereldkampioen bootvissen, 1990 wereldkampioen kustvissen, 1992 derde met zijn team tijdens de WK boot, Nederlands kampioen bootvissen met het gouden team van weleer en in 1993 Nederlands kampioen bootvissen.

 

Een uitstalling van vele hoogtepunten.

 

Zijn laatste officiële WK boot viste hij in 1995. Hij stopte hiermee na een conflict met een paar bobo’s binnen de NVVS. Kort hierna echter werd hij door anderen binnen de NVVS benaderd om mee te denken aan de visie van de NVVS voor de toekomst van het wedstrijdvissen vanaf de boot. De bobo’s met wie Wil een conflict had, mochten ook hun visie weergeven en werden kort hierna bedankt.

 

De visie van Wil en de andere leden van de NVVS is zelfs nu nog heel actueel. Wil is een heel integer persoon en steekt veel vrije tijd (en geld) in de wedstrijdsport als coach van het bootteam die Nederland tijdens de WK mogen vertegenwoordigen.

 

Succes tijdens een trip van uit Blankenberge.

 

Hij heeft een neus voor oneerlijke zaken tijdens officiële wedstrijden. Zo heeft hij een heel vooraanstaand lid van het bootvisteam buiten de selectie geplaatst omdat deze reeds voor de wedstrijd al een paling en een zeebaars klaar had liggen. Ook speelde deze visser het klaar om tijdens de lunchpauze vis uit de emmer van een collegavisser te halen. 

 

Gelukkig wordt er tegenwoordig goed op elkaar gelet, zodat dergelijk praktijken niet meer voorkomen. Bovendien zijn de geldprijzen niet meer zo groot.

 

Zijn geheim om succesvol te vissen tijdens wedstrijden is niet zo bijzonder: ogen en oren goed de kost geven, want niet alles is zo het lijkt. Zo werd hij tijdens een WK getipt dat een eind verder op de dijk al vis gevangen werd. Wil kende zijn stek en wist dat de vis bij hem wat later zou komen. 

 

Diploma's en oorkondes: een succesvol wedstrijdvisser heeft er veel.

 

Hij wist uiteindelijk de wedstrijd in zijn voordeel te beslissen. Hij gooide namelijk heel ver in, zodat de deelnemers het zeker goed konden zien. Wat de andere deelnemers niet konden zien was dat hij met de rug naar de deelnemers, zijn lijn indraaide tot net achter de stenen. 

 

Iedere keer als hij drie vissen tegelijk binnen haalde dachten zijn concurrenten, dat hij ze heel ver weg ving. Iedereen haalde dus alles uit de kast om deze afstand te halen en dit koste hen uiteindelijk het WK. 

 

Een ander voorbeeld haalde hij aan tijdens een wedstijd aan de Egmond aan zee. De vissers van de Edelkarper visten toen al met witjes, waar de vissers uit het Noorden nog nooit van hadden gehoord. Alle prijzen gingen naar de Edelkarper. Hier gooide hij precies op een richeltje van amper twee meter breed en ving hier met witjes regelmatig drie botten tegelijk. Op het moment dat de andere vissers dit doorhadden konden ze niet meer meedingen met de prijzen.

 

Bij het bootvissen lijkt het alsof Wil recht onder de top vist, maar het geheim bestaat uit tegen de stroom inwerpen en veel lijn geven zodat de onderlijn tegen de bodem wordt gedrukt. Op de bodem gebeurt het allemaal. 

Uiteraard is het goed beazen van de juiste haak heel belangrijk.  

 

Wil bereidde zijn wedstrijden tot in de kleinste details voor. Vaak had hij weken van te voren zijn materiaal in topconditie klaarstaan, met alle soorten onderlijnen, zodat er niets aan het toeval overgelaten werd. Vaak was het winnen of verliezen van een wedstrijd een kwestie van een paar centimeter op soms wel zeventien meter vis.

 

Alle soorten onderlijnen, voorbereiding tot in details.

 

Ik heb de voorbereidingen gezien in zijn 'werk'kamer. Vele onderlijnen liggen klaar voor de komende wedstrijden, keurig verpakt voor welke vissoort en onder welke omstandigheid dan ook. Alle opgedane kennis en ervaring komen nu uitstekend van pas bij het coachen van het Nederlands bootvisteam.  

 

Op mijn vraag wat het wedstrijdvissen hem gebracht heeft antwoordde hij: “Heel veel mooie herinneringen en vrienden in Frankrijk, Ierland, Engeland, Wales en Schotland. Ik hoef ze maar te bellen en ik krijg onmiddellijk alle gewenste informatie. Uiteraard help ik hen ook bij wedstrijden waarmee ik ervaring heb."

 

Wil vist ook graag in Ierland...

 

"Vaak gaan we van te voren proefvissen en zijn er altijd een aantal van mijn vrienden (let wel, het zijn alle absolute topwedstrijdvissers met een flinke palmares) bereid om mee te vissen, zodat we exact weten hoe te vissen tijdens de diverse wedstrijddagen”.

 

...de vissen zijn daar nét een slagje groter.

 

In de vorige eeuw ging Wil vaak met de Edelkarper een wedstrijd vissen aan het Monumentje in de Westerschelde. Cor Willemse en hij stonden pal naast elkaar en hadden dezelfde driepoot om hun hengels te steunen. Wil had altijd een volledig beaasde onderlijn klaar hangen en wilde hij na een trek van drie mooie platvissen de onderlijn wisselen. Tot zijn grote schrik zag hij dat zijn onderlijn was verdwenen. Cor bleek zich in driepoot te hebben vergist en gaf even later met een brede grijns op zijn gezicht een onbeaasde onderlijn aan Wil terug. 

 

Op dit moment vist Wil nog een aantal wedstrijden per jaar, zoals diverse bootwedstrijden in België (EFSA) en uiteraard de clubwedstrijden van de Edelkarper.

 

Gouden team van de Edelkarper uit de jaren '80.

 

Tot slot voegt Wil eraan toe dat de huidige communicatie via Facebook en internet vele verenigingen in de toekomst kapot kan maken. "Wij waren in de begin jaren van het wedstrijdvissen aangewezen op face-to-face contact en dat heeft onze vereniging de Edelkarper geen windeieren gelegd." 

 

"En ook de wedstrijdvissers niet. Denk maar aan Cor, Nel, Miranda, Erik Goossens, Wil Rijsdijk. Echte vriendschappen ontstonden en houden nog steeds stand. Tegenwoordig spreekt men van zoveel honderden vrienden op Facebook, die men nog nooit heeft gezien of gesproken."