TotalFishing

Watermill Restaurant

Iers Roofvisresort met succesgarantie (deel 1)

Door Berthil Bos en Willem Moorman

De kleur van onze groene waterwolf de snoek is ook de nationale kleur van het eiland dat aan de oostkust van Groot-Brittannië ligt. Ierland is nog vele malen groener dan ons landje en met zijn vele meren en rivieren een eldorado voor de hengelsport in de breedste zin van het woord.

Witvissen, vliegvissen en vissen op zee zijn hier erg populair en vele vastelanders trekken dan ook regelmatig richting dit hengelsportparadijs.

Omdat er in de rivieren en meren veel forel aanwezig is, waren de snoeken niet welkom op dit soort water, terwijl hijzelf zich uitstekend kon voortplanten in het plantenrijke water. Geen extreme weersomstandigheden zoals ijskoude winters of hete zomers die om de paar jaar een populatie behoorlijk kunnen uitdunnen.

Om de bij de sportvissers populaire forellen te beschermen, kwam men met het belachelijke plan om iedere gevangen snoek een klap op de kop te geven waardoor, zo dacht men, de populatie salmonidae groter zou worden. Het Pike Killing was begonnen.

Na een aantal jaren, mede door het boycotten van Ierland door Nederlandse snoekvissers, is men hiervan teruggekomen en is de snoekstand door het gezonde leefklimaat op de meeste wateren volledig hersteld.

Eigenaar Pascal met een monstersnoek die het pike killing heeft overleefd.

Nu wil ik terugkomen op die boute kop boven dit artikel 'Roofvisresort met succesgarantie'. Je zou zeggen dat ik de druk op dit resort behoorlijk hoog leg, maar dat valt wel mee, zoals zal blijken in de reeks artikelen die de komende weken op Totalfishing verschijnen.

Zeg nu zelf, in een dergelijke omgeving is het succes wel heel erg dichtbij.

Het begon allemaal een op de Visma in Rotterdam. Hier kwamen we Pascal Brissaud tegen, eigenaar van Watermill Restaurant in Kilmore Quay, Lisnaskea op de grens van Noord en Zuid Ierland.

Deze goedlachse Fransman komt al meer dan 30 jaar in dit gebied, waar het imposante Loch Erne hem de mogelijk bood om zijn passie, het vissen op snoek, uit te oefenen. Vele jaren geleden nam Pascal de stap om ook zijn andere droom in dit gebied te verwezenlijken namelijk het starten van een restaurant omdat dit zijn tweede passie is.

De 'Chef' verkocht zijn restaurant in Frankrijk en vestigde zich aan het prachtige Loch Erne op een unieke plek. Dit bedrijf is inmiddels uitgegroeid tot één van de beste restaurants van Ierland waarbij het typisch Ierse een Franse twist krijgt.

Maar dit is nog niet alles, aangezien ook zijn bloed gaat waar het niet gaan kan. Pascal wilde ontzettend graag het roofvissen betrekken bij zijn bedrijf en heeft een hengelsportresort gecreëerd, waar er maar één van is.

De droom van Pascal en nog vele anderen.

Op de Visma kregen we enthousiast een uitleg wat er allemaal mogelijk was bij de WATERMILL en dit werd door ons als 'koele' Hollanders direct al een beetje afgeroomd, omdat het te mooi voor woorden was.

Hierop nodigde Pascal ons uit om een paar dagen naar Ierland te komen om met eigen ogen alles te bekijken. Ondanks dat je hengels bij Pascal kan huren en er ook kunstaas te koop is stonden we op 16 mei met hengelkoker en een tas vol kunstaas aan het loket van Easy Jet. Gelukkig was alles onder het maximale gewicht, zodat de vliegreis naar Belfast een voordelig retourtje zou zijn.

Met Easy Jet uiterst voordelig naar één van de mooiste snoekplekken van Ierland.

Op de Nationale luchthaven van Belfast stond de vriendelijke Fransman ons al op te wachten, wat hij trouwens bij ieder bezoek doet. Tijdens de rit naar Loch Erne wordt er honderduit gesproken over, hoe kan het ook anders, de vismogelijkheden op 'zijn' Loch.

Tevens genieten we tijdens de anderhalve uur durende autorit van het glooiende landschap en links rijden. Zodra we via wat kronkelwegen de laatste bocht doorkomen, verschijnt daar de het Watermill complex direct aan het water.

Het restaurant en de bijbehorende overnachting accommodaties zien er werkelijk fantastisch uit en nog mooier dan op de foto. Je kijkt vanuit deze plek over een gedeelte van Loch Erne en dat maakt ons meteen wat onrustig. Een geweldig watercomplex met veel, heel veel eilandjes.

Groen en water, met onder de wateroppervlakte nog veel meer groen.

Pascal neemt ons vervolgens mee naar de trailerhelling op nog geen 100 meter van het complex. Een mooi uit de wind liggende helling met aan beide zijden brede steigers. De helling is breed om een reden die we even later te zien krijgen.

Tijdens de rondleiding lopen we een hal binnen en staan werkelijk perplex van wat daar op ons staat te wachten. Zeven volledig ingerichte 'Bass Boats' liggen er voor de gasten klaar.

Deze Amerikaanse specialistenboten hebben voor en achter een groot plateau vanwaar het heel gemakkelijk werpen is. De motoren gaan van 80 tot 100 PK en dat lijkt veel totdat je het immense water ziet, maar daar komen we later nog op terug.

Buiten deze sublieme boten zijn er ook nog tal van andere vaartuigen voor degene die het meer Basic willen houden.

Bij deze aanblik vraag ik Willem mij even wakker te knijpen.

Na de rondleiding waarbij Willem en ik ons steeds in de armen knijpen om te zien of we niet dromen, is er nog tijd om het water op te gaan en de omgeving te verkennen en natuurlijk om even het kunstaas aan het Ierse water te laten wennen.

Het waait behoorlijk en in Nederland zal ik twijfelen om het water op te gaan, maar Pascal kent het water en vindt het geen probleem. Probleemloos scheert de Bass Boat over de hoge golven en in no time zijn we bij de eerste stek.

Om nu niet al het vistechnische te vertellen, want dat komt later, is er toch nog een mooi moment bij de vangst van de eerste snoek. Chef Pascal mag graag zijn gasten verwennen en dat gebeurt vaak met een andere hobby van hem, namelijk wijn.

Na de eerste groene rakker, die niet eens zo groot is, maar wel ontzettend sterk, komt uit één van de opbergvakken en heerlijke fles wijn, gekoeld en al. Nu zou je denken dat er bekertjes gebruikt gaan worden, maar niet bij een Fransman.

Kristallen glazen ontbreken niet en even later heffen we midden op het water het glas op de eerste Pike.

Hoezo een unieke ervaring? Kan het relaxter?

Weer knijpen we elkaar en nog steeds dromen we niet. Na twee heerlijke uurtjes gaan we terug want de maagjes beginnen te knorren. Uitstappen uit de boot is het enige wat je hoeft te doen, want de rest wordt geregeld door Marine, de man die over de boten gaat.

Het klink bijna decadent, maar we hoefden niet eens onze visspullen en onszelf naar de lodge te brengen, omdat een soort golfwagentje al klaar stond.

Chef Pascal verwachtte ons om 21.00 uur in het restaurant en bij binnenkomst zien we in de hal een enorm aquarium met daarin een aantal, hoe kan het ook anders, mooie snoeken, baarzen en andere vissoorten. We worden bij dit schouwspel weggeroepen, want de keukenbrigade wil graag het diner voor ons gaan bereiden.

Ook culinair wordt je helemaal in de watten gelegd bij de Watermill.

Het interieur ademt zeer aangename sfeer uit waar ook de Ieren zelf ontzettend van genieten. In eerste instantie zou je denken dat je hier uiterst netjes gekleed moet zijn, maar niets is minder waar.

Pascal verteld ons dat de niet vissende bezoekers het juist heel leuk vinden dat iedereen hier aan tafel kan gaan. We dineren met de Chef himself en het ene na het andere culinaire hoogstandje komt voorbij.

Aangevuld met heerlijke wijnen, maar een pilsje kan ook, keuvelen we er op los over alles en nog wat. De Watermill heeft nu al zijn beloftes waargemaakt en er staat nog heel wat te gebeuren.

Als je denkt dat het bovenstaande speciaal voor ons was georganiseerd, die heeft het mis, want zo belangrijk zijn we nu ook weer niet. Iedere gast kan dit verwachten en moet zich per dag een paar maal in de arm knijpen.

Met veel plezier op weg naar de eerste serieuze stek.

In het volgende artikel ga ik meer in op de vistechnische mogelijkheden en het water van Loch Erne.