Waarom heet onze hobby ‘Vissen’ en niet ‘Vangen’ (1)

Waarom heet onze hobby ‘Vissen’ en niet ‘Vangen’ (1) 

Door Berthil Bos 

Dit artikel is een reactie op het alsmaar toenemende foto en film geweld en dan met name die op de foto/ film galerie van de mobiele telefoon. Misschien is het ook wel een lichte frustratie, omdat ik hierbij geen kleinere snoek, snoekbaars of baars meer zie en dat geeft mij het gevoel dat ik iets niet goed doe.

Vol trots en met de mooiste verhalen worden deze foto’s aan iedereen die het maar wil zien geshowd en vaak lijkt het erop dat dit de gewoonste zaak van de wereld is. Ik wil graag duidelijk maken dat als je niet dat soort foto’s kan laten zien, je net zo trots op je vangsten kan zijn en dat er meer bij het (roof)vissen komt kijken.

Lees dit artikel niet als een aanklacht tegen hobbygenoten die graag met hun gevangen buit op de foto willen, maar ik hoop dat vooral de jeugd niet gaat denken dat sportvissen een wedstrijdcompetitie is.

Vooral zichtrover de snoek is gebaat bij helder water.

Ik weet ook wel dat de waterkwaliteit voor met name de snoek behoorlijk verbeterd is en dat onze materialen en andere hulpmiddelen er een stuk op vooruit zijn gegaan, waardoor het voor een ieder mogelijk is om zo nu een dan een mooie vis te verschalken.

Door de komst van varende vispaleizen, Bellyboten en de laatste tijd de speciale viskano’s, is het ook mogelijk om ieder stukje, anders onbereikbaar, viswater te bereiken en dat scheelt ook een slok op een borrel.

Door de vele materialen en bijvoorbeeld de boot, is het gemakkelijker geworden om vriend snoek tegen te komen.

Visgidsen zijn in ons kikkerlandje al lang geen uitzondering meer, waardoor het opbouwen van waterkennis geen jaren meer kost. Vergeet ook de vele artikelen in de visbladen en internet met bijbehorende foto’s niet, die het je tegenwoordig wat makkelijker maakt, om te weten waar je moet zijn en welke vistechniek succesvol is.

Dit alles kan een oorzaak zijn dat er tegenwoordig alleen maar veel en groot wordt gevangen en het schijnt ook nog eens waarde bepalend te zijn. Waarde bepalend in die zin, dat je klimt in de hiërarchie van de roofvissers.

Zoals ik al zei, denk nu niet dat je niet trots mag zijn op het vangen van veel of grote rovers, want dat mag je zeker, maar laat ook eens zien wat je in de meeste gevallen vangt, wat weer het juiste beeld geeft van het roofvissen.

Natuurlijk mag je trots zijn op een dergelijke vis, maar overdrijf het niet en beschouw het als een bonus voor al je inzet.

Ga dus niet verkondigen dat dit een alledaags tafereel is. Ik kom veel roofvissers tegen die, als ze niet een groot aantal vissen hebben gevangen of als die extreem grote predator het kunstaas links heeft laten liggen, de dag niet als geslaagd beschouwen.

Vaak hoor je ze hier niet over en als ernaar gevraagd wordt, zijn er altijd diverse redenen verzonnen om deze 'slechte' dag verontschuldigen. Wees gewoon blij met alles wat je vangt en als het niet datgene is wat je zelf als doel hebt gesteld, geef dan toe dat je misschien voor een verkeerde aanpak hebt gekozen, wat echt geen zonde is. Door jezelf wat kwetsbaar op te stellen, krijg je ook meer respons van anderen.

Ik spreek hier uit ervaring, omdat ik ook een tijdje aan deze 'ziekte' heb geleid, die volgens mij vaak wordt veroorzaakt door je visomgeving. Nadat die van mij veranderde en ik ook de andere kant van het vissen zag, hoefde ik niet na te denken welke kant ik op wilde.

Het gekke is dat dit helemaal niet ten koste gaat het aantal of grote van de gevangen vis en ik durf te stellen dat door de rust in je lijf en bovenkamer dit alleen maar succesvoller wordt.

Groot water en kleine snoeken, maar een plezier dat we hadden.

Hierbij kom ik bij de kopregel van dit artikel: Waarom heet onze hobby 'Vissen' en niet 'Vangen'. We noemen het sportvissen, omdat we ons jachtinstinct willen bevredigen en onze buit niet nodig zijn om te overleven. Aangezien we geen honger lijden na het terugzetten van de vis, zijn er tijdens een visdag ook zoveel andere momenten waar we van kunnen genieten en wel degelijk bij het vissen behoort.

Het begint al met de voorbereiding naar de visdag. Leuke plannen bedenken met of zonder je vismaat en die planning gaat altijd van het positieve uit. Wekkertje zetten en altijd voor de wekker wakker worden, terwijl dat anders niet lukt. Ook het opstaan kost mij althans totaal geen moeite en voor je het weet zit je in de auto, met of zonder boot.

Het weerzien met je vismaat(en) is elke keer weer een goed gevoel en ook hij heeft net als jij een gezonde dosis adrenaline. Gezellig keuvelend rij je naar je bestemming en eigenlijk, voor dat de visdag is begonnen, is het eerste succes al binnen.

De eerste stekken worden met grote concentratie en de nodige adrenaline afgevist.

Aangekomen bij het water krijgt je weer een extra adrenaline stoot en kunnen we eindelijk onze plannen gaan waarmaken. De eerste worpen zijn altijd weer de meest geconcentreerde, waar de hang naar vangen het grootste is. Alles wat je van tevoren bedacht hebt moet natuurlijk uitkomen, al weet je in je achterhoofd dat dit vaak niet gaat gebeuren.

Ik vind die eerste worpen altijd het mooiste, ook omdat je vaak direct doorkrijgt wat voor een dag het wordt, welk humeur je vismaat heeft en natuurlijk wat de vis zelf doet. Het gekke is altijd, dat ik liever niet direct bij de eerste paar worpen al een aanbeet krijg, omdat dit bij mij vaak lijdt tot een moeizaam vervolg. Het zal wel tussen de oren zitten, maar ik hoor meer jongens hierover.

Ik geef toe dat de worpen in begin van de visdag puur voor het 'vangen' zijn bedoeld en niet voor andere (belangrijke) bijzaken. Je vangadrenaline is aan het koken, dus om deze van de kook te krijgen moet er een visje gevangen worden. Ook als dit niet gebeurd gaat het vlammetje langzaam maar zeker naar een normale stand, zonder dat het moet uitgaan.

Als dit eenmaal is gebeurd, komen de andere belangrijke aspecten van een visdag naar voren, zonder dat je er met de pet naar gooit.

Ik geef toe dat een dergelijk uitzicht bij het begin van de visdag nog weinig aandacht heeft.

Buiten de leuke bijkomstigheden die ik hierboven beschreven heb, zijn er ook andere bijzaken die een visdag dat gouden randje kan geven. Daarover binnenkort meer.