TotalFishing

Voeren op wereldniveau…

Iedereen die het op witvis heeft voorzien, heeft ook zo zijn of haar gedachten over voer en voeren. Duidelijk is dat voeren en voersamenstellingen ons meer bezig houden dan welk onderdeel van het vissen dan ook.

Maak je zelf het voer door losse ingrediënten te gebruiken of gebruik je kant en klaar fabrieksvoer? Voer je veel of weinig? Vissen én voeren met vers de vase, is ook niet iets dat wekelijks wordt gebruikt/toegepast. Waarom toch al die verschillen…?

Tijdens het wereldkampioenschap hebben we met eigen ogen kunnen zien wat er zo allemaal aan lokvoer en aas wordt gebruikt. Wat te denken van molshopen, ook wel het zwarte goud genoemd?

Voeren op niveau: een verhaal zonder einde…

Het zal toch niet zo zijn dat we in de toekomst eerst een emmer grond gaan scheppen voordat we gaan vissen? Witvis Totaal heeft tijdens de trainingen en op beide wedstrijddagen goed de ogen en oren de kost gegeven. Voeren op niveau: een verhaal zonder einde…

Als er één gemeenschappelijk element tijdens dit wereldkampioenschap opviel, dan was dat toch wel de kleur zwart. En daarmee bedoelen we niet de voeten van de deelnemers na een dag vissen, maar de onmiskenbare kleur van het voer dat nagenoeg alle landen gebruikten.

Nou is bekend dat een donker voertje belangrijk kan zijn als het water helder is, maar de Lage Vaart is verre van dat. Waarom dan toch die vrijwel algemene en dus internationale keuze voor zwart voer?

Anno 2009 is de wedstrijdvisserij ondenkbaar zonder ‘cuppen’!

Kopiëren
Een aantal landen maakt de keuze voor de kleur van het voer niet zelf, maar kopieert dit ter plaatse gewoonweg van de favoriete landen. Tijdens een wereldkampioenschap worden er overigens veel dingen simpelweg van elkaar afgekeken. Je ziet dan ook regelmatig bondcoaches en bankrunners druk in de weer met het observeren en maken van notities bij de favoriete landen.

Soms wordt zelfs met verrekijkers gewerkt om maar niets te missen…Finland bijvoorbeeld was tijdens de trainingen regelmatig te vinden in het Engelse honk. Maar we zagen ook Tamas Walter, die op de tweede dag bij Dieter Fredericks het zwaar voeren volledig bekeek. Op zich is hier natuurlijk niets verkeerd mee.

Op zo’n belangrijk toernooi geldt immers eens te meer: goed gejat is beter dan… Het gevolg is echter wel dat op deze manier veel landen hun tactieken en technieken meer of minder afstemmen op de andere landen, zodat je uiteindelijk een soort algemene aanpak kunt constateren.

Iedereen heeft dezelfde hoeveelheid voer en aas.

Waarom zwart?
Maar goed; er zijn natuurlijk ook landen die niet zomaar iets aannemen en alles willen uitproberen en onderbouwen. Voor deze landen waaronder Nederland , Engeland, Hongarije enz. is de keuze voor zwart voer te verklaren.

De Lage Vaart bevatte voor en tijdens het WK enorme hoeveelheden kleine vis, die in alle lagen van het water zwommen. Bij gebruik van licht gekleurd wolkend voer, reageert die kleine vis meteen en zal de stek dus volstrekt domineren.

Als je op deze manier zou voeren, zou je dus constant een kleiner slag vis vangen en nooit een goed eindgewicht kunnen behalen. Belangrijk was dit keer om de dikkere vissen nabij de bodem te vangen. Zwart voer wolkt nauwelijks en houdt de vis bij de bodem.

Er werd vooral veel vers de vase gecupt.

Op deze manier werden de wat grotere exemplaren tot 100 gram gevangen. Het Nederlandse team bereikte dit door de zwarte voerballen zeer vast aan te drukken, zodat ze niets afgaven tijdens de worp en snel naar de bodem zonken. Deze tactiek zag je ook bij het Engelse team. Maar wat is nu precies ‘zwart voer’?

Molshopen
Zwart voer kun je op verschillende manieren samenstellen. Tijdens de trainingen hebben zowel de Nederlanders als het Engelse team langs de Lage Vaart de daar talrijk aanwezige molshopen geplunderd om daar de van nature voorkomende zwarte aarde vandaan te halen.

Tot ver van de oevers verraadden kuilen waar vissers aarde hadden verzameld; je moet zowaar oppassen waar je liep om niet in een van de talrijke achtergebleven kraters te stappen. Die natuurlijke aarde van de directe omgeving van de Lage Vaart werd in diverse voersamenstellingen uitgeprobeerd.

Het is in de top van de hengelsport algemeen bekend dat een molshoopje in de juiste verhouding met voer soms goed kan werken. Eigenlijk is dat ook wel begrijpelijk, omdat de kleur, samenstelling, structuur en zuurgraad van die natuurlijke aarde het beste passen bij het water in de directe omgeving.

De vér werd op verschillende manieren van elkaar los gemaakt.

Toch hebben we tijdens het WK zelf deze aanpak niet terug gezien. Uiteindelijk werd toch vooral zwart voer van een geheel andere samenstelling gebruikt. Nederland koos uiteindelijk voor een mix van acht liter leem (Terre de Somme), vier liter voer en wat kokosmeel.

Het geheel werd kunstmatig zwart gemaakt met zwarte cementkleurstof(!). Het Engelse team gebruikte een mix van Sensas Canal Noire en leem. Het Russische team viste natuurlijk ook met zwart voer, maar dan met de volgende samenstelling:

- 4 kg Sensas Terre de Somme black
- 1 kg Sensas Etang
- 1 kg Sensas Gros gardons

Verschillen
Goed; dan weet je dat je met zwart voer gaat vissen, maar hoe ga je er dan mee om? Hoeveel breng en op wat voor manier? Voeg je veel of weinig aas toe? Op welke lengte voer je? Allemaal zaken die je op de rit moet hebben.

Natuurlijk kun je niet alle landen volgen op zo’n WK (dat waren er dit keer maar liefst 38!), maar we hebben wel voor jullie geïnventariseerd hoe het zwaar aanvoeren verliep bij Nederland, Engeland en Rusland.

Team Engeland
Het Engelse team had duidelijk gekozen voor de tactiek om de aangevoerde 13 meter lijn het eerste uur niet te bevissen. Met name Scotthorne voerde deze tactiek de eerste dag perfect uit. Zo’n 40 minuten na aanvang werden er op de 13 meter lijn twee balletjes pure vers de vase gecupt en na een uur pakte hij de eerste inzet op die 13 meter meteen een grote brasem.

Direct werd er opnieuw een balletje vér gecupt en vervolgens werd verder gevist op de 10 meter lijn. Dit herhaalde zich om 12.25 uur en 13.20 uur en Scotthorne won zijn vak uiteindelijk met drie bonusbrasems… Tussendoor werden er regelmatig hennep en pinkies geschoten op de 6,5 meter lijn.

Als het even minder werd met de aanbeten, werd er soms ook nog een balletje pure verse de vase gecupt op de 10 meter lijn. Een duidelijk verschil met de andere landen was dat Engeland op de 10 meter lijn alles cupte.

Met leem…. of met ‘wit poeder’.

Team Nederland
Het Nederlandse team gebruikte in het totaal ongeveer 12 liter voer. Wat opviel bij de Nederlanders was dat de voerballen extreem hard werden aangedrukt om maar geen wolkende werking te krijgen.

Verder werd het voer zwart gemaakt met cementkleurstof in plaats van bijvoorbeeld Tracix van Sensas. Daarvoor werd gekozen omdat deze cementkleurstof het voer goed op kleur houdt, ook als het al een tijdje in het water ligt.

Ook wolkt cementkleurstof minder dan andere kleurtoevoegingen. Regelmatig werd op 13 meter pure grote vers de vase gecupt, met wat casters. Dit gebeurde op vaste tijden of steeds als er een brasem was gevangen…

Team Rusland
Rusland had voor het voeren weer een wat andere aanpak. In tegenstelling tot de Nederlanders en Engelsen, die de voerballen hard aanknepen, deden de Russen dit juist niet. Sterker nog: de ballen werden slechts eenmaal zachtjes aangedrukt en aan één kant afgeplat.

Opvallend was dat de Russen hun voerballen niet zo vast aanknepen.

Eenmaal op het water vielen ze meteen uit elkaar. Sommige teamleden wierpen de ballen zelfs bovenhands, omdat ze anders al uit elkaar vielen tijdens het werpen… Verder was opvallend dat de Russen een grotere voerplek maakten dan hun tegenstanders, ruim over de 9,5 meter lijn. Aan de rand van de voerplek op circa 13 meter werden 4 tot 7 ballen pure vers de vase gecupt.

Wat is wijsheid?
Welke voerstrategie heeft nu het beste uitgepakt, kun je je afvragen. Als je ziet dat de Russen de eerste dag drie eentjes in hun vakken visten, zou je op basis van die dag kunnen concluderen dat dit kennelijk dé aanpak is voor de Lage Vaart. Met hun eenvoudige aanpak en zware visserij hadden ze op zijn minst het voordeel van de twijfel.

Toch ging het de tweede dag een stuk minder met de Russen, ondanks dezelfde aanpak. Hebben de Russen de eerste dag hun eigen ding gedaan en zijn ze de tweede dag gaan twijfelen onder de mediaaandacht en de informatiestromen?

Voeren op niveau is een verhaal zonder einde…

Zullen de Engelsen en Nederlanders achteraf gezien zich niet achter de oren krabben en zich afvragen waarom ze bijvoorbeeld toch niet op de matchhengel hebben aangevoerd? Je kunt de perfecte voerstrategie bedenken, maar de visser zelf zal altijd de beslissende factor zijn. Hij moet het uitvoeren en zal er altijd een eigen interpretatie aan geven.

Dat maakt het vissen ook zo onvoorspelbaar en zo spannend op elk niveau. Er rest ook na dit WK slechts één conclusie: ook voeren op niveau is een verhaal zonder einde…

Deze bijdrage is een van de