Vliegvissen op het dak van de wereld (deel 2)

Vliegvissen op het dak van de wereld (deel 2)

Door Pascal van Akkeren

Het is inmiddels al een tijdje licht. Ik hoor Joop nog niet dus draai ik me nog maar een keer om, zo goed als dat gaat in een hammock. Eigenlijk heb ik wel genoeg van al dat liggen. Volgens mij is er weinig bewolking. Laten we het hopen, want gisteren viel het weer wat tegen. Van onder de tarp is dit echter lastig te zien. Dan er toch maar snel eruit. De nacht is lang genoeg geweest en het is tijd om te gaan ontbijten. Ook Joop is inmiddels wakker. Dag twee breekt aan van onze trip aan de boveloop van een rivier ergens in de Indiase Himalaya!

Een strak blauwe lucht. Dit ziet er een stuk beter uit dan gisteren. Nog even en het zonnetje vewarmt ons kamp. Wie weet zien we vandaag wel meer insectenactiviteit. Ik vraag me wel af of de zon de rivier bereikt, gezien de dichte bossen en stijle helingen. Daar komen we snel genoeg achter. Joop is al begonnen met het ontbijt klaar te maken. Uiteraard samen met een bakkie oploskoffie. En daar is niks mee. Gek is dat. Als je in de buitenlucht bent lijkt alles altijd beter te smaken. Het uitzicht om ons heen is prachtig. Ik voel een rust over me. Stilte, natuur, een ruisende rivier. Ja zo is het leven bedoeld. Joop is niet iemand van veel woorden maar ik weet dat hij dit net zo ervaart.

Ontbijten, bakje koffie… en dan weer heerlijk vissen!

We dalen via een korte, maar stijle afdaling naar de rivier. We beginnen met het optuigen van de hengels. Daar vandaan lopen we eerst een paar honderd meter stroomafwaarts waar we willen beginnen. Echt schitterende diepe pools die gewoon vis uitschreeuwen. Ik begin toch maar met streamer zoals we gisteren geëindigd zijn. Joop kiest weer voor een nymph. Ook nu weer blijkt de streamer heel goed te werken. Binnen een kwartiertje vang ik een aantal hele mooie vissen. Joop vist de pool stroomafwaarts van mij, maar de nymph is nog weinig succesvol. Vreemd! De zon heeft inmiddels op een aantal plaatsen het water bereikt. Langzaam verplaatsen we ons stroomopwaarts. Het terrein wordt er niet makkelijker op. Het is continu zoeken naar plaatsen om het water over te steken; dan weer links, dan weer rechts van de rivier, klauteren we verder. Het terrein bepaalt waar we heen moeten en niet andersom.

Vroeg in de ochtend, de eerste zonnestralen raken het water en nummer 1 knalt op de streamer.

Nu het warmer wordt begint de nymph het steeds beter te doen. Gelukkig maar. Ook ik pak een lichtere hengel en schakel over op de nymph. Lange leader, tipje 14 en een zware caddis-nymph… dat moet lukken. Inderdaad vang ik zo regelmatig een mooie vis. Hengel hoog om de vaak gecompliceerde stroom de baas te kunnen. Niet alleen de grote diepe pools leveren vis op, maar juist ook de kleine pockets bevis ik. Dat verbaast Jason enigszins, maar later in de week ziet hij toch dat dit werkt en mij veel vis oplevert.

Nimfvissen… Zowel snel water als pools leveren vis op.

Bij zonnig weer zijn de vangsten goed.

Inmiddels bouwt er zich langzaam weer wat bewolking op en we merken dit gelijk weer aan de vangsten. Het gaat steeds moeizamer. Hoewel we steeds wel wat vangen, zijn de vansten qua aantal niet vergelijkbaar met bijvoorbeeld Patagonië. Hier is het werken voor iedere vis. Ik zou de visserij willen omschrijven als een mix tussen Nieuw Zeeland en Patagonië. Minder vis dan in Patagonië, maar met een vergelijkbaar gemiddeld formaat, en de zichtvisserij van Nieuw Zeeland, maar dan een gemiddeld kleiner formaat forel. Dat neemt niet weg dat ook hier enorme monsters rondzwemmen en dat blijkt al snel…

Afdalend en naar beneden glijdend over een puinheling lukt het Andy en mij een hele diepe pool te bereiken. Ik spot werkelijk waar een monster van een vis. Het water schat ik zeker op 4 meter diep, maar de bruine forel die op de bodem ligt is nog steeds groot. Ik probeer voorzichtig in een positie te komen van waar ik een worp kan maken. Dit wordt lastig! Overal liggen boomstammen dwars op de stroom. Je kunt duidelijk de spor¬¬en van een recente steenlawine zien. Ik voel toch enige spanning van binnen… Rustig blijven jongen! Gaat het lukken deze vis tot een aanbeet te verleiden?

Na een aantal worpen word ik realistisch en zie dat deze vis zich niet zomaar laat vangen. Het water is diep en zelfs met een hele zware streamer kom ik niet op diepte. De drift die je hier kan maken is te kort, mede door de boomstammen die dwars over het water liggen. In de dagen die volgen lopen we vaker tegen dit probleem aan. Ook Joop ervaart dit een half uur later als hij en Jason al sluipend een pool benaderen. Weer een trophy-vis die niet van de bodem afkomt. Maar dat is nu net het mooie: er is altijd een kans!

Concentratie… hengel hoog houden… Dit moet vis opleveren!

Resultaat van geconcentreerd nimfvissen.

Die middag vissen Jason, Joop en ik verder stroomopwaarts. Andy is inmiddels hoger op de hellingen een plek voor het kamp aan het voorbereiden. We vangen op dit gedeelte een aantal hele mooie vissen, allemaal op een nymph. We hebben het idee dat de vangsten alleen maar beter gaan worden, maar het weer zal de komende dagen de bepalende factor zijn. Ik vang goed op een zware zwarte steenvlieg. Eigenlijk maakt het niet heel veel uit, zolang je maar diep komt en een natuurlijke drift kan maken. We absoberen werkelijk waar de gehele omgeving… iedere bocht, iedere pool doet ons verbazen. Pfff… wat een natuur! De meters die we maken voelen we inmiddels wel en we besluiten om ook omhoog te gaan naar kamp 2. De lucht is nu echt dreigend en na tien minuten lopen we dan ook in de stromende regen. Gelukkig is het weer droog als we het kamp bereiken en kunnen we dus de hammocks opzetten en de spullen droog houden.

Het vuur knettert, de kleren worden gedroogd en we warmen onze stijve spiertjes op. Iedereen heeft het naar z’n zin… lachen, ouwehoeren, zoals kerels onder elkaar dat kunnen!

Bijkomen na een vermoeiende dag.

De volgende ochtend zie ik de bezorgde blik van Jason. Al vroeg in de ochtend een donkere lucht, voorspelt weinig goeds. Dit is niet het normale voorjaarspatroon, maar ja, wat is normaal? Ik zeg hem zich geen zorgen te maken. Of we nu wel of geen vis vangen, wij genieten toch wel.. Joop vangt gelijk een paar prachtige vissen. Vier uur later is er van genieten echter geen sprake meer! De zware regen en het nat waden in water van een paar graden heeft ons allemaal lam geslagen. Geen mogelijkheid om jezelf nog enigszins op te warmen. Niemand durft echter wat te zeggen. Voorzichtig vraag ik Jason en Andy hoe zij zich voelen. “Uuuuhh… slecht! We worden niet meer warm!” “Oké...wegwezen dan!!!”

Binnen een half uur zijn we terug in het kamp. De temperatuur is flink gedaald en het water valt met moesonachtige hoeveelheden naar beneden. We zijn doorweekt en hebben het allemaal stervenskoud. Iedereen staat te klappertanden! Andy kent de local die zijn zomerhut hier heeft staan. Binnen 10 minuten zitten we daar binnen met zijn allen rond een vuur, inclusief koeien en honden en het gezin van de boer. Prachtig. We praten wat, drogen onze kleren en drinken thee met koekjes… volgens goed Engels gebruik! De koloniale invloeden zijn nog steeds diep geworteld.

Dicht opeen gepakt in een hut… Dankzij deze mensen kunnen we de middag droog doorbrengen.

Aan het eind van de middag gaan we toch maar weer terug naar het kamp. Ondanks het noodweer houden de hammocks zich prima. Vandaag alleen droog voedsel en daarna pitten! In de avond neemt de regen af. Laten we het beste hopen voor de volgende ochtend, denk ik. We zien wel… afwachten!

Langzaam word ik wakker, met enigszins stramme spieren… Volgens mij is het droog en opgeklaard. Inderdaad… Joop is inmiddels ook op en het ziet er goed uit. Nu maar hopen dat de waterstand niet te hoog is. Eerst maar eens ontbijten en het ochtendzonnetje over het kamp laten vallen.We hebben tijd genoeg. We zijn hier en genieten met volle teugen!

“Dat ziet er niet slecht uit!” Jason kijkt een heel stuk vrolijker nu hij ziet dat het met de waterstand wel meevalt. Het water is zeker gestegen, maar het is helder en de zon schijnt. “Dit word een prachtdag!” En ja, we beginnen al heel snel goed te vangen. En fantastisch, het meeste al stalkend en op zicht. Je ziet de vis staan, flanken en je nymph pakken. De ene pool na de andere en nog steeds wordt het mooier en mooier. We zien regelmatig kadavers van berggeiten, aangevreten door luipaarden en treffen ook sporen van beren aan. Dat zegt dat het met de minimale menselijke invloed wel goed zit hier. Ook het vissen is nog beter geworden. De streamer gebruik ik de hele tijd niet… tenminste, niet tot ik bij een lange pool kom. Joop heeft de onderste 20 meter al bevist en van een afstandje zie je al… dit is een superpool! Dat blijkt ook, want Joop heeft hier een paar hele beste vissen gevangen tegen de 50 cm.

Prachtige vissen… Dit wordt een veelbelovende dag!

Vis gespot… Ja!... pakken… pakken… pak dan!

Voorzicht stroomopwaarts waden door snel en diep water… Perfecte cover! 4 Mooie forellen!

Even de vis op adem laten komen.

“Vind je het goed als ik die rost beklim om het bovenste stuk te bevissen?”...“Tuurlijk geen probleem”, zegt Joop. Samen met Andy blijft Joop beneden achter, terwijl ik met Jason de rots beklim om te zien welke vissen er achter de rots in het bovenste diepe gedeelte van de pool staan. Dikke grijns!!! Ik kijk Jason aan terwijl hij naast me komt zitten. We tellen al gauw een vijftal bruine forellen tussen het geschatte formaat van 2,5 en 4 kilo. We zijn ervan overtuigd dat er eentje groter is. Ok…wat nu? Direct de streamer of toch eerst de nymph?! Mijn streamerhengel met zinklijn staat beneden en Jason zegt dat hij snel terugklautert om de hengel te halen. Ondertussen werp ik een paar keer een dikke nymph over de pool. De positie is werkelijk waar onmogelijk door een overhangende boom, terwijl ik lig om niet gezien te worden door de vis. Foute keuze!!!

Na een paar moeilijke worpen zie je dat deze vis niet voor niets zo groot is. Niks vluchtende vis, maar ze lijken te zijn verdwenen. Daammmnnn!!! Oké, even wachten… rust! Jason is terug met de streamerhengel, maar de vis heeft nu natuurlijk wat door. Het was waarschijnlijk beter geweest als ik gewacht had… te grettig dus! Ik probeer verschillende streamers die mij al hele mooie vissen opgeleverd hebben. Ter vergeefs… niks werkt! Geen vis reageert. Af en toe zien we een schaduw onder de overhangende rots bewegen. Jason en ik kijken elkaar aan… en lachen erom! Sluwe rakkers!!!

Beneden aan de rots nog even een paar worpen en dan besluiten we om de pool door te waden om aan de overzijde eruit te klimmen. Dat wordt zwemmen. Met geschaafde benen klim ik zo goed als het gaat een rots omhoog. Joop is kleiner en zwemt naar een andere rots. “Man wat is dat water koud… totaal geen gevoel meer in mijn ledematen!” Geeft gelukkig geen donder, want het weer is nog steeds goed en door het klimmen en lopen worden we weer opgewarmd. Het komende uur vissen we verder stroomwaarts… Bochten, pools stroomversnellingen, watervallen, het houdt niet op en de visserrij blijft prachtig. We spotten soms vissen vlak voor onze voeten, werpen ze aan en zien ze pakken.

Hammock, tarp… perfecte lichtgewicht combi.

In de middag lopen we een stuk hoger over de hellingen naar een plek die geschikt is om een kamp op te slaan. Ondertussen slaan we een aantal kilometers water over die we eventueel later kunnen bevissen. Eerst maar eens een kamp opslaan. Het ziet ernaar uit dat er weer regen op komst is. Onze kleren zijn nog steeds nat en we willen deze eerst boven een vuur drogen. Niet weer zo’n situatie als de dag ervoor! Met de regen valt het echter mee… wat kleine miezerbuitjes en that’s it! Joop heeft het even gehad en besluit om met Andy in het kamp te blijven, terwijl Jason en ik een stuk teruglopen om daar verder te vissen.

Omdat er hier wat meer ruimte is langs het water kunnen we nu makkelijk kop over kop vissen. Dit is echt een goed stuk en we gaan helemaal op in het vissen. Een gevoel van: alles klopt… juiste vibe, opperste concentratie en tegelijk een gevoel van ontspanning. Kan bijna voelen waar ik een vis kan verwachten. We sluipen… springen van rots naar rots, vissen de pools, maar zeker ook de kleine pockets. Ik vang vissen op plekken waar je ze niet verwacht… Jason denkt er het zijne van, maar ook hij begint het snelle water te bevissen nu hij ziet dat ik goed vang.

Pfff, hier gaat alles te voet… Slowly but steady!

Inmiddels is het bijna donker… Jason is een paar pools stroomopwaarts van mij. Ben nu alleen en het is tijd om terug te lopen en me te gaan opwarmen bij het vuur. Dit is niet een plek om alleen in het donker rond te lopen. Maar wat een dag!!!

Die avond knettert het vuur weer. We praten, eten, lachen en drinken koffie… fantastisch! Dankzij Joop, die altijd een plastic flesje met wisky bij zich heeft, krijgt iedereen nog een slaapmutsje. Niet dat het nodig is om in slaap te komen, maar het is wel een welkome aanvulling! We bespreken de mogelijkheid om aan een lam te komen voor het avondeten de volgende dag. Aangezien er een Nepalese herder met geiten in de buurt is zie ik mogelijkheden voor een overwachte aanvulling op onze karige maaltijd… Het water loopt ons al in de mond!

Dit is het hoogste kamp waar we verblijven. Er zijn nog meerdere kilometers water te bevissen, maar de rivier wordt smaller en het terrein steeds moeilijker begaanbaar. Dichte bamboe, losliggende rotsen en boomstammen maken het er niet makkelijker op. Geen idee wat ons te wachten staat. Morgen zullen we zien hoever we kunnen komen…

In het volgende deel lees je meer over onze avonturen stroomopwaarts en en een zijriver die wij bevist hebben!

Namaste…
Joop en Pascal