Visser gehaakt
Door: Don Schley
Als controleur van verschillende hengelsportverenigingen kom je natuurlijk nog wel eens wat tegen aan de waterkant.
Zo zag ik laatst een man die zich wel heel vreemd gedroeg. Hier wilde ik het mijne van weten. “Viscontrole” riep ik al van verre. De man bleef stokstijf staan. Eén van zijn twee kinderen fluisterde zachtjes “Pappa heeft een haak in z’n vinger”. Ik bekeek het geval en het geheel had totaal niets te betekenen, de haak zat heel oppervlakkig.
Ik zei tegen de man “Nou de schade valt nog wel mee”. Hij had een ongezond kleurtje gekregen en stond nog steeds roerloos naast me. “Gaat u pappa helpen?” vroeg één van de kinderen. “Ja” zei ik. “Het komt allemaal in orde”. Ik heb in al die jaren dat ik langs de waterkant loop al zoveel haakjes verwijderd, dat ik er erg handig in geworden ben.
Dus ik pakte zoals gewoonlijk mijn tooltje, een handig stukje gereedschap waar alles op en aan zit. De man stond dit met argusogen te bekijken. Toen ik het tangetje tevoorschijn haalde, werd hij ineens lijkbleek en zakte in elkaar. Ik kon hem nog net opvangen.
Eén van de kinderen zei met een vrolijk gezicht “Ons pappa is geen held”. Langzaam kwam de man weer een beetje bij en bleef maar angstig naar het tangetje turen. “Ik wil naar het ziekenhuis” sprak hij. “Bel mijn vrouw maar, dan kan ze me op komen halen”.
Achteraf bleek dat deze Brabantse familie hier op vakantie was. Na een half uurtje kwam z’n vrouw opdagen. Toen zij het euvel had gezien verontschuldigde zij zich vele malen voor haar man. Ze bedankte me en weg waren ze.
www.donschley.nl
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
