Verkenning wedstrijdwater Predatortour 2011
Door Berthil Bos
Zoals ik al eerder te kennen heb gegeven zal ik namens Total Fishing de komende tijd de ontwikkelingen rondom deze roofvisvriendelijke ‘Catch, photo & release-wedstrijd’ volgen en hiervan verslag doen. Na mijn eerste verslag, waarin ik kennis maakte met de medeorganisator Erwin Markwat van hengelsport ‘De Watertoren’, ben ik op uitnodiging weer teruggegaan naar het Volkerak om deze watermassa nogmaals te bekijken.
Goed uitgeslapen en na een prima ontbijt in één van de huisjes van Nautique Rentals in Oude Tonge aan het Volkerak, die ook tijdens de wedstrijdweek bemand zullen zijn door de deelnemers, stap ik in de boot van Erwin die pal voor mijn comfortabel verblijf heeft aangemeerd.
Vlakbij de vakantiehuisjes van Nautique Rentals is een vrije trailerhelling.
Aangezien we de eerste dag wat later op het water zijn, wordt er afgesproken dat deze dag voornamelijk wordt besteed om het Volkerak eens goed te bekijken en dan is een visgids als Erwin een must. Nu is het bekijken van een dergelijk groot water (6000 hectare) niet iets wat je in een paar uur hebt gefikst, dus er wordt nogal stevig doorgevaren.
Zodoende komen we een onaangename verrassing tegen die je wel in je achterhoofd moet houden; tijdens het oversteken van deze slok water met een gangetje van ca 40 km. per uur zonder veel scheepvaart, worden we staande gehouden door een boot van Rijkswaterstaat. Het blijkt dat het wat harder varen de aandacht heeft getrokken en dat ook deze instantie hierop toeziet en mag bekeuren.
De plaats waar de boten zullen worden gecontroleerd met de Predatortour.
Maar ook een volledige check van de aanwezige veiligheidsattributen wordt gedaan en zonder pardon bekeurd als er iets ontbreekt (zwemvest, brandblusser, dodemanskoord etc.). Alles is in orde, maar er is nog iets waar men op gaat letten. De meeste van ons worden beschouwd als snelle motorboot en daarom moet we als we staand vissend, ons voortbewegen (ook met behulp van de elektromotor), een reddingsvest dragen.
In mijn ogen pure onzin, maar zo luidt de wet en ons is gezegd dat men hierop gaat controleren. Na deze onderbreking waar niet eens naar een geldige visakte werd gevraagd, zetten wij onze verkenning voort. Het Volkerak is een door de natuur geschapen watermassa waardoor de taluds over het algemeen geleidelijk verlopen, wat het vissen eenvoudiger maakt, maar het vinden van de vis een stuk moeilijker, aangezien ze overal kunnen zitten.
Overal op het Volkerak kom je dit soort mooie stekken tegen wat het visser er niet gemakkelijker op maakt.
Hier komt nog bij dat grote delen van de oevers afgezet zijn met stenen wanden waarachter een mooi ondiep natuurgebied is ontstaan dat interessant is voor vogels en ook (paaiende) vissen. Deze stenen afrastering is natuurlijk een voedselbron voor vele (aas)vissoorten door de aanwezigheid van allerlei klein onderwaterleven en ook de predators weten dit.
Ben je een liefhebber van waterplanten op je visstek, dan is het Volkerak een waar paradijs. Maar ook hier geldt weer dat er een overvloed is van fonteinkruid en andere planten waardoor elke plek een hotspot kan zijn. Ondanks de overvloed aan potentiële hotspots heeft ook dit water zijn echte hotspots.
Achter de stenen liggen mooie ondiepe watergebieden.
Verticaalvissers hebben het qua bodemverloop gemakkelijk omdat deze, zoals ik al eerder zei, over het algemeen geleidelijk afloopt. Op het diepere water zijn nog steeds grote aantallen te vangen, maar voor de wedstrijd zal men toch echt moeten overwegen om de snoekbaars werpend op het ondiepe te bestoken. Zelfs in de winter, maar zeker in het voorjaar tot en met juli, als de watertemperatuur niet te hoog is, worden op deze mannier de grotere snoekbaarzen gevangen.
Tijdens het vissen zulke plaatjes kunnen schieten heeft al een meerwaarde.
Niet te kleine (15 tot 18 cm.), slanke shads op een loodkopje van 7 á 10 gr. worden graag door de glasogen naar binnen gewerkt tijdens de glijvlucht naar beneden. Erwin is een ware meester in deze techniek en op het einde van de dag worden zo, bij een watertemperatuur van 6 graden, toch nog enkele mooie snoekbaarzen geland op nog geen anderhalve meter water.
Vooral werpend de ondieptes afvissen met middelgrote shads lever grote snoekbaars op…
... En ook ik raak al aardig aan dit spelletje verslaafd!
De volgende dag gaan we op zoek naar Esox, die je in de periode juni/juli gewoon tussen de snoekbaarzen op het ondiepe door vangt. Nu ligt dat even anders omdat deze vissoort zich gaat voorbereiden voor het paaigebeuren. Erwin is als visgids aardig thuis op het Volkerak, maar ondanks zijn kennis, is en blijft het moeilijk om een vangstgarantie te geven in deze periode.
Doorzetten en aanbeten uitlokken door iets sneller te vissen, is een mannier om erachter te komen of er snoek aanwezig is. Na een groot aantal plaatsen te hebben afgevist, die allen de ingrediënten in zich hadden voor een hotspot, komen we bij een plek waarbij diep water (ca. 5 meter) grenst aan een ondiepe plaat. De plek ligt redelijk beschut en pakt gedurende het grootste gedeelte van de dag de zon, wat je ook aan de watertemperatuur ziet (8 graden).
We doen wat worpen naar de oever en al snel meldt zich een mannetje van ongeveer 70 cm. De kerels zijn al op het ondiepe, dus moeder de vrouw moet toch ook ergens in de buurt zijn. Na een tijd vruchteloos werpen wordt het doorzetten beloond met een wel erg grote dame die mijn favoriete grote shad op nog geen meter volgt, maar op het eind rustig weg zwemt, mij en Erwin met open mond achterlatend.
De mannetjes zochten de ondieptes al op.
Ik hou mij groot door te zeggen dat dit ook bij het vissen hoort, maar mijn vismaat is er doodziek van. De vis is zonder te schrikken afgedraaid, dus er is nog een kans. We geven de vis even rust door te lunchen en ik verwissel mijn shad voor een swimbait. Rustig tik ik hem binnen met af en toe een pauze. Na een tijdje komt madam weer op dezelfde mannier achter mijn swimbait aan. Deze vis is niet voor niets zo groot geworden.
Het kunstaas is binnengevist en ze zit er met haar bek bijna tegenaan. We staan weer verbaasd over de grootte van deze spoorbiels en ik doe een ultieme poging door de swimbait iets te versnellen en daarna stil te laten vallen. Het kunstaas slaat met het achterlichaam nog wat na, wat godzijdank de trigger blijkt.
Een enorme bek sluit zich om het kunstaas en de dril kan beginnen. Erwin assisteert met het landen en een vis van over de 120 cm. komt in de boot. Niet alleen de lengte is imposant, vooral de zwaarlijvigheid is uitzonderlijk. Doorzetten en het water lezen heeft wederom een prachtige vis opgeleverd.
Deze dame heeft veel ervaring, waardoor de voeldoening des te groter was.
Het Volkerak zal naar mijn overtuiging ook tijdens de wedstrijddagen menig mooie vis prijsgeven waarbij waterkennis essentieel is. Baars is als derde wedstrijdvis wat moeilijker aan de schubben te komen. Voor deze vis moet je vooral opzoek naar stroming en die vind je vooral bij de instromingen van andere wateren en vooral de koppen hiervan.
Zoals elk ander groot water, is ook het Volkerak een water waar waterkennis een must is, maar met logisch nadenken kom je ook een eind. Het is voor mij de tweede keer dat ik op het Volkerak was en met hulp van Erwin en goed nadenken over wat je aan het doen bent, heeft dit beide keren, ondanks dat ze niet echt los waren, mooie vis opgeleverd. In juni ga ik nog een keer naar dit wedstrijdwater, om dan onder zomerse omstandigheden verslag te doen.
Op zaterdag 14 mei wordt er bij hengelsport ‘De Watertoren’ een voorlichtingsdag gegeven die in het teken staat van de Predatortour. Heb je vragen of ben je gewoon nieuwsgierig, dan ben je van harte welkom! Verwijzing
Berthil
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
