Door Berthil Bos
Maagdelijk water voor de roofvisser bestaat in Nederland eigenlijk niet meer. Door de grote toename van roofvissers, heeft elk watertje weleens kennis gemaakt met kunstaas in diverse vormen. We zien dan dat de vis argwaan krijgt bij het zien of voelen van dergelijk kunstaas en dit steeds vaker links laat liggen.
Een aantal roofvissers zijn alsmaar opzoek naar nieuwe nog niet veelvuldig gebruikte aasjes om deze ‘’dressuur’’ voor te zijn. Nadat de grote menigte deze nieuwtjes ook heeft ontdekt en hiermee aan de slag gaat, is het weer snel gedaan met de pret. Ineens zijn de vooral grotere snoeken verdwenen en gaan we opzoek naar excuses voor het uitblijven van aanbeten. Laat dit excuus achterwege, want iedereen maakt weleens een visdag mee waarin de snoek of jij verstek laat gaan.
Ikzelf leer veel van dit soort dagen, omdat ik dan mijn bovenkamer ga gebruiken om erachter te komen waar het aan schort. Op een visdag in de polder waar erg veel gevist wordt en dressuur hoogtij viert, waren mijn vismaat en ik al geruime tijd bezig om een aanbeet uit te lokken. Diverse moderne aasjes gingen richting water en werden alleen maar nat. Ik was hierop voorbereid en had uit de oude doos een wat brede lepel van het merk Profiblinker meegenomen. Ik weet uit ervaring dat niet veel roofvissers dit soort ‘’klassiekers’’ aan de spelt hangen met als gevolg, zie film.