Veertig Plus
Door Sijmen Majoor
Dit artikel gaat niet over leeftijd of kaas, maar over enorme blankvoorns die de 40 centimeter grens overschrijden en meer dan drie pond wegen.
Zo’n 18 jaar geleden viste ik in een kribvak op de Merwede. Na wat brasem te hebben gevangen kreeg ik weer beet. Dit voelde niet als een brasem. Ik miste het zware bonken van een brasem, deze vis schoot alle kanten op.
Bij het net gekomen bleek het een grote blankvoorn te zijn. Maar geen blankvoorntje zoals ik die kende uit de sloot. Deze was twee keer zo groot, mat 35,5 centimeter en was prachtig gekleurd. Diep blauw een fel oranje oog en heel fors gebouwd. Deze vis is me altijd bijgebleven.
Na veel uitstapjes te hebben gemaakt naar het vissen op snoek, karper en barbeel kreeg de blankvoorn weer mijn aandacht na het kijken van de serie Catching the Impossible van Martin Bowler, waarin er jacht werd gemaakt op zeldzame monsterblankvoorns. In de film kan je zien dat Terry Lampard een prachtige voorn vangt van ruim 3 pond.
Even dacht ik terug aan de voorn die ik vroeger gevangen had. Zo’n voorn zat al niet heel ver van de drie pond vandaan en ik had verhalen gehoord over nog veel grotere voorns die in de Merwede rond moesten zwemmen.
Monster blankvoorn.
De Merwede is een enorme rivier en niet te vergelijken met de rivier de Stour uit Catching the Impossible waar ze visten met de stickfloat montage. Dit is op de grote rivier onmogelijk.
Door de jaren heen heb ik met feederen altijd veel voorns gevangen, dus met wat aanpassingen aan de montage moest het maar gaan lukken. Na 2 jaar actief vissen heb ik mijn PR blankvoorn verbeterd van 35,5 centimeter naar 40 centimeter, toen 41,5 daarna 42,5 en als klapper een monster van 44,5 centimeter en 4 pond. Wat een machtige vis!
44,5 centimeter bizar!
Daarnaast heb ik ook een monster kolbei gevangen van 42,5 centimeter een vis die nu helaas nauwelijks mee voorkomt in de Merwede en de nodige grote brasems, palingen en windes. Stuk voor stuk vissen die keihard knokken in het stromende water en die je bezig houden als de voorns zich koest houden.
Hele dikke kolblei.
Afhankelijk van het weer komen de scholen blankvoorns zo rond maart naar de ondiepe kribvakken in de rivier om zich voor te bereiden op de paai. Ik heb gemerkt dat er in kribvakken op rechte stukken en in de buitenbocht de meeste blankvoorns huizen.
Hier staat vaak wat meer water en zijn er vaak grindbedden aanwezig. Dit lijkt de voorns zeker aan te trekken. Je kunt ze hier vangen tot ongeveer eind mei. Er blijven er altijd wel een aantal hangen die langer te vangen zijn, maar de grote scholen liggen er zo rond de paaitijd.
Mijn feederaanpak is als volgt. Ik vis graag met twee feederhengels. Dit om meerdere aassoorten en montages te kunnen proberen. Ook de afstand die je vist, kun je zo gemakkelijk variëren.
Beide feederhengels zijn hetzelfde. Ik vis graag met medium feederhengels van 14 foot (4.20 meter) lang. Deze hengels hebben een redelijk zachte actie. Dit voorkomt dat de kleine haak waar je soms mee vist uit de bek van de vis komt tijdens de dril.
Ik vis met een gevlochten hoofdlijn met een nylon voorslag van 8 meter. Deze voorslag mag gerust 25/00 tot 30/00 zijn, in verband met de vele mosseltjes die aanwezig zijn in de kribvakken. Een simpele voerkorf van 40 tot 70 gram en een onderlijn completeert de uitrusting.
Perfecte set-up.
Ik vis één hengel met een standaard paternostersysteem, gaaskorf en een onderlijn van ongeveer één meter (16/00 tot 20/00 mm) en haakje maat 12. In de gaaskorf gaat een feedervoer met veel geroosterde hennep en veel kleine partikels zoals hennepzaad, mais, maden en casters.
Waar ik ook goede ervaring mee heb is Birdfood van het merk Zammataro. Met al deze goodies houdt je de grote scholen vis langer bezig en kweek je voedselnijd onder de vissen.
Aan de haak kan je alles doen wat er ook in je grondvoer zit. Ik begin meestal met drie casters en een twee maden.
De lengte van de onderlijn pas ik soms aan aan de hoeveelheid aanbeten. Krijg ik veel beet en sla ik vaak mis, verkort ik de onderlijn.
Als de aanbeten terugvallen, loont het soms ook om met een langere onderlijn te vissen en een kleinere haak met kleiner haakaas. Dit kan soms magisch werken.
Ook loont het soms om een gesloten korf te monteren en dan alleen met hennep, maden en casters te voeren en te vissen. Dit doe ik als er teveel brasems op de stek komen.
Het heeft geen enkele zin om een vaste voerplek op te bouwen in een kribvak. Als er een flink schip langsvaart, zuigt die het halve kribvak leeg en spuugt het daarna met de zelfde rotgang weer terug het kribvak in. Elke keer sta ik weer versteld met wat voor kracht dat dat gaat. Niet normaal!
Het lijkt me duidelijk dat je zorgvuldig opgebouwde voerplek zo ook is vernield. Als ik begin te vissen zoek ik eerst de vis op. Ik begin dichtbij op een metertje of 20 en gooi elke vijf minuten opnieuw in als ik geen beet heb gehad.
Steeds een stukje verder tot je de vis hebt gevonden. Daarna probeer ik met regelmatig opnieuw inwerpen de school aan de praat te houden.
Een goede stek is vaak de keerstroom in een kribvak. Dit is een smalle strook waarin het water de andere kant op stroomt. Hier is het vaak wat dieper en is heel veel voedsel aanwezig.
Met de tweede hengel vis ik op een meer statische manier. Hierop komt een werplood van een gram of 50 tot 60 of methodfeeder en een korte onderlijn met hair. Op de hair prik ik vaak een miniboilie of vaak nog beter een combinatie van een echte maiskorrel en een drijvend namaak exemplaar.
Deze montage plaats ik net even buiten de voerstek die ik met mijn andere hengel heb opgebouwd. Op deze manier pak ik vaak een grote bonusvis, die zich net buiten de school ophoudt. Het is een zelfhaakmontage, dus kan ik mijn aandacht bij de 'voer'hengel houden. Als ik die hengeltoptop enorm zie doorknallen is het bijna altijd raak.
Welkome bijvangst.
Wat ook een prachtige methode is, is het trotten in de keerstroom. Hier ga je -in je waadpak- in de keerstroom staan en met elke trot geef je een handje partikels mee. Zo bouw je een perfect voerspoor op. Je kunt op deze manier de vissen tot onder je voeten laten azen.
Een extra is dat je de vis met de hand kunt landen. Dit maakt het voor mij helemaal speciaal. Mijn set-up is een 13 foot specimen float hengel van fox. Met daarop een molen maat 4000 of centrepin met 20/00mm nylon lijn.
Daarop een Chubber of Avon dobber. Met het lood over de lijn verdeeld op de shirt-button manier. Hiermee kan je met het remmen van de dobber het aas heel gemakkelijk omhoog laten komen. Dit is onweerstaanbaar voor voorn en winde.
Als onderlijn gebruik ik 16/00mm met een maat 10 haak voor een broodvlok. Het beste aas voor het trottend vissen. Of een maat 14 voor de maden/casters/mais.
Let bij deze methode altijd heel goed op. Gebruik een loopstok, waarmee je de bodem kan aftasten en houdt ten alle tijden de scheepvaart in de gaten. Bij enige twijfel stap je naar de veilige oever. Geen enkele vis is je leven waard!
In seizoen 2010 aflevering negen van vis-tv zie je deze techniek perfect worden uitgelegd door Marco Kraal.
Deze methoden lijken wat grof voor schuwe blankvoorn, maar omdat je in zo’n wilde rivier vist met veel obstakels en scherpe mosseltjes is dit wel aan te raden. En vergeet ook de enorme vissen niet. Deze zijn veel sterker dan hun neefjes en nichtjes in het stilstaande water. Beter een paar vissen minder haken, dan de vis van je leven onder de kant verspelen omdat je te licht vist.
Prachtige vissen!
De beste tijd blijkt elke keer het einde van de middag te zijn. Ik vis dan vaak door tot een paar uurtjes in het donker. Binnen deze tijd vang ik de meeste vissen. In de ochtend is het eigenlijk altijd heel rustig met de aanbeten. Ik denk dat dat komt omdat het ondiepe water in het kribvak nog niet is opgewarmd.
De laatste twee jaar merk ik dat de aantallen vis duidelijk afnemen. Dit door de combinatie van het heldere, schonere water, overbevissing door de plaatselijke broodvisser en door een enorm aantal aalscholvers.
Gelukkig is het nog altijd mogelijk om de vis van je leven te vangen in een van de grote rivieren.
Goede vangst!
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
