Vanaf de kant op snoek! (deel 4)
Door Sjak Kroet
Het is vandaag zondag 16 januari 2011. Bij het opstaan hoor ik de vogelgeluiden al mijn slaapkamer binnendringen, dit lijkt op voorjaarsmuziek. Zodra ik aangekleed ben check ik de weersverwachtingen voor vandaag op het internet. Oplopende temperaturen tot wel 11 graden!
Wat een verschil met nog geen maandje geleden, toen ik nog sneeuwsnoeken stond te vangen in dezelfde winter en nu deze voorjaarsprikkelen. Reden genoeg om vandaag met shadjes van 9 cm en loodkopjes van 5 gram te gaan vissen. Die kleine shadjes hebben al heel wat mooie snoeken op de kant gebracht bij onverwachtse temperatuurstijgingen in de winterperiodes.
Deze shadjes zijn, wanneer het water weer iets opwarmt, goed in te zetten op het kleine water waar ik vis op snoek. Je kunt met deze shadjes juist de ondiepere platen waar nog geen halve meter water staat, goed uitpeuteren. Zelfs de aanliggende ondiepe slootjes waar je normaal geen snoek verwacht, zijn nu echte topstekken met dit kunstaas.
Shadjes van 9 cm zijn super bij oplopende temperaturen in de winterperiodes!
Ook de aanliggende sloten die binnenkomen in een wetering, kanaaltje of beek, zijn nu stekken om met de kleinere shads uit te vissen. Juist daar waar een slootje binnenkomt is er sprake van kleurverschil in het water. Dit wordt vaak gekenmerkt door een lichte en een donkere waterkleur die duidelijk de scheiding aangeven.
Vaak liggen de snoeken midden in het hart van deze kleurscheiding en zijn de aanbeten snoeihard wanneer je een shadje van 9cm diagonaal optikt in een dergelijke kleurscheiding. De snoeken zoeken vaak deze stekken op vanwege de laatste plantenresten die interessant zijn voor het afpaaien een paar maanden later.
Met deze kennis en positieve energie ben ik naar de waterkant gegaan. Een beek die dwars door de Maasheggen loopt en eindigt in de rivier de Maas, is vandaag het viswater waar het moet gebeuren. Door vele binnenkomende zijslootjes in deze beek kun je regelmatig de kleurscheiding perfect uitvissen.
Een prima viswater waar ook nog een paar grote stuwen in liggen, oude oorlogsbruggetjes en duikers van heel lang terug. De kleinere shadjes van 9cm zijn ook veel langzamer te vissen. Hierdoor creëer je meer tijd dus meer verleiding zodat de snoek de trekker overhaalt en erop knalt!
Die kleine details van luttele seconden kunnen de hoeveelheid snoeken die je vangt tegen het einde van het winterseizoen bepalen. Ook de grotere kantvissen met veel argwaan in hun DNA, zullen uiteindelijk toeslaan wanneer de actie en de traagheid van dit shadje het netvlies prikkelt. En wanneer je dan met een dijk van een snoek (90-plus of groter) op de foto staat en je ziet dat shadje van 9cm in haar bek bengelen, dan is dat echt TOP!
Geconcentreerd vis ik langs de kleurscheidingen in de beek.Velen worpen gaan diagonaal richting de binnenkomende zijslootjes. Ik laat de shad afzinken en tik deze gretig op tot net onder het wateroppervlak en laat deze vervolgens weer traag wegzakken. Precies als de shad dwars door een kleurscheiding zwemt, richt ik de hengel op 11 uur waardoor het zweefelement net even iets langer duurt en de shad gigantisch opvalt op die stek.
Het eerste uur gebeurt er helemaal niets, terwijl het zonnetje goed door komt en het nog aangenamer maakt. Ik snap er dan ook echt niets van, maar wanneer mijn shadje dwars door twee ingangen van slootjes door zwemt, is daar een enorme kolk. Een snoek heeft het shadje gegrepen, ik zet de haak en de zware stamp die de snoek loslaat, doet verraden dat het geen kleintje is.
Tijdens de dril zie ik nog een tweede snoek wegzwemmen. Het viswater is hier kniediep dus je ziet het spektakel gewoon gebeuren. Mijn hengel buigt diep door en de snoek ramt door een zwaar afgestelde slip. Dit zijn de momenten waarop je de snoek gewoon moet laten gaan! Als je de run van de snoek nu zwaar afremt, is de kans groot dat het kleine shadje met enkele haak losschiet.
De ervaringen van missers in het verleden komen dan snel in je gedachten terug tijdens de dril, zodat je weet dat je deze rover niet op die manier wilt verspelen. Ik voel dat de snoek met de kop slaat om het shadje te lossen, maar ik win meters lijn terug. Ineens ligt ze hoog in het water, twee meter vanaf de kant. Wild slaat ze met de kop en ik zie dat de enkele haak keurig in de bovenkaak vastzit.
Ik weet dat er nog een slotoffensief komt van deze dame, dus geconsenteerd hou ik alles in de gaten. Het zal niet de eerste keer zijn dat je alsnog een kantvis verspeeld in de landingsfase. En inderdaad, de snoek draait en ramt wederom door de slip. Ik voel dat ze met de kop tegen de bodem opstoot om de shad alsnog te lossen. Gelukkig win ik weer meters lijn terug en de snoek stijgt langzaam op naar het wateroppervlak.
Dan heb ik ze aan de kant, kopschuddend, wild en verbaasd als ik ze achter de kieuw pak.
Ik los meteen het shadje uit haar bovenkaak en leg het meetlint eronder, 93cm… een beste snoek. Maak een paar plaatjes en zet de snoekdame terug. Daar gaat de groene rover, met een grote staartslag is ze weer weg!
Ik los meteen het shadje.
Ik controleer mijn materiaal en leg mijn spullen even op de kant. Tijd voor een kop koffie zodat de mens van binnen niets tekort komt en de adrenaline kan wegzakken. Het shadje is behoorlijk opengescheurd en direct hang ik er een andere aan, opnieuw een shadje van 9cm. Vol vertrouwen vis ik door.
Mijn dag kan toch niet meer kapot door die 90-plus snoek. Wat een supermoment zo vanuit de kant. Met nog een klein rakkertje van 52cm is deze visdag compleet en keer ik terug naar huis. Dan valt mijn oog nog op een onverwachte visser, een fret met een baarsje in zijn bek kijkt verbaasd in de lens! “Ja, die heb ik zelf gevangen en deze zet ik niet terug…”
Een onverwachte visser!
Wat is de natuur toch prachtig! Misschien geeft de fret wel een signaal af voor de eerst volgende snoekdag. Een dode aasvis onder de dobber zodat ook de diepvriezer in het schuurtje nog buffer verliest deze winter.
