Vanaf de kant op snoek! (deel 31)
Door Sjak Kroet
Het is vrijdagochtend 10 februari 2012 en de zonnestralen weerkaatsen tegen de ijskristallen. Oogverblindend. Zo mooi zoals de watermolen straalt in het zonlicht. Met de hengel in de hand en de spieringen in de aastas begint deze wintersessie met een korte wandeling, om eerst moedernatuur in haar winterjas te bewonderen. Het uitzicht is echt prachtig als ik vanuit de watermolen het viswater aanschouw. Betoverend om stil van te worden!
Betoverend en om stil van te worden!
De eindfase van de molenbeek is gelukkig ijsvrij, daar waar ik de snoek verwacht op deze mooie zonnige winterdag. Een wintersnoek vangen is nu een echte uitdaging! Met temperaturen overdag beneden nul wordt dit een hele klus, wetende dat de rovers muurvast liggen en het vertrouwen in je aas alles is wat rest. De visgeur van de spiering is wat mij betreft de juiste X-factor. Deze vismagneet zal het ijswater moeten doen smelten. Het ‘komkommervisje’ is een passende bijnaam die de doordringende geur bekroond.
Het kleine water ligt op dit moment zo goed als dicht, maar de put onder de watermolen van de molenbeek is gelukkig altijd bevisbaar. Deze stek is misschien wel de mooiste snoekstek in mijn regio. Niet alleen in de winter, maar ook in de herfst is Esox Lucius hier aanwezig. Het zijn hier veelvraten en vrijbuiters, want deze snoekput grenst aan de rivier de Maas. Je kunt deze stek een beetje vergelijken met een “Hotel”, soms volgeboekt, maar ook dagen in het jaar dat er geen roofvis huist!
Langzaam loop ik naar beneden om mijn positie in te nemen. Onderaan de waterkant hangen de ijspegels tot in het water. Een schitterend schouwspel: het kolkende water, een azend ijsvogeltje en een groep wilde eenden die stand proberen te houden in dit natuurgeweld. Het besef van overleven is in de natuur waar alles om gaat, want niet eten is gegeten worden! Een eerste spiering is te water en maakt zijn rondje in het ijswater, kort tegen de bodem aan. Heel langzaam drift de spiering naar het ondiepere gedeelte van de put.
Een schitterend schouwspel…
Als de dobber stilvalt kan de spiering zijn positie innemen en op de ondiepe plaat geserveerd als een makkelijke snack, de snoek doen lokken. Het wachten op een aasmoment is nu hopelijk het vervolg. Vol vertrouwen laat ik de spiering uitdampen, wetende dat misschien de X-factor de catcher zal zijn.Verschillende koppen koffie drink ik leeg en geniet van het moment, wat een hobby! Het uitzicht is hier echt super met de aanliggende maasvlakte en de molenbeek, die hier als een heel smal slootje het kolkende water achter zich laat en de rivier opzoekt.
De wetenschap, kennis en ervaring zijn vooral tijdens deze winterse omstandigheden een belangrijke bagage, maar vangstgarantie bestaat niet. Als ze het niet doen, dan doen ze het niet, heel simpel! De winterzon zorgt voor de juiste positieve vitamines en zelfs de lunch in de winterse buitenlucht is top. De activiteit van de vogels is enorm en druk consumeren ze, waar het maar kan, om in een goede conditie de winter door te komen. Tot aan de klok van 15:00 uur blijft de dobber doodsstil hangen en geen roofvis lijkt geïnteresseerd in die verse spiering… Zal zelfs de X-factor niet lonend zijn?
De laatste koffie verdwijnt in mijn kop en het vertrouwen zakt met de minuut. Plots draait de dobber een slag naar links. Ik controleer de situatie, maar een tegenreactie komt er niet. Zal hoofdwaarschijnlijk de onderstroming wel veroorzaakt hebben… Dan nog geen twee minuten later is het wel raak en ploft de dobber spontaan onder… Beet! Heel even wacht ik een paar seconden… Zoek contact en haal stevig door, hangen!
Heerlijk die eerste dreun. Het contact is bekrachtigd en de snoek duikt in de stroming om de haak te lossen.Het is geen metervis, maar de sport is geweldig in deze ambiance. Ook ben ik zomaar ineens van de vrieskou verlost. Na een kore en stevige dril kan ik niet veel later een prachtig getekende wintersnoek landen. Tjonge, wat een ‘skone’ vis! Echt geen schub verkeerd en met 76 cm een prima vangst.
Met 76cm. een prima vangst!
Snel maak ik een foto van deze beauty, want terugzetten moet met deze temperaturen rap gebeuren. Na 6 uur snoekvissen is het misschien toch de X-factor die de snoek vermoedelijk heeft gelokt en mij als nog een kromme hengel bezorgde. De snoek die hoofdwaarschijnlijk al weer in zijn hotelkamer ligt, kon in ieder geval de verleiding van de spiering niet weerstaan, dat mag duidelijk zijn. Als ik niet veel later de waterkant verlaat en met een “Big Smile” de visspullen in de auto leg, is het gedaan voor vandaag.
Een prima wintersessie in beeldschone omgeving, bekroond met een mooie sportvis, maakt het plaatje compleet. Aankomende vrijdag is alles weer anders. De weerkaarten voorspellen een dooiperiode, maar niets is nog 100% duidelijk. De plannen zijn nog niet helder, het kan vriezen, het kan dooien… Maar ik ga!
