Vanaf de kant op snoek! (deel 28)
Door Sjak Kroet
Het is vrijdag 20 januari en de sardines maken vanaf vandaag plaats voor de spieringen. Misschien dat deze stinkbommetjes in het ijskoude viswater toch het verschil kunnen maken! Spieringen zijn in de winter wat mij betreft de beste vismagneten. Hard ingevroren aan de haak blijven ze heel lang compleet, een prima verleider die met de extreme visgeur al heel wat snoeken hebben verrast tot een aanbeet, ondanks de winterse leefomstandigheden!
Vandaag is het viswater kort bij huis; de Sambeekse uitwatering is een beek die vroeger met de schop is gegraven om zo het overtollige regenwater en kwelwater af te voeren naar de Maas. Door de drukte in mijn agenda ben ik genoodzaakt om de laatste zes weken voor de gesloten tijd op snoek, vrijdags te gaan snoekvissen.
Is toch effe wenen, maar het is niet anders! Ze zeggen wel eens: ‘Je moet roeien met de riemen die je hebt’. Het Gemaal Sambeek, dat beheerd wordt door het waterschap Aa en Maas, ligt er stil en verlaten bij als rond de klok van 9 uur de dobbers hun positie hebben ingenomen.
Gemaal Sambeek.
De oranje kleur van de dobbers zijn in deze grijze omgeving niet moeilijk te volgen dus elke tik of lichte aanbeet wordt geregistreerd! Het Gemaal Sambeek pompt hier het water uit de Oeffeltse raam, de Sambeekse uitwatering in en stroomt zo dwars door het Maasdorpje naar de rivier.Sambeek dat vanaf 1942 bij de gemeente Boxmeer hoort, dateert uit het jaar 1294 wat toen vermeld stond onder de plaatsnaam Zannebeke!
Dateert uit 1294, toen Zannebeke…
Het natuurgebied is hier gigantisch, met de aangrenzende Maasheggen, de Maasduinen, een snoepwinkel voor vele wandelaars en fietsrecreanten. Ook de vogels die hier in de winter als gast verblijven, zorgen ervoor dat vogelaars niets tekortkomen. De dassen hebben hier al een behoorlijke status opgebouwd, ze staan zelfs op verschillende informatieborden aangegeven!
De kennis van dit viswater is enorm, ook al weet je nooit alles. Zo ben ik hier regelmatig met een dikke wintersnoek geconfronteerd. Het heeft alles te maken met een ruim aanbood aan witvissen. Het is zwaar bewolkt buiten bij een graad of 6 en de zonnestralen die zo af en toe door de bewolking heen prikken, worden kort daarna genadeloos verdreven door een regen/hagelbui. Onder het genot van een warme kop koffie is het verder muisstil, de aasvissen zijn nog niet opgemerkt of ligt de hele meute muurvast?
Nu zijn de weersverschillen ook wel enorm de laatste week en ook het viswater is behoorlijk bruin. Je probeert verschillende details te bedenken waarom de roofvissen geen krimp geven. Misschien is het wel omdat het vrijdag is? Laat in de middag besluit ik de spieringen op de bodem te serveren, wetende dat als de rovers vast liggen ze vaak tegen de bodem aanstaan, kort tegen de stroomnaad! Tjonge, had ik dat maar eerder gedaan, want nog geen 20 minuten later dril ik een eerste snoek die goed aan de maat is.
Vlug zet ik de rover aan de andere kant terug om de winterstek niet te verstoren en dan nog geen twee minuten later gaat de tweede dobber er langzaam vandoor en ploft onder! Ik zoek contact met de spiering, de vislijn loopt gestaag weg. De spanning neemt toe, ik strek de hengeltop en zet de haak… Hangen! Zo, deze is zwaarder en een grote kolk ploft uit elkaar in het midden van de beek. De kracht van de snoek is fantastisch wat de sport vanaf de kant super maakt, misschien wel verslavend! Na een aantal prima drilminuten kantelt de snoek in het landingsnet, binnen. Het zand op de neus verraadt dat deze hangbuik tegen de bodem heeft gestaan.
Hangbuik, met zand op de neus!
Was de kennis toch doorslaggevend! Na een paar foto’s zet ik kort daarna deze wintersnoek weer terug zoals gebruikelijk. Hij heeft echt helemaal niks geleden, TOP. Het geloof in een derde snoek is er nog volop dus twee verse spieringen laden de winterstek opnieuw, geserveerd tegen de bodem. De laatste koffie gaat zelfs op en geconsenteerd staar ik naar de dobbers. Wat een omslag, of was dit gewoon een aasmoment!
De middag vliegt voorbij en een derde snoek lijkt toch een ‘Mission Imposseble’. Zodra de schemering goed doorzet besluit ik de eerste sessie op vrijdag te beëindigen. Met twee snoeken op de kant blijft het nog effe vreemd om niet op zondag te snoekvissen. Maar de eerste vrijdagsessie was productief en daar gaat het uiteindelijk om. Aankomende vrijdag ga ik actief slepen met de spieringen. Vooral na een periode van hoogwater liggen er kansen om een dikke kantvis tegen het lijf te lopen. Meters maken met een fladderende stinkbom kan wel eens voor een verrassing zorgen…
