Vanaf de kant op snoek! (deel 26)
Door Sjak Kroet
Het is zondagochtend, 8 januari, 08:15 uur, en langzaam rij ik de gemeente Laarbeek binnen.Voor de stoplichten kort aan het kanaal, loopt een ventweg waar het parkeren van de auto eenvoudig gaat, dicht aan het viswater, ideaal! De Zuid-Willemsvaart is een verbindingskanaal tussen Maastricht en ‘s-Hertogenbosch daterend uit 1822.
Daterend uit 1822!
Met een lengte van 123 kilometer en 40 hoogtemeters te overbruggen, al eeuwenlang een prima viswater. Met de visspullen onder de armen steek ik de ventweg over en sta binnen enkele seconden aan de brug. Alles kan in een keer mee, ook het landingsnet zit erbij. Die damwanden hieraan de kant lopen echt kaarsrecht naar beneden en dan is het gebruik van een landingsnet nuttig zodat je geen vis in de eindfase verspeelt.
Dit is een mooie stek om twee hengels in te zetten en met dood aas te vissen. Op half water en kort tegen de bodem kan op deze manier naar snoek worden gezocht. Krijg je een aanbeet op half water, dan zet je beide dobbers op half water en andersom, krijg je aanbeet kort tegen de bodem, dan zet je beiden dobbers in die positie. Op deze manier kun je meerdere rovers treffen, zeker als hieraan de brug de witvis opgestapeld ligt! De kans op een bijvangst van een snoekbaars of een dikke baars is hier niet uitgesloten. De brug bij Aarle-Rixtel is een ophaalbrug over de Zuid-Willemsvaart, gebouwd in 1940.
De ophaalbrug bij Aarle-Rixtel.
De brug die eerst bij het sluizencomplex Terneuzen fungeerde is later in zijn geheel naar Aarle-Rixtel verplaatst en zal hoogstwaarschijnlijk hier wel blijven liggen. Als beide dobbers zijn geladen met een ingevroren sardine en hun positie aan de brug hebben ingenomen, schenk ik niet veel later mijn eerste kop koffie in. Het dampende goedje is vooral in de winterochtenden het juiste medicijn!
De noordwestenwind van afgelopen week is er gelukkig zo goed als uit en door alle regen staat het kanaal tot aan de rand vol. Al vrij snel komt er een eerste aanbeet. De dobber die op half water koerst kort aan de brug, knalt spontaan onder en zakt de diepte in! Maar meteen aanslaan… Hangen! Heerlijk dat gebonk aan de andere kant van de lijn, verveelt echt helemaal nooit.
Een strakke zestiger geeft leuke sport en test even de topactie van de doodaashengel die deze knakker goed kan hebben. Ik los het dregje in het landingsnet, hoeft wat mij betreft niet eens op de kant, kan zo weer terug. Heerlijk, de stemming zit er direct goed in en een nieuwe sardine dobbert weer snel kort aan de brug, misschien dat zijn moeder er ook nog huist? De dobber links van mij, waarvan de aasvis kort aan de bodem wordt geserveerd, zet ik ook op half water zodat deze in dezelfde positie koerst als de dobber aan de brug en misschien ook lonend wordt.
Dan gebeurt er echt uren niks. Blijkt die bliksemstart dan nu al op te breken? Je weet het echt helemaal nooit. Wat ik wel weet is dat de koffiekan leeg staat, het brood op is en het energiedrankje van zonet ook al is uitgewerkt. Toch maar volharden, wetende dat zodra de avond valt, de rovers opnieuw kunnen gaan azen.
Als de schemering al in volle gang is en ik de dobber op links binnendraai om de sessie te beëindigen, zie ik vanuit mijn ooghoek de rechter dobber wegzakken. Vlug haal ik de vislijn op links binnen en leg de hengel neer om de andere op te pakken. De controle is direct terug, langzaam zoek ik contact met mijn aasvis en voel de vislijn weglopen… Een krachtige tik uit de pols voldoet prima en de haak is gezet!
De hengel buigt lekker door, de dril is kort maar krachtig en niet veel later rolt er een tweede snoek in het landingsnet. “Zal toch niet waar zijn, het is de zelfde rover als vanochtend!” Ik controleer de kaaklijn van de snoek en inderdaad, in de onderkaak is de eerste aanslag terug te vinden van de enkele dreg. Tjonge, maar een paar sardines voeren zodat die voorlopig de kiezen op elkaar houdt, die grapjas!
Die grapjas!
Met een glimlach op mijn gezicht zet ik niet veel later deze bandiet terug. “Bye, bye, en geniet er nog van!” De straatverlichting is inmiddels ook al gaan branden, tijd om naar huis te gaan. Wat een dag, had hier echt een zware kantvis verwacht, maar die grapjas heeft me toch goed bezig gehouden, ha ha ha!
Aankomende week ga ik snoekvissen in het haventje bij Wanssum wat ligt in de kop van Noord-Limburg aan de Maas. Een mooie winterstek waar een beek uitmondt in het haventje waar ik kan driften en passief mijn aasvissen kan presenteren. I’ll be there…
