Vanaf de kant op snoek! (deel 23)
Door Sjak Kroet
Het is zondagochtend 18 december en het winterse weer is zo kort aan de waterkant, goed te voelen vandaag. Diep in mijn jas gestoken zie ik de sardine regelmatig oplichten onder de dobber, die in de stroming van de Niers kronkelt.
De Niers is een riviertje dat vanuit Duistland 114 km aflegt om uiteindelijk bij Gennep in de Maas te arriveren. Van die 114 km legt de Niers slechts 9 km af over Nederlands grondgebied.
Het riviertje de Niers.
De snoek die hier huist zal alert zijn omdat het water van de Niers altijd in beweging is en dat kost deze roofvissen veel energie. In de zomer wordt hier regelmatig met kanos gevaren en is de stroming van de Niers goed voor honderden recreanten.
Een eerste brug nadert. Het water is hier kraakhelder en de zwanen die al een tijdje voor mij opzwemmen, fungeren als een natuurlijke TomTom. Voor de brug aangekomen rem ik de aasvis af, waardoor deze langzamer de brugzone passeert. Deze passage is maar van korte duur, want plots zakt de dobber onder… beet!
Meteen sla ik aan en zet de haak… De snoek hangt en een kolk spat uit elkaar, geweldig. Een geblokte rover geeft prima sport in de stroming van de Niers. Beetje bij beetje komt ze korter naar de kant, het schepnet ligt al klaar. Nog een laatste verzetpoging en de snoek rolt in het net, binnen! Een snoek van 71cm gaat snel via het schepnet terug. Mooie vis!
Mooie vis!
Lekker! Nu eerst een kop koffie en een boterhammetje. Hieronder de brug is plek genoeg voor een pauze. Het advies van Willem afgelopen week: “Meteen aanslaan!”, heeft gewerkt. Bedankt hiervoor! Omdat de kortste dag bijna op de kalender verschijnt, pauzeer ik maar even, want de vistijd mag niet in gevaar komen.
Een nieuwe sardine hangt onder de dobber. Het dorpje Ottersum is nu vanaf de kant al goed te zien. Wat een omgeving, dit is toch echt genieten met dit uitzicht! In de aanliggende weilanden lopen wel honderden wilde ganzen die zich tegoed doen aan al dat heerlijke gras. Alleen de veeboeren zullen niet blij worden van dit gebeuren, wetende dat de koeien in de aankomende lente de restanten gepresenteerd krijgen.
Het wolkenspel is schitterend vandaag en zo af en toe staar ik naar boven om dit schouwspel te volgen. Een buizerd die simpel op de juiste windlaag rondzweeft, vertoont het ultieme gevoel van vrijheid. Die controle op hoge hoogte blijft magistraal om te zien en heel even is het snoekvissen bijzaak…
Wat een omgeving!
Dan, net voor een binnenkomend zijslootje, zakt de dobber weg. Heel langzaam loopt de dobber naar de stroomnaad van het riviertje, BEET! Direct sla ik aan… Een zware stamp, een doffe dreun, de hengel even krom tot aan het handvat, een enorme kolk… De druk is gigantisch, maar dan ineens is het contact nihil. Het enige wat rest is de halve sardine die nog aan het dregje bengelt.
Tot aan het eind van de middag probeer ik die misser alsnog te vangen, maar blijkbaar is een halve sardine in een tijd van recessie genoeg voor deze snoek en ik blaas kort daarna de aftocht. De eerste decembersneeuw dwarrelt uit de hemel wanneer ik thuis arriveer en koning winter gaat langzaam het weerbeeld bepalen!
Aankomende zaterdag gaat het slepen met dood aas verder en bezoek ik een wetering nabij het plaatsje Horssen. Daar ligt een echte winterstek vol met objecten waar de snoek de hinderlagen voor het uitkiezen heeft. Een kerstsnoek vangen is de volgende uitdaging, maar dat moet dan wel op zaterdag, want zondag begint het familiefeest van het jaar: KERST!
