Vanaf de kant op snoek! (deel 22)
Door Sjak Kroet
Het is zondag 11 december en een nieuw buffertje verse sardines zijn vanochtend vroeg de koeltas ingegaan. Ook het materiaal is gecheckt: de dobber, onderlijn en de enkele dreg zijn vervangen in een compleet nieuwe set. Dit is belangrijk, want de controle begint bij je materiaal!
De gevlochten hoofdlijn moet goed in de siliconenspray zitten zodat je niet voor verrassingen komt te staan in de winter. Niets is erger dan lijnbreuk tijdens het drillen van een snoek in de wetenschap dat het achterstallig onderhoud jezelf is aan te rekenen. Nee, dat willen we zeker niet! Ook de onderlijn moet regelmatig vervangen worden waar de aasvis aanhangt. Ik vis altijd met de dreggen van Gamakatsu, maatje 2.
Omdat de aasvis maar aan een enkele dreg hangt, moet deze ook vlijmscherp zijn en dat zijn deze dreggen. Als de snoek eraan ruikt, zit ie al vast! Het is koud deze ochtend. Kort langs een rietkraag passeren de eerste meters viswater en drift de dobber stroomafwaarts richting Sambeek, een klein dorpje kort aan de Maas!
Kort langs een rietkraag.
De natuur is hier echt prachtig. Het is een gebied waar een aantal mooie winterstekken liggen en waar de snoek huizen kan. In de verte staat een zilverreiger kort onder aan de kant met de trekker in de aanslag. Een aalscholver vliegt boven de beek, zoekend naar een plek waar de landing de moeite waard is. Dit zijn vliegende viscontainers, die in één duik een flinke maaltijd wegslikken. Het geluid van de kraaien in het veld doen vermoeden dat er een roofvogel ergens gesignaleerd is, want dat geluid lijkt verdomd veel op een alarmsignaal. Heel langzaam drift mijn dobber richting een splitsing…
Langzaam richting een splitsing…
Er is nog geen teken van leven te bespeuren, zelfs niet als mijn dobber de splitsing passeert. De Oeffeltse Raam die hier de beek binnenstroomt, wordt 40 meter verderop door een gemaal met twee inlaten doorgepompt naar een nieuwe verbinding, een zijarm van de Raam. Een half uur later kruipt mijn dobber kort tegen het gemaaltje van Sambeek aan. Ik weet dat dit een echte winterstek is, dus de hakken gaan hier steviger de grond in, opletten nu!
Net voor het betonnen muurtje is het raak en zakt de dobber weg. Tijd om de haak te zetten is er niet, want kort nadat de snoek aanbijt, drijft de dobber weer boven en is de aasvis uitgespuugd. Ik controleer de sardien… “Zo, die is toch goed vastgepakt. Nog maar eens inzetten!” De sardien maakt een nieuw rondje langs het gemaaltje en op precies dezelfde plek zakt de dobber weer weg. Super, maar het gaat wel allemaal heel voorzichtig! Wat rustiger als normaal probeer ik iets meer ruimte te creëren door lijn te geven, waardoor de weerstand geminimaliseerd wordt.
Een echte winterstek.
De controle is optimaal, maar ook nu zet de snoek aanbeet niet door en drijft kort daarna de dobber verder. Balen! Na meerdere pogingen wordt de aasvis niet meer gegrepen op deze stek, alleen het raadsel is wat overblijft. De snoek die de sardien uitspuugde is of kort geleden al eens gehaakt, óf heeft tot twee keer toe een haakpuntje gevoeld. Een derde reden kan zijn dat het een kleine snoek was die de aasvis niet kon keren. Feit blijft dat ik het nooit zal weten, maar dat maakt het vismoment niet minder spannend!
De schemering is al in volle gang wanneer deze snoekzondag beëindigd wordt die niet productief was, maar wel leerzaam. Nu de dagen nog korter worden zal het slepen verder gaan en komt ook de Kerst langzaam dichterbij. We weten dat de oplossing simpel is: blijven vissen en genieten van het moment. Aankomende zondag dobberen we verder op het riviertje de Niers, kort aan de Duitse grens, paspoort is nog net niet nodig. De vispas die bij de standaarduitrusting hoort is oké!
