Vanaf de kant op snoek! (Deel 14)
Door Sjak Kroet
Het is zondagochtend 16 oktober 07:15 uur. Het is kraakhelder buiten met temperaturen kort tegen het vriespunt en er staat een zwakke zuidwesten wind. Het weerbeeld is ten opzichte van vorige week zondag enorm veranderd! Ook is het deze week een aantal dagen volle maan geweest wat volgens mij altijd invloed heeft op het jachtinstinct van roofvissen.
Het opschonen van de oeverkanten in de Sambeekse uitwatering is in volle gang, wat mij dwingt om vandaag te gaan snoekvissen in de oorsprong van deze prachtige beek. De oorsprong van deze beek ligt kilometers terug stroomopwaarts met ongerepte natuur waar veeboeren de kost proberen te verdienen… Een gebied waar de boer nog echt troef is!
Als ik aankom en mijn auto naast een boerenschuur parkeer, hoor ik een zware stem: “Heey Sjak, ouwe snoekenvanger, hoe gaat het?!” Het is Henk Gerritsen die mij hier elk jaar in de herfst en winter wel een paar keer treft. Ik maak een kort praatje met Henk en vraag hem hoe lang het geleden is dat ze hier de kanten hebben gemaaid? “Zeker twee weken geleden… en als je straks zin in koffie hebt, dan kom je maar aan Sjak, vang ze!”
De beek kabbelt rustig, het water is redelijk helder. Ook het waterniveau is prima, perfect om met rubber kunstaas te vissen. Als ik mijn eerste meters maak valt mijn oog meteen op de kenmerkende paddenstoelen voor deze tijd van het jaar. Prachtig in het zonnetje steken ze boven het gras uit. De nachtvorst moet niet krachtige worden, want dat zal ze uiteindelijk de steel doen knakken.
Kenmerkend voor de herfst.
De bontgekleurde shad danst door het water, tuimelt alle kanten op, keiverleidelijk! Als je nu optimaal gebruik maakt van de stroming en de shad met enig risico laat afzinken, moet zelfs onder deze omstandigheden een snoek te vangen zijn, ook al zal het niet meevallen vandaag. Het middaguur lonkt, tijd voor een boterham!
Na de lunch wordt de vangkans nog kleiner gemaakt, want de zonkracht is nu behoorlijk, de uitdaging des te groter. Een aantal palen een meter uit de kant, die de laatste sporen van de maaiactiviteiten hebben opgevangen. Zijn laat in de middag een interessant obstakel om nauwkeurig uit te peuteren.
Interessant obstakel.
De eerste minuten overheerst de stilte zoals de gehelen dag, maar wanneer ik de shad voor de zesde keer net voor de palen laat afzinken, is daar een doffe dreun. Omdat ik deze aanbeet niet wil missen wacht ik een tel, zoek contact met de shad, de vislijn loopt langzaam naar het midden en de enkele haak wordt gezet. Beet!
Meteen ratelt de slip, een geluid waar ik vandaag niet meer op gerekend had. Ik geniet met volle teugen van de dril, de kleuren van het spinhengeltje weerkaatsen in het zonlicht dat diep doorbuigt bij de laatste sprint van de snoek. Kort daarna komt ze voor de kant omhoog. De mooie kantvis, die niet alleen mijn visdag oppoetst, is in een prima conditie. De glimlach op mijn gezicht zegt genoeg!
Visdag opgepoetst!
De snoek wordt net voor de palen weer teruggezet zodat de weg naar huis zo gevonden is. Ik haal de shad van de speld, het is mooi geweest voor vandaag. Het was hard werken voor die ene snoek, wetende dat een blanco visdag met deze omstandigheden geen schande zou zijn geweest. De koffie bij Henk doen we wel een volgende keer als ik hier hartje winter met een dode aasvis ga slepen vanaf de kant. Aankomende zondag staat de Molenbeek op het programma, waar een aantal klassieke snoekstekken nauwkeurig uitgevist zullen gaan worden.
