Vanaf de kant op snoek! (Deel 13)
Door Sjak Kroet
Het is zondagochtend en de herfst is nu toch echt de laatste zomerperikelen de baas. Het is waterkoud buiten en een beetje mistig, scheelt gewoon een jas in vergelijking met vorige week. Ook de omgeving verandert nu rap en de herfstkleuren geven de natuur een extra dimensie waar ieder op zijn eigen manier van geniet.
Die kleuren kun je ook terug laten komen in je kunstaas. Zo zijn de shads voor vandaag ook bontgekleurd wat goed in het plaatje past van al dat natuurschoon! Nog eventjes de buienradar checken, vanaf 14:00 uur neemt de kans op regen toe dus snel weg, want het is zo weer avond. De autorit via de Middenpeelweg dwars door de Peel richting het Defensiekanaal, gaat vlotjes. Op de hoogte van het dorpje de Vredepeel sla ik rechtsaf een bosbad in dat kort aan het viswater ligt.
De Peel is hier een uitgestrekt natuurgebied van bossen en akkers waar vele sloten elkaar kruisen. Als roofvisser kun je hier leuke aantallen vangen, alleen de grote snoeken kom je hier niet of nauwelijks tegen. De herfstpracht is schilderachtig. Maak ondertussen de eerste worpen in het Defensiekanaal. Wat is dit toch een prachtige hobby!
De herfstpracht is schilderachtig.
Dit kanaaltje werd lang geleden met de schop gegraven. De laatste restanten van de tweedewereldoorlog zijn hier nog zichtbaar, de overgebleven bunkers die kort aan de waterkant staan spreken boekdelen.
Na een half uurtje meldt zich de eerste snoek. Een kort tikje op de shad, de vislijn loopt weg… “21, 22…” en bij 23 zet ik de haak, hangen. Een mooi getekend snoekje van nog geen 50 cm doet goed zijn best. Het eendekroos wat hier uitbundig op het water ligt, spat alle kanten op. Deze kan meteen aan de kant gelost worden, het tangetje eronder. een klein beetje tegendruk en de enkele haak is gelost. Ik controleer het shadje wat nauwelijks beschadigd is, en vis verder stroomafwaarts. Ook het zonnetje komt er nog bij en zet een aanliggende sloot die vol eendekroos ligt, in de schijnwerpers!
Hoezo eendekroos?!
Dit soort sloten wordt door een betonpijp het kanaaltje ingestuurd, prima hinderlagen voor de snoek. Bij dit type obstakels gaan de haken dan ook iets vaster in de grond, want er kan zomaar een snoek huizen. Heel langzaam vis ik de shad voorbij de betonpijp, onder het eendekroos door. Net als ik de shad voor mijn voeten omhoog wil tillen, wordt deze kort voor de kant weggegrist, beet!
Ik haal meteen door. Het zicht is beperkt door al dat groene sop, maar deze snoek heeft zeker meer body dan de eerste van deze dag, dat is duidelijk. Een paar korte, stevige rondjes worden betwist, dan komt ze net voor de pijp omhoog, slaat nog een paar keer met de bek open om de shad te lossen, maar die truc mislukt. Pak de rover in de nek. Het shadje zit mooi door de bovenlip en is meteen gelost. De snoek die in een prima houding ligt met het eendekroos op de neus, glijdt kort daarna langs de pijp weer terug het kanaaltje in.
Eendekroos op de neus.
Heel even blijft ze voor de opening van de pijp staan, waarna ze verdwijnt onder de groene deken. Prima! Verder krijg ik die dag nog twee keer een tik op mijn kunstaas, maar kan ik helaas de haak niet zetten. Het maakt niet uit, snoekvissen in deze prachtige omgeving is geweldig.
Volgende week zondag ga ik vanaf de kant op de Sambeekse afwatering vissen, een mooie beek die dwars door de Maasheggen stroomt en uiteindelijk terecht komt in de Maas. Hier huizen wel grote snoeken… Hoop alleen niet dat ze de oeverkanten al aan het opschonen zijn!
