Vanaf de kant op snoek! (Deel 10)
Door Sjak Kroet
Zondagochtend 18 september, een vaal zonnetje probeert zijn weg te vinden door een dik wolkendek. Ik weet dat de kans op regen vandaag aanwezig is, maar de wind blaast de laatste dagen uit zuidwestelijke richting hetgeen een stabiele indruk geeft. Het kunstaas wat vandaag te water gaat zijn geen shads maar kleine jerkbaits. De modelletjes van Salmo, maar ook van Henk Simons zijn ideaal voor deze visserij op snoek, om zo vanaf de kant de betere stekken uit te kammen.
Geen shads maar kleine jerkbaits.
Je hebt ze in alle kleuren, maar voor mij is de waterkleur bepalend voor de kleur van het kunstaas waar ik mee vis. Is het water kraakhelder dan vis ik het liefs met zwarte modelletjes en is het water troebel dan zijn vaak de heldere, lichte exemplaren prima om in te zetten. Omdat ik nu met een jerkbait vis en niet met een shad, zal de techniek anders zijn maar ook je materiaal heeft de nodige aanpassingen nodig. Zo staat de slip van de molen nu strak afgesteld waardoor je tijdens een aanbeet van een snoek meteen de haak kunt zetten.
In de meeste gevallen doet de snoek dit dan zelf doordat de druk op het kunstaas gigantisch is en de snoek vaak uit het water spring tijdens de dril, echt spectaculair. Het kunstaas wordt nu tot leven gebracht door deze met schokken en rukken binnen te slaan. Doe je dat niet, dan gaat het kunstaas als een sigaar door het water. Door deze techniek gaan de Slidertjes verleidelijk van links naar recht door het water, wat behoorlijk onrust en verleiding teweegbrengt.
Ben onderweg naar een zandgat, een prima viswater waar niet veel gevist wordt en het bestand aan roofvis goed genoemd mag worden. Je kunt hier echt van alles verwachten: snoekjes van 30 cm, mooie tachtigers maar ook bakken van een meter zijn hier geen uitzonderlijke vangst. Bij het zandgat aangekomen valt mijn oog meteen op de prachtige waterlelies die hier talrijk bloeien. Gewoon eerst even de natuur bewonderen en observeren voordat de eerste worpen richting deze waterlelies worden afgevuurd!
De prachtige waterlelies die hier talrijk bloeien.
Het viswater is behoorlijk troebel. Misschien wel van het overtollige kwelwater dat omhoog is gekomen na al die regen van de laaste tijd. Ik hang een felgekleurde Salmo Slider van 7cm aan de speld en loop naar de laagste positie waar ik in de kant kan staan om zo de ondiepere gedeeltes van dit zandgat uit te vissen. Bij de eerste inzet reageren de kleine aasvisjes in paniek op de Slider die voorbij komt. Het stikt hier de moord van die kleine visjes wat ik niet erg vind.
Bij de tweede inzet die net voor de waterlelies tot leven komt, is er al een eerste boeggolf. Een kettingreactie van visjes is het gevolg en een eerste dreun op de Slider is een feit. Ik zet druk op de top van mijn spinhengel en haal stevig door. Zwaar verzet, een run die de diepte ingaat van het zandgat, zijn de eerste wapenfeiten van de rover. De stilte die dan even volgt is beangstigend. Geen controle, maar toch contact. Een explosieve sprong brengt de snoek voor het eerst in beeld, een beste, die heb ik nog niet aan de kant!
De snoek raust door de waterlelies en komt voor het eerst net onder mijn voeten langs het kantje gezwommen. Gaat de metergrens niet halen, maar is zeker tachtig centimeter. Ik zie dat de Slider gevaarlijk aan een enkele haakpunt vast zit. Je wilt er niet aan denken, maar het gebeurt toch! De snoek rolt er bij de eerst volgende inzet af… Shit!Dat is balen, want deze snoek komt vandaag zeker niet op herhaling, is te lang gedrild. De Slider die de snoek gegrepen heeft is voor een klein deel versplinterd en heeft een opknapbeurt nodig!
Kan er meteen af, want de haken zijn ook behoorlijk uitgebogen. Dan moet deze het gaan doen… Ik hang er een zwarte Slider aan met een lichtgroene rug. Ook al lijkt het viswater te troebel, het vertrouwen van de actie die dit modelletje vertoont, is super. Het leuke van die zwarte Slider is dat je die lichtgroene rug mooi kunt volgen vanaf de kant; zodra die groene rug niet meer in beeld is heb ik beet. De Slider kamt meter voor meter uit en de aasvisjes blijven geïrriteerd reageren, maar de snoeken houden zich prima koest.
Ook de voorspelde regen laat zijn eerste tranen vallen zodat ik even schuil onder een aantal berkenbomen kort aan de kant. Maar meteen gebruik maken van de situatie, koffie en een dikke koek, dat gaat er zeker in. De goede smaak van de koffie spoelt tevens de verbitterdheid van gemiste snoek eerder deze dag weg. Hopelijk kan ik nog een aanbeet uitlokken, maar niets is zeker. De waterlelies aan de andere kant van het zandgat liggen vol in de wind. Ik ga het daar toch even proberen, ook al sta ik daar vol met mijn snufferd in de wind te gooien.
Er is namelijk een gezegde: ‘Wind op de kant, snoek in de hand’! Het Slidertje glijdt weer door de wateroppervlakte, de groene rug is goed te volgen. Het warme gevoel van de koffie van zonet is door die kille wind snel verdwenen. Dan is daar een klein tikje op de Slider. Ik reageer meteen, ik heb beet! Of heb ik misschien een voorn per ongeluk gehaakt? Nee, er is toch echt verzet aan de andere kant van de lijn. Een klein snoekje van nog geen 30cm doet dapper zijn best. Wat een rovertje, niet veel groter dan het kunstaas. Kan er meteen af, hoeft niet eens op de kant.
Wat een rovertje! Niet veel groter dan het kunstaas…
Het laatste halve uur krijg ik nog een voorzichtige volger die net voor de kant afremt. Echt los zijn ze nog niet, maar gezien de grote aantallen aasvisjes is dat ook geen raar verschijnsel. Ik zal hier in de winter zeker nog eens terugkomen met een grote aasvis onder de dobber! Volgende week zondag ga ik in het haventje vissen op snoek. Vanaf de kant zijn daar mogelijkheden genoeg, je kunt er zelfs verticalen!
