Tips & Trics: Schud ze wakker

Door Berthil Bos  

In mijn reeks artikelen Vliegvissen op snoek van begin tot…, over het beginnen met vliegvissen op snoek, gaf ik al aan dat ik regelmatig zal terugkomen op het voor mij betrekkelijk nieuw avontuur. 

Ook gaf ik op het eind van deze reeks aan, dat het presenteren van een streamer aan een vliegenlat net zoals andere technieken, absoluut niet altijd de meeste vis zal opbrengen. Het is gewoon een geweldige manier van snoekvissen, die net als alle andere snoektechnieken soms wel en soms niet de snoek zal activeren. 

Als je in staat bent om deze vistechniek naar behoren te kunnen toepassen op het moment dat dit gevraagd wordt, zal je zien dat het vangst verbeterend zal zijn. 

Nu maakte ik kortgeleden weer een gedenkwaardige vliegvisdag mee, waarvan ik op het eind toch waardevolle informatie door kreeg. Samen met vismaat Peter trok ik de kleipolder in, om ten eerste een leuke visdag te hebben en als bonus geregeld een snoekje te vangen. Terwijl Peter aan de slag ging met zijn vertrouwde plug, een met kogeltjes gevulde Jake, had ik besloten om de vliegenlat ter hand te nemen. 

Plug versus Streamer. Oftewel: herrie of juist niet.

Peter stuurde ons naar de eerste stek, die volgens hem wel snoek zou opleveren. Het water lag in de buurt van en rondom een boerderij, waar in de koudere periode de vis graag wat beschutting zoekt. Er stond weinig tot geen wind en het was iets mistig. 

Niet de beste voorwaarden, maar we waren weer in de buitenlucht en in gezelschap van elkaar. Een gedeelte van het water lag beschut door struiken en bomen en was bestemd voor ondergetekende.

Peter zelf ging zelf naar een wat opener stuk. Mijn stukje water lag er zoals gezegd rimpelloos bij. Je weet wel, totaal geen activiteit in, op en rond het water. Vaak is dit een vaag teken dat de snoek behoorlijk vastligt. 

Desalniettemin ging ik vol zelfvertrouwen aan de slag. De streamer in de kleur redhead moest het gaan doen, omdat het water 'dik' was. Ik bedoel hiermee dat de doorzicht niet geweldig is, voor mensenogen tenminste. Het contrast wit en rood valt hierin dan goed op, zonder dat het onnatuurlijk is. 

Meter voor meter kamde ik de sloot uit. Mijn streamer danste prachtig door het water en ik genoot van dat gezicht. Maar goed, bij het visuele genieten hoort ook een aanbeet en die bleef uit. Op een gegeven moment ging ik weer terug naar het beginpunt en zag Peter ook weer die richting oplopen. 

Peter is wel succesvol met zijn plug.

Een tiental meter van mij vandaan plaatste hij nog een worp en verdomd er klapte een snoek op zijn plug. Nummer drie voor hem en hij gaf te kennen dat hij even daarvoor nog een mooie volger had waargenomen. Ik moest het daar maar even proberen en de streamer werd weer zwemles gegeven. 

Na een tijdje ging ik weer, met de vliegenstok tussen de benen, terug naar auto. Peter, die niets met vliegvissen heeft, had een veel betekende grimas op zijn gezicht en dacht natuurlijk, zie je wel dat vliegvissen. Ik wilde het nu weten en pakte mijn baitcaster uit de auto en samen met een shad ging ik weer richting hotspot. 

Al bij de eerste worp kwam er een venijnige tik op mijn hengel. Mijn eerste snoek was een feit. Nu wilde ik het helemaal weten en vroeg Peter of hij het stukje water waar ik al met de streamer geweest was, eens goed af te vissen. Resultaat, één snoek en twee aanbeten. 

Ik voelde mij klein en wilde mijn vliegvisuitrusting voor weinig aanbieden aan Peter. Gelukkig had hij geen interesse en verhuisden we naar een ander water. Onderweg ernaartoe kwamen we tot de conclusie, dat de snoek deze dag met veel kabaal wakkergeschut moest worden. Peter deed dat al met een plug met herrie en veel waterverplaatsing. De shad met een grote schoepstaart bleek deze opdracht ook aan te kunnen.

Bij het volgende stuk water pakte ik, tot verassing van mijn vismaat, toch weer de vliegenlat. Ik kreeg een behoorlijke voorsprong, omdat hij natuurlijk veel sneller viste met zijn plug. Met de zogenaamde 'salami methode' visten we de brede sloot af. 

Bij deze methode snijden we elke keer een plakje water af net als bij een salamiworst. Je kan op deze manier lekker opschieten en ook nog eens secuur. Ook hier was het water de rust zelve en weer bekroop mij hetzelfde gevoel als in de eerste sloot. 

Meter voor meter peuterde ik het water af, dan weer snel en dan weer langzaam. Peter volgde mij op ca. 50 meter en zijn lawaaierige plug haakte nummer twee. Met dezelfde werpmethode, dus Salami, viste hij op dezelfde plekken en kreeg ze wel wakker. 

Dit is ook altijd het mooie van het met meerdere personen vissen. Je komt snel achter bepaalde situaties en kan dat met elkaar delen. Nadat Peter mij had ingehaald, aanschouwde hij mijn zwemmende streamer en kon zich gelukkig wel indenken dat je hiermee veel plezier kan hebben.

Natuurlijk zijn er genoeg omstandigheden dat een streamer het wel of zelfs beter doet.

Ik was ook blij dat Peter wel ving, omdat ik op deze manier snel doorhad dat de snoek een luidruchtige wekker nodig had. Was ik alleen geweest, dan zou ik tot een andere conclusie zijn gekomen, dat of het water geen snoek herbergde of ze totaal geen zin hadden. Dat ik in verloop van de dag op een agressief geviste shad toch nog een aantal snoekjes wist te foppen, maakte deze dag zeer interessant.

Berthil