TotalFishing

Column: Bert Visser’s Visie…

Tijd

Met een ongelofelijke rotvaart is 2009 weer voorbij gevlogen.
Een bewogen jaar waarbij de gevolgen van de crisis zichtbaar en tastbaar werden. Iedereen heeft wel iets van de recessie meegekregen. Maar toch, ondanks dat het een bewogen jaar was, het was voorbij voordat ik er erg in had.

Als je ouder wordt gaan de jaren sneller wordt wel gezegd. Dit klopt en ik weet ook waarom. Ja! Ik denk het niet te weten, nee ik weet het gewoon! Een sleur, het leven wordt een sleur. Alles heb je al gedaan of beleefd, er is niets meer nieuw. Een voorbeeld; iedere - roof - visser weet nog precies de vangst van zijn eerste metersnoek of dikke 90er snoekbaars. De plaats, het weer, de dril het zit allemaal in je geheugen gegrift!

Waarom? je hebt die minuten echt en bewust geleefd. Je eerste 30 pond karper, ’s nachts de tent uit in de hengel hangen, de vis landen en daarna feest. De volgende metersnoeken en 30 ponders weet je niet meer en weet je waarom? Ze waren een herhaling en zijn op de automatische piloot gevangen.

Ik zou niet weten hoe ik alles steeds voor de eerste keer moet beleven bedenk ik mezelf, met een jaloers oog kijkend naar iedereen met Alzheimer. Ik zal het voortrazen der tijd op een andere manier een halt moeten toeroepen.

Mijn goede voornemen voor 2010 is dan ook er een lang jaar van te maken. Ik laat 2010 niet door mijn vingers glippen zoals 2009. Hoe ik dat ga doen weet ik nog niet precies maar ik heb wel een theorie. Ga rustig zitten en denk mee.

Wanneer duurt een minuut een eeuwigheid? De verjaardag van je schoonmoeder, die duurt echt altijd veel te lang. Dus als ik elke week de verjaardag van mijn schoonmoeder vier duurt het jaar gevoelsmatig een eeuwigheid. Een prachtige oplossing, maar wel een hele saaie. Er kleeft echter wel een enorm voordeel aan, voor je het weet is ze 100.

Een tandartsbezoek, de wachtkamer, de behandeling, minuten tikken weg alsof het uren zijn. Ik heb enige tijd geleden een wortelkanaalbehandeling gehad en zelfs de hele week voor de afspraak leek in slow motion voorbij te gaan, Jezus wat zag ik daar tegenop. De behandeling zelf duurde zo lang dat ik verwachtte dat de tandarts halverwege afgelost zou worden. Ook deze oplossing kan niet de juiste zijn, hiervoor heb ik veel te weinig wortels!

Tijdens deze koppijn opwekkende overwegingen las ik in een krant een citaat van een bekende Nederlandse schrijver, namelijk; “Het hoogst mogelijke dat een mens kan bereiken is zich vervelen” en ik dacht “vissen!” Ik moet meer van mijn visdagen gaan genieten, ik moet deze dagen weer gaan beleven. Ik moet niet chagrijnig worden als ik slecht vang, nee ik moet daar juist van gaan genieten.

Deze meneer heeft namelijk gelijk, als je jezelf de tijd gunt om je te vervelen, heb je tijd om te leven. Om jezelf te vervelen heb je namelijk de tijd nodig die mensen zich niet meer gunnen. Als je jezelf dus verveelt gun je jezelf tijd om te leven. Lastig? Oké, lees het bovenstaande nog maar een paar keer dan zul je zien dat het klopt.

Mijn visdagen gaan er vanaf nu anders uitzien. Zoals bij veel van mijn visvrienden lopen de vangsten de laatste jaren behoorlijk terug. Ik moet van deze tendens niet balen, nee ik moet ervan genieten. Ik moet genieten van uren zonder aanbeet waarbij je regelmatig op je horloge kijkt en twijfelt of je zult stoppen of doorgaan.

Heerlijk uren in de regen en wind verticalen zonder aanbeet, staren naar een dobber die maar niet onder wil. De dagen dat ik de ene na de andere vang en de tijd voorbij vliegt moet ik misschien wel met een kale haak gaan vissen, of verticalen met een loodje tot de verveling toeslaat, want als de verveling toeslaat leef je weer.

Ik ben er dus uit, 2010 wordt een prachtig jaar met lange, hele lange visdagen.