Jeroen Wohe komt uit Nederland en besloot een aantal jaren geleden professioneel gids in British Columbia te worden. Met enkele jaren ervaring op zak vertelt hij hoe hij deze visserij aanpakt door ondermeer de rivier goed te lezen…Vandaag een interessante verhandeling over de Tail out!
Sweet Spots in British Columbia (2)
De Tail out…
Door Jeroen Wohe
De vorige keer hebben we de diverse sweet spots besproken en zoals beloofd het vervolg over de ‘tail out’. De ‘tail out’ is de plek die je als forel-/steelhead-/zalmvisser nooit mag overslaan. Dit is een algemene hot spot voor elke riviervis. De reden waarom deze zo productief is? Na het opzwemmen door wild water (white water) is dit de eerste plek die ze tegenkomen om even te rusten…
Je moet je voorstellen dat je zelf de vis bent… Je ligt lekker verscholen in een pocket, pool of onder een rotswand en je moet verder de rivier op. Je verlaat je rustige plek en je zwemt stroomopwaarts. Op het moment dat je de pool verlaat begint het ‘white water’, het ruige, snelle water. Deze overgang noemen we de ‘head of the pool’. ‘White water’ zegt het al. Het is het ruige water dat dus wit is! Het is zo snel dat het gaat schuimen en daardoor een witte kleur krijgt.
Op het moment dat je hierin bent beland moet je doorzwemmen! Het water is zo snel en krachtig dat je met geen mogelijkheid kunt rusten. Je kunt het denk ik het beste beschouwen als een waterval. Het vergt enorm veel energie om ertegenin te zwemmen.
In het white water is het doorzwemmen geblazen!
Dus je zwemt en kunt niet stoppen, er komt geen einde aan en je probeert van steen naar steen te zwemmen om zoveel mogelijk de stroming te ontwijken. Dan ineens ben je er! Je hebt de tail out bereikt! Het is de overgang van ‘white water’ naar het rustige en veiligere water.
Het water wordt vanuit de diepe pool omhoog gestuwd naar de tail out, hetgeen een soort van ‘kusseneffect’ veroorzaakt. De vis ligt hier op en het kost ze geen energie om te blijven staan. Een meter achter ze is al het white water dat misschien wel met 30 km per uur naar beneden dendert.
Hier duidelijk zichtbaar: de overgang van tail out naar het snelle ‘white water’.
Nog een reden waarom dit een sweet spot is, is het volgende; al het voedsel komt hier langs. De vis kan blijven staan en het voedsel wordt letterlijk in de bek geduwd. Vaak zal een vis niet wijken van zijn plek. Als ik er met een jet-boat overheen vaar dan gaan ze aan de kant en komen vervolgens weer terug op exact dezelfde plek als voorheen. Het is de plek met de minste weerstand en het meeste voedsel.
Waar vind je de sweet spot in de tail out?
Ik denk dat de tail out het makkelijkste is te lezen voor een vliegvisser die een sweet spot zoekt. De tail out kenmerkt zich doordat hij bijna altijd eindigt in een V, dus in een trechtervorm. De vis staat dan onder de V en je ziet dat al het voedsel de trechter in wordt geduwd waar dan de vis staat.
Rechts en links van de V begint vaak al het white water en binnen de V is het water glad en helder. Het hoeft niet altijd een V te zijn, het kan ook recht zijn maar de V is de sweet spot waar je de vis zult vinden. Alle foeragerende vissen staan hier.
Deze vis kwam uit de tail out en vluchtte direct het ‘white water’ in.
Kort samengevat:
- De tail out is het einde van de pool! Persoonlijk vind ik de tail out het beste stuk van de pool. De tail out is dus de eerste plek waar ze kunnen rusten.
- 2de Argument is dat de pool diep is en van diep naar ondiep gaat in de tail out. Omdat het water wordt opgeduwd ontstaat er dus een kussen van water waar de steelhead vrij makkelijk op ligt om energie te besparen.
- 3e reden is het voedsel dat letterlijk in hun bek wordt geduwd.
Thermometer
Wat ik ervaar is dat de tail out vooral in het begin van het seizoen, als het water nog warm is, erg goed is. Als het water kouder wordt, later in het seizoen, is er minder voedsel aanwezig en dan merk je dat deze plek minder productief is of zelfs helemaal geen vis meer oplevert.
Wat een belangrijk instrument is bij het zalm- en steelheadvissen is de thermometer. Ik kan mensen niet vaak genoeg uitleggen waarom zo’n klein instrumentje zo belangrijk is. Zelf heb ik een digitale, kost zo’n 10 Euro en is elke cent waard.
Wat een instrumentje van zo’n tien euro het verschil kan maken…
Je weet nu meer over het lezen van het water en het gedrag van de vis. Nu wil je dit in de praktijk gaan brengen, je komt bij het water, het is oktober met in de afgelopen dagen veel sneeuw en ‘s nachts vriest het 5 graden. Wanneer je nu direct begin te vissen bij de tail out dan vang je waarschijnlijk niets omdat het water simpelweg te koud is. De vis is nu naar dieper en rustiger water vertrokken. Wanneer je de thermometer gebruikt had, had je de tail out direct kunnen overslaan en direct kunnen beginnen met het vissen van de pool zelf.
Warm of koud water heeft grote gevolgen voor de productiviteit van de tail out.
Andere zaken om rekening mee te houden.
We weten nu dat de tail out ondiep is en weinig stroming bevat. De steelhead is dus zichtbaar voor natuurlijke vijanden vanuit de lucht en ook als de zon te hoog staat zien ze de vlieg niet en zijn ze erg schuw. Dus voor de tail out visserij is het begin van de ochtend, het einde van de middag of een bewolkte dag een goed moment om hem te bevissen! Op het moment dat de vis zichtbaar is voor bold eagles of als er teveel zon is, trekken ze naar dieper water in de pool. Dus nooit zomaar klakkeloos vissen; eerst kijken en logisch blijven nadenken!
Volgende keer de ‘pool’ en ‘head of the pool’.
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
