TotalFishing

Succesvol vissen op de zeeforel in Denemarken: De vier jaargetijden (deel 7)

Door : Ron Smits

Herfst: De zeeforel is sterk en moddervet. Gereed voor de trek naar de rivieren om te paaien. De trek zet zich meestal in augustus/september in, als de eerste herfst stormen en de eerste herfst regenbuien zich aankondigen.

De meeste grote zeeforellen hebben dan het zoute water al verlaten en trekken de rivieren op om te paaien. Er zijn zelfs (grote) zeeforellen die hier in mei en juni al mee beginnen. Dit zijn ook vaak de grootste en zwaarste zeeforellen. De zeeforel die na het paaien van de rivieren naar de zee trokken, zijn weer op volle sterkte (gewicht) en zijn prachtige sportvissen.

Vaak bij storm, slecht weer en/of guur weer zijn de vangsten vaak het best. Als het rustig en zonnig weer is dan is het moeilijk om zeeforel te vangen. De meeste vissen verzamelen zich ’s nachts en trekken massaal naar de rivier toe. De zeeforel maakt vaak een stop bij obstakels, die de kustlijn onderbreken. Met andere woorden dit zijn plaatsen waar u juist uw geluk moet proberen.

De trek zet zich meestal in augustus/september in.

Bij een aflandige wind heeft dit absoluut geen invloed op de watertemperatuur. Naar mate de herfst vordert moeten we steeds meer met de winter rekening houden. Maar zeker in de eerste helft van de herfst heeft een aflandige wind geen invloed op de water temperatuur. De zeeforel kan in de herfst overal zitten: dicht onder de kust, maar ook verder uit de kant.

Herfst stormen zijn een prachtig schouwspel, er wordt bovendien veel omgespoeld waarbij voedsel voor de zeeforel vrijkomt. Direct na een storm, als het water weer wat helder is, kunnen vaak goede vangsten opleveren.

Winter
In de winter zijn het hoofdzakelijk de Groenlanders of de overspringers, die een jaartje overslaan met betrekking tot het paaien, die gevangen worden.

Winter betekent dat zelfs het zoute water bevriest.

Deze zeeforellen blijven zich voeden, al is het voedselaanbod schaars in de winter. Hun honger neemt af met het dalen van de zeewater temperatuur. Ook het zoutgehalte is belangrijk en zeker in combinatie met de temperatuur. Als de temperatuur tussen 5 en 15°C gedijt de zeeforel, wat het zoutgehalte ook moge zijn.

In de winter koelt het oppervlakte water sterk af. Een aflandige wind zorgt ervoor dat het koude oppervlakte water wordt weggevoerd en dit maakt dan plaats voor het warmere water (afkomstig van diepere en verder uit de kust aanwezige waterlaag), dat nu de plaats inneemt van het koudere oppervlakte water. Nu zal de zeeforel zich voornamelijk dichter onder kant ophouden.

Bij een aanlandige wind gebeurt juist het tegenovergestelde. Het koude water wordt naar de kant gestuwd en hierdoor komt het warmere water, dat zich op de bodem verder uit de kust bevindt, naar de oppervlakte, waar het zich met het koudere oppervlaktewater vermengt. Hierdoor stijgt de temperatuur van het verder uit de kust aanwezige oppervlakte water en zal de zeeforel verder weg te vangen zijn.

Als de temperatuur tussen 5 en 15°C gedijt de zeeforel, wat het zoutgehalte ook moge zijn.

Houdt er ook rekening mee dat bij een extreme koude winter, de zeeforellen, die niet gaan paaien, ook de rivieren optrekken. Dit heeft te maken met de lage temperatuur van het water in combinatie met het zoutgehalte. Het zoutgehalte is te hoog bij die lage temperaturen. Vergeet niet dat het brakke water in de winter goede stekken zijn voor de zeeforel. Het zoutgehalte is hier immers veel lager.

Dit geldt ook voor bochten met een hoog gehalte aan zoet water. Als de haringen dicht onder de kust komen, zullen ook de grote zeeforellen volgen. Het is dan goed mogelijk dat u een grote, vette zeeforel vangt. De beste winter maand is december, omdat dan de temperatuur van het zeewater nog niet het dieptepunt heeft bereikt.

Rond de middag, vooral met zon, is de beste tijd in de winter. De kans is dan het grootst dat u een school Groenlanders treft. Houdt er rekening mee dat de zeeforel in de winter niet zo snel is als in de zomer. Het kunstaas moet war langzamer gevist worden.

Spöket van Falkfish wobblers of pluggen. Dezelfde grootte maar verschillend van gewicht (10 en 18 gram)