Het is alweer enige tijd gelden dat ik mijn laatste stukje heb gepubliceerd. Ik kamp nog steeds met hetzelfde probleem en merk dat ik steeds meer “Coronamoe” begin te worden. Desalniettemin is het weer hoog tijd om een stukje te schrijven, want uiteraard wordt er nog wel degelijk gevist!
Inmiddels alweer een maand of 2 geleden stond er weer een aantal bellyboatsessies op de planning. Dit was nog ruim voor het weekje strenge vorst, maar de kou zat er al goed in! Dé omstandigheden om de dikke snoeken achterna te gaan op de bekende overwinteringsplekken. Weet je waar deze dikke dames zich ophouden, dan kan een kind de was doen… Gekkigheid natuurlijk, maar weten waar deze dames overwinteren maakt het toch wel ietsje makkelijker.
Weliswaar geen dikke dame, maar met 116cm toch een flink exemplaar!
Ik krijg regelmatig de vraag hoeveel kleintjes ik wel niet moet vangen om zo nu en dan zo’n dikke vis te mogen verwelkomen. Uiteraard vang ik ook de nodige kleinere snoeken, maar met de aanpak die ik hanteer (uitgebreid beschreven in de vorige delen) valt dit alles reuze mee. Door te vissen op de juiste stekken met aasvissen van een formaat waar menig witvissers jaloers op is reduceer ik de kans op “kleinere” exemplaren drastisch. Uitzonderingen daargelaten, want mijn maatje Sven presteert met regelmaat toch kleinere snoeken op enorme aasvissen te haken. Bij mij gebeurt dit echt sporadisch.
Een dikke snoek die een langzaam gesleepte dode brasem niet kon weerstaan!
Mocht ik dergelijke “kleinere” snoeken haken dan probeer ik deze in het water te onthaken. In het begin van het seizoen, wanneer de snoek nog niet zo gecentreerd ligt, gaan we wel degelijk aan de slag met kleinere aasvissen. Op deze dagen is het dan ook geen uitzondering om 10 of meer snoeken per dag te vangen. Trek je al deze vissen de boot in dan is het vragen om moeilijkheden, gezien er altijd wel een of meer tussen zitten die als een paling te keer gaan, met alle gevolgen van dien. Ik ben echt niet bang voor een sneetje meer of minder, al kan het tijdens koude omstandigheden soms wel erg vervelend zijn als het bloed niet stolt… Nog erger is als het zo nu en dan gaat ontsteken. Ook kleine ontstekingen hebben een behoorlijke impact op je lichaam. Zo had ik op een geven moment zoveel kleine ontstekingen aan mijn handen dat ik vervolgens aan de antibiotica zat… Uiteraard was het na dat kuurtje snel weer verholpen, maar ik probeer dit fenomeen toch wat meer te vermijden. Tegenwoordig heb ik ook altijd wat pleisters en desinfectiemiddel in mijn tas zitten.
Wat een exemplaar!
Het was op een koude winterdag waar wij ik al samen met mijn maatje Sven diverse mooie vissen wist te haken. Na al een uur of 5 op het water te hebben gebivakkeerd, besloten we de gebruikelijke middagpauze in te lassen. Noodzakelijk kwaad gezien de watertemperatuur onder de 5 graden was gezakt en het dan toch wel pittig wordt qua kou en je de innerlijke mens zo nu en dan moet opwarmen om weer op krachten te komen. Ik besloot een paar Surinaamse broodjes te gaan halen en mijn maatje Sven zocht toevlucht in zijn wagen met de stoelverwarming op standje 100. Eenmaal opgewarmd en voldaan waren onze bootjes voorzien van een behoorlijke laag sneeuw… Uiteraard weerhield dit ons niet om de sessie voort te zetten. Terwijl ik de tweede hengel nog aan het beazen was zag ik in mijn ooghoek mijn andere reel met een behoorlijke vaart leeglopen… Hengel in de hand, contact zoeken, en aanslaan! HANGEN! Ik voelde gelijk dat het om een degelijk exemplaar ging. Veel weerstand en geen driftig schuddende vis aan de andere kant van de lijn verklapte al dat het hier om een degelijke vis ging! Toen de vis voor de eerste keer aan de oppervlakte kwam zag ik dat het inderdaad om een prachtig exemplaar ging!
Hier doen we het voor! Happy me!
Dit zijn de vissen waar wij het voor doen. En zeg nu zelf, met één zo’n vis per dag is de visdag toch meer dan geslaagd!? Niet de grootste van het seizoen, niet de dikste van het seizoen, maar dit, moddervette, puntgave en prachtige exemplaar van 116cm behoort wel degelijk tot een van de hoogtepunten van het winterseizoen! Op een dag met bare omstandigheden en meerdere metersnoeken was dit toch ook wel echt de kers op de taart!
Met zo’n 110cm weer een prachtexemplaar!
Een week of wat later was het weer tijd voor een nieuwe sessie. De weersomstandigheden waren koud, maar dan ook echt koud met een gevoelstemperatuur van -10 graden. Toch weerhield het ons blijkbaar niet om toch weer een poging te gaan wagen. Wat was het koud die dag. Wanneer je handen ook maar even in contact kwamen met het water was de snijdende kou tot op het bot te voelen… Waar zijn we nou eigenlijk mee bezig vraag ik me dan wel eens af. Sven beet het spits af met een prachtige dikke metersnoek, maar gezien de kou besloten we deze zonder foto te retourneren. De volgende vis van eind 90 was voor mij, maar na wat gekloot met mijn camera die de kou ook niet zo goed kon waarderen zag ik de dame in kwestie zo uit mijn net glippen…. Achja. Na nog een aantal mooie exemplaren te hebben gevangen besloten we naar een andere stek te verkassen. Het duurde en het duurde, maar na zo’n 2 uur op het water knalde toch ineens de dobber onder! Na een stevige dril kwam er een moddervette dame van zo’n 110cm boven drijven. Deze vis mocht uiteraard even op de foto!
Een prachtige donkere snoekbaars
Toen de beruchte avondklok in het leven werd geroepen baalde ik, net als vele anderen, als een stekker! Voor iemand die niet stil kan zitten en het geduld heeft van een goudvis is iedere avond thuis zitten een hele opgave… Vandaar dat er besloten werd snel nog één laatste avond/nacht sessie in te plannen. Het doel was ditmaal geen snoek, maar snoekbaars. En dan met name XL-snoekbaarzen! Samen met mijn maatje Sven trok ik er op uit om, voorlopig, nog een laatste poging te ondernemen. Gewapend met een baitcaster en diverse stukken groot rubber gingen we aan de slag. Eenmaal aangekomen op de stek was het al snel raak en wisten we diverse snoekbaarzen te vangen. Echter het XL-exemplaar waar we op hoopten bleef nog uit. Tegen het einde van de sessie was het dan toch zover.
Eindgoed algoed! Een XL-snoekbaars!
Na mijn 20cm lange swimbait met een noodgang richting de andere kant van een duiker te hebben gesmeten, kwam daar dan toch die verlossende keiharde dreun! Met een enorme snoekbaars van 86cm als gevolg! Yes! Missie geslaagd.
Tot volgende week!
Voor vragen kunnen jullie me altijd benaderen op Facebook of Instagram!
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
