Struinen met Jaimy deel 23 : Het heet vissen en geen vangen…

In het vorige deel gaf ik aan de zeebaars nog niet vergeten te zijn. Helaas lijkt het erop dat de zeebaars mij wel vergeten is… Gelukkig zwemmen er ook nog andere rovers in Nederland rond, al ging dat ook niet van harte…

Afgelopen week tweemaal de Europoort opgezocht met twee maten van me, maar op beide dagen wisten we op diverse stekken geen enkele aanbeet te forceren. Zowel met aas onder de dobber gevist als met kunstaas, maar het mocht niet baten. Na wat contact met diverse zeebaarsvissers begreep ik dat ook hun ze over het algemeen niet konden vinden. Uiteraard zijn er vast vissers die tegen een of enkele verdwaalde baarzen zijn aangelopen, maar het is vooral op het juiste moment op de juiste stek zijn. Dit werd ook duidelijk tijdens de laatste trip met de boot. Op de eerste 5 stekken weinig tot geen actie om vervolgens op stek 6 ineens tegen een goede school baars aan te lopen die ook nog eens trek hadden. Vanaf de kant ben ja natuurlijk een stuk beperkter en kan je helaas niet zoveel stekken afgaan dan met de boot. Volgende keer beter dan maar!

Afgelopen vrijdag samen met mijn maatje Enzo even een korte snoeksessie na het werk gepland. Ik was wat eerder op de afgesproken locatie en was natuurlijk al begonnen, zo ben ik dan ook wel weer. Letterlijk de eerste worp was het al raak op de oranje trout van Savagegear, echter wist deze vis zich niet te haken. Het was in ieder geval wel een goed teken en ik kreeg een sprankje hoop dat ze misschien wel goed los waren vandaag. Uiteraard maakt één zwaluw nog geen zomer en na de rest van de sloot te hebben uitgevist had ik het idee dat ze niet meer gingen bijten, terwijl ik er voor 90% vanuit ging dat er toch meerdere moesten liggen. Dan maar even een aparte creatie eraan. Een grote spinner met door mij een roze LunkerCity shad eraan gemonteerd. Het moest zo zijn, want na een paar slagen op de molen kreeg ik een goede aanbeet. Op het moment dat Enzo arriveerde trok ik net de vis uit het water. Een mooie vis van een cm of 85 schat ik. 


Verandering van spijs doet eten!

Samen met Enzo nog even naar het plekje gelopen waar ik de eerste vis miste. Ook nu miste we weer een vis op dezelfde locatie, vermoedelijk dezelfde. Hierna besloten we maar een ander watertje aan te doen. Na een paar loze worpen besloten we het gehele water uit te gaan kamen, omdat we ook hier weten dat ze er gewoon moeten zitten. In de winter is het vaak een stuk gemakkelijker, omdat de vis dan vaak gecentreerd zit op bepaalde plekken. Op dit moment is hier nog zeker geen sprake van en moet je de vis toch vaak wat meer opzoeken. Nadat we naar de overkant gelopen waren besloot ik mijn oranje forel naar de overkant te werpen, waarna het denk ik een slag of 5 duurde voordat ik een goede aanbeet kreeg! Het leek in eerste instantie op een niet al te groot exemplaar, maar toen deze vis erachter kwam dat ze gehaakt was begon ze toch flink tekeer te gaan.


Wat een monster!

Al snel zagen we dat het om een vis van rond de meter moest gaan! Yes!, hier doen we het voor! Voor veel snoekvissers is een metervis zeker geen uitzondering en ook wij vangen ze regelmatig, maar het blijft toch uniek om ze uit ondiep stadswater te kunnen vissen! Hierna nog wat water afgevist, maar zonder succes. Al snel werd het plan gesmeed om zaterdag met de bellyboat en Enzo met de Kayak de snoek te gaan belagen. Er was wat wind voorspeld, wat regen en donker weer. Dat moest goedkomen…


Lekker rondgedobberd en tot aan de onderbroek natgeregend…
 
Na uren te hebben rondgedobberd wisten we enkel wat signalen te spotten op onze fishfinders, maar helaas zonder een aanbeet uit te kunnen lokken. Het beetje regen dat ze voorspeld hadden bleek in werkelijkheid ook een klein beetje meer te zijn… Rond de middag besloten we het op een andere locatie te gaan proberen, maar door de aanhoudende zeikregen viel dit plan zowel letterlijk als figuurlijk in het water.

Zondag had ik afgesproken om met Sven de snoeken te gaan belagen. Gezien het nog steeds droevige weerbeeld (uitgelezen snoekweer) moest dit toch goedkomen… Ik ging met softbaits aan de slag en Sven met zowel softbaits als jerkbaits. Al op de eerste stek wist Sven 2 kleinere snoekjes te missen. Opzich positief, want dat zou kunnen betekenen dat er in ieder geval meer eetlust was dan de dag ervoor, maar eigenlijk was dit helaas tekenend voor de rest van de dag. We wisten in totaal zo’n 6 vissen te missen en te lossen. Voornamelijk doordat ze ook niet echt gretig aanvielen en wij ook met behoorlijk groot aas aan het vissen waren. De grotere vissen gaven al helemaal niet thuis… Sven dacht op een gegeven moment nog een klein snoekje te haken, maar dit bleek een flinke paling te zijn… De dreg zat wel in zijn kop/bek, maar gezien de afmeting van de shad ga ik ervan uit dat hij de paling gehaakt heeft tijdens het binnenvissen. Aan de andere kant kunnen het natuurlijk wel echte rovers zijn dus laat ik het maar in het midden.


Gehaakt of bewust gepakt?

Mijn zwakte, maar misschien toch ook wel een stek punt is dat ik dingen moeilijk kan loslaten. Zo ook dat we het afgelopen weekend gewoon niks konden vangen terwijl het weer uitstekend was. Nu weet ik dat de watertemperatuur rond de 15 graden moet zijn omdat dan de biologische klok van deze rovers omslaat naar het aanleggen van reserves voor de komende winter. Op het grote water gaf het water toch nog zo’n 17 graden aan, maar in de ondiepe stadswateren zal het toch echt wel rond die 15 graden geweest zijn. Om een lang verhaal kort te maken besloot ik dus maandag mijn spullen achterin de auto te leggen om het na het werk toch nog even op een paar stekken te proberen… Rond een uur of 5 stond ik op de eerste stek en duurde het zon 5 minuten voordat de eerste zich melde. Een slanke snoek van exact 90cm, hèhè eindelijk!


Nog wat slank, maar een prima vis uit stadswater!

Zo ging het even door en wist ik in een half uur tijd 3 snoeken te haken! De volgende 2 waren niet zo groot als de eerste, maar ik was al lang blij weer wat actie gehad te hebben! Vervolgens nog even een nieuwe stek uitgeprobeerd en daar ving ik in de eerste worp een mooie snoekbaars van zo’n 75cm en wist ik vervolgens nog zijn grotere broer of zus te verspelen… een vis van ruim 80cm. Helaas, maar ik was dik tevreden met het resultaat van deze korte sessie.


Geen monster maar wel een puntgaaf exemplaar!

Ik kan moeilijk bevatten waarom het nu wel lukte, terwijl de omstandigheden redelijk identiek waren. Oké, het weekend wordt er veel gevist in deze wateren en vermoedelijk waren wij niet de eerste die in dit weekend langs zijn geweest, maargoed als ik het zo bekijk zou maandag toch ook niet de meest ideale dag moeten zien gezien het weekend nog vers in het geheugen ligt. Soms moet je er maar niet te veel over nadenken, want het blijft immers vissen en geen vangen natuurlijk. En ook dit is misschien wel hetgeen wat het vissen zo intrigerend maakt voor mij.


Helaas wist ik zijn groter broer of zus te lossen…

Uiteraard ben ik de zeebaars nog steeds niet vergeten, maar het weer ziet er de komende week niet echt uitnodigend uit helaas, maar wie weet. En gelukkig hebben we nog wat andere rovers in de omgeving rondzwemmen!
 

Tot volgende week!

Voor vragen kunnen jullie me altijd benaderen op Facebook of Instagram!