Afgelopen week was het even op een houtje bijten… enorme hoeveelheden regen en wind gooide roet in het eten. Nu ben ik zeker geen mooi weer visser en ben ik er gek genoeg voor, maar windkracht 7 zag ik toch net ff niet zitten.
Woensdag viel de wind eruit, maar had ik al andere plannen staan… Donderdag moest het gaan gebeuren! Donderdag was het dan eindelijk zover! Er kon weer gevist worden. Het weerbeeld was nog wel wat aan de ruige kant en op het laatste moment zag ik op Buienradar dat de vooruitzichten waren gewijzigd… Zuidwest 4 à 5 en kans op flinke regenbuien! Achja, ik zat alweer een paar dagen op een houtje te bijten en het bloed kroop maar weer eens waar het niet gaan kon! Daarnaast ben ik wel voorstander van wat ruiger weer en ook zijn dit vaak de dagen dat er toch wat dikkere vissen de kant op komen. Onderweg naar de Europoort kreeg ik al een klein voorproefje… en eenmaal op de locatie was ik de auto aan het uitladen tijdens een fikse regenbui… Later op de avond zou het droog worden hield ik maar voor ogen... Eenmaal op de locatie aangekomen bleek dat het water nog behoorlijk bruin was van de afgelopen storm. Het leek wel slootwater… Maar niet getreurd, want ik had steurkrabben en zachte krabben van huis meegenomen! En aangezien het visuele effect in zulk bruin water nihil is geeft levend aas een extra dimensie aan het aas, namelijk geur!
De eerste vis was gelijk een mooie 60er!
Eenmaal de dobber ingeworpen was het binnen 15 minuten al raak! De dobber ging er heel geleidelijk vandoor en na het zetten van de haak voelde ik direct dat het om een degelijke vis ging! Eenmaal op de kant bleek het een vis van begin 60cm te zijn! Na het schieten van een paar foto’s, de vis weer snel zijn vrijheid teruggegeven. Al eerder heb ik aangegeven echt wel eens een baarsje mee te nemen, met de nadruk op “baarsje”. Zoals te zien is in de volgende grafiek, uit een kennisdocument van Sportvisserij Nederland, kent de zeebaars een vrij vlakke groeicurve nadat de vis geslachtsrijp is geworden. De zeebaars heeft toch al snel zo’n 5 jaar nodig om geslachtsrijp te worden en een vis van 60cm is al snel 10 tot 12 jaar oud! Reden te meer om deze grotere vissen hun vrijheid terug te geven en als je dan een lekker baarsje wil meenemen, probeer dit dan te beperken tot de kleinere soortgenoten. Uiteindelijk is het iedereen zijn goed recht natuurlijk om met deze informatie te doen wat zij willen en zal ik zeker niemand verkeerd aankijken als zij wel een degelijk exemplaar voor consumptie mee willen nemen.
Bron: Sportvisserij Nederland, 2005, “Kennisdocument zeebaars Dicentrarchus labrax, (Linnaeus, 1758)”
Na het vangen van het eerste exemplaar was het al snel weer raak en wist ik de 2e 60er op de kant te krijgen! De regen hield aan, maar wat het maken van degelijke foto’s bemoeilijkte… ook de toch wel vrij harde windvlagen maakte het mij niet makkelijk. Om de camera te sparen, maar even een fotootje met de telefoon gemaakt.
De wolf van de Noordzee!
Na nog 2 kleinere net maatse exemplaren viel het even stil. Tijd om even een peukje op te steken… Even de hengel onder de arm en voordat ik het doorhad was mijn dobber verdwenen en werd de hengel bijna onder mijn arm vandaan gerukt! En was ik bijna een mooie setje armer… De vis had zichzelf gehaakt en na een paar goede runs scheen de vis aan de oppervlakte, “YES, weer een flinke!” ging er door mijn hoofd. De regen was inmiddels opgehouden en kon deze vis op de gevoelige plaat vast worden gelegd! Ik schatte de vis ergens eind 60, maar na het zien van de foto’s dacht ik dat deze jongen misschien wel de 70 aantikte. Ach, wat boeit het eigenlijk.
Eind 60 of zelfs 70? In ieder geval een massieve stekel!
Na het terugzetten van dit massieve exemplaar trok de lucht open en kwam de maan tevoorschijn… “Dat is minder dacht ik” en mijn ervaring werd weer eens bevestigd, zelfs in dit bruine water, want de actie was er direct uit… Een heldere hemel met dito maan is 9 van de 10 keer funest voor de zeebaarsvisserij en zo ook deze keer. Uiteindelijk wist ik er nog één vis van een centimeter of 50 bij te vangen en besloot ik weer huiswaarts te keren. Moe en doorweekt tot op mijn onderbroek, maar wel voldaan!
De laatste vis van de avond
De volgende dag nog maar even teruggegaan… De wind kwam nu uit de noordwesthoek en tijdens mijn tocht richting Europoort trok de lucht open en kwam dat vervelende maantje weer tevoorschijn… Later op de nacht zou de lucht weer dichttrekken volgens de verwachtingen. Achja, ik was eigenlijk ook stiekem wel benieuwd of de heldere maan ook vandaag roet in het eten zou gooien. Hoe dit afliep lezen jullie volgende week, want op het moment van schrijven zit ik met mijn vriendin een aantal dagen in Duitsland en zal er weinig gevist gaan worden. Een mooie manier om deze visloze week te overbruggen en de climax een weekje vooruit te schuiven! Om alvast een tipje van de sluier op te lichten… Het was weer ruig, ik was tot op mijn onderbroek toe nat en de baars was eveneens los!
Tot volgende week!
Voor vragen kunnen jullie me altijd benaderen op Facebook of Instagram!
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
