TotalFishing

Stroomafwaarts (6)

Door Wilfred van Nunen

Kwart voor zeven staat Erik bij mij achter. We gaan vandaag weer samen de rivier op. Stroomafwaarts, in het westen des lands, waar de rivier breder en drukker wordt en waar nog redelijk te traileren valt, ook met de straffe waterafvoer van de afgelopen weken.

Inmiddels is de regen overgegaan in zonnig weer met temperaturen die amper boven het vriespunt komen. Kouder weer en zakkend water staan niet te boek als de beste omstandigheden. So what! Na weken grijze regenluchten over ons heen gekregen te hebben, zal voor het eerst dit jaar de zon zich overvloedig laten zien. Het is dan een voorrecht om lekker een dag op het water te zitten. We gaan en hebben er veel zin in!

Morgenstond heeft goud in de mond…

Als we arriveren bij de helling verraadt de zon dat ze eraan komt door een prachtige oranje gloed aan de einder. Omdat er een fris oostenwindje staat, hebben we vóór het te water gaan al een paar shadjes uitgezocht, klaargelegd en onze hengels ermee voorzien. Een straffe stok met een middelgrote shad op een zwaardere loodkop en een verticaalshadje op een 18 grams kopje voor het subtiele pielen.

De eerste stek waar we naartoe varen ligt in een prachtig stukje natuur, waar we vorige keer Ed en Willem Bever tegenkwamen. Althans, het zouden broers (of zussen) kunnen zijn; zó dicht zwommen ze bij elkaar. Ze dicht genoeg naderen om ze te fotograferen lukte helaas niet. Bovendien is het niet echt des natuurmensen om er heel dicht naartoe te varen. Ook zonder gelijk een plaat te willen schieten kun je genieten van de schoonheid van de natuur!

Er staat een mooie stroming op de stek. Vorige keer dat ik hier met Erik was, pakten we er diverse felle snoekbaarzen en een dikke snoek, die Erik’s verticaalstokje tot in het handvat deed krommen. Tja, met dat in je achterhoofd is het verwachtingsvol vissen. Tegelijk weet je dat de ene of de andere dag een hemelsbreed verschil kan zijn. Zo ook nu!

Na een uurtje secuur de stek te hebben uitgekamd, hebben we nog niet één teken van leven gekregen! Nu zijn wij niet van die vissers die bij uitblijvend succes steeds van stek naar stek vliegen. We gaan immers voor onze ontspanning en niet om ons in de stress te varen. Maar nu besluiten we toch een heel andere plek op te zoeken.

Omdat de watertemperatuur in een paar dagen tijd ruim 2 graden is gekelderd, zoeken we een diepere plek op bij een haveningang. Er ligt daar altijd wel vis, maar vaak veel kleiner spul. Het zal dan ook geen tien seconden later zijn of, “toek”, de eerste meldt zich. Een mooie visje dat de glass shad wel kon waarderen. Ja, bij plotseling invallende koude zie je wel vaker dat de snoekbaars ineens een voorkeur heeft voor zo stijf mogelijke shads.

De glass shad ‘klemvast’!

Die glass shad monteer ik overigens op zijn kop: platte kant onder, bolle kant boven. Waarom? Omdat de weerstand bij het zakken dan een stuk groter is en de shad de neiging heeft wat te gaan “zoeken”. Ik ben er van overtuigd dat dit soms -zeker in de winter- dé aanbieding is.

Dan wordt ook de Fin-S van Erik gepakt. Het brutale visje is amper twee keer zo lang als het shadje. Arm stakkertje. Probeert op moeders advies de winter door te komen met goed eten en wordt dan door een paar volwassen kerels gefopt met een stukje rubber…Tja, dat is het risico van snoekbaars willen zijn…

Klein maar dapper…

Het daaropvolgende uur worden we met regelmaat getrakteerd op felle aanbeten. Hoewel het gemiddelde slag vissen rond de 50 cm. ligt, zitten er een paar mooie dikkerds tussen die de Godfather Parabolic in een mooie curve trekken. Zeker onder winterse omstandigheden is en blijft dit een genoeglijke visserij.

Zo’n vis op een licht stokje is een waar genoegen.

Inmiddels liggen er een paar bootjes meer in de omgeving. Ook zij vangen hun visje. Een paar sportvissers zijn werpend aan de gang. Met de fronttroller leggen zij de boot nagenoeg stil en werpen dan het gebied rond de boot uit, met schoepstaartshadjes op lichte kopjes. Een techniek die lonend is, want met enige regelmaat zien we weer iemand met een kromme stok in de weer. Mooi gezicht.

Ondertussen moeten we regelmatig uitwijken voor passerende vrachtschepen. Zij zijn soms een behoorlijk storende factor, maar dat neemt niet weg dat we te allen tijde op tijd laten zien dat we ze in de gaten hebben. Al té vaak hebben we meegemaakt dat vrachtschepen op de hoorn blazen omdat een paar eigenwijze vissers denken dat men er wel omheen kan varen.

Als dit regelmatig gebeurt, wordt er natuurlijk terecht melding gemaakt bij Rijkswaterstaat en de bekeuringen die zij dan uitschrijven, liegen er niet om. Volstrekt onnodig en dom natuurlijk. Daarom: altijd laten zien dat je respect hebt voor beroepsvaart. En even vriendelijk zwaaien naar de mannen van RWS kan nooit kwaad natuurlijk…

Willen we blijven vissen op de drukke wateren dan is waakzaamheid en respect ten opzichte van de beroepsvaart een vereiste.

Na de middag nemen de aanbeten af. Het is wachten op de vloedstroom die een uurtje voor hoogwater mogelijk weer voor wat leven in de brouwerij gaat zorgen. We kiezen voor een nieuwe stek langs een mooi aflopend talud, waar we, voortgetrokken door de I-pilot, strak langs slepen met middelgrote shads.

Ook vissen van dit slag kunnen zorgen voor heerlijk pittige aanbeten!

Een paar aanbeten zijn ons deel, waarvan we de helft missen. Maar ach, niet getreurd, die komen een volgende keer wel aan de beurt. Met uiteindelijk een mooi aantal vissen hebben we ons boven verwachting geamuseerd!