TotalFishing

Stroomafwaarts (5)

Door Wilfred van Nunen

Het is alweer een hele tijd geleden dat ik met Erik het water op geweest ben. Samen zitten we in het bestuur van onze plaatselijke hengelsportvereniging en verzorgen we jeugdcursussen. Kinderen de basisbeginselen van het vissen bijbrengen, in de hoop dat ze tot goede sportvissers uit mogen groeien.

Zo zijn we zelf óók ooit begonnen: met een vast hengeltje van een meter of vier. Het vissen met kunstaas is echter ook bij Erik van kleins af aan zijn grootste passie. Goed gezelschap dus! We gaan naar een van de grote rivieren, waar je altijd verrassingen mee kunt maken. Aangename verrassingen in de vorm van diverse vissoorten en niet zelden van een formaat waar we van dromen!

Van de drukke scheepvaart trekken de vissen zich niets aan, evenals van de omgeving. Natuurlijke stukken worden afgewisseld met oevers waar industrie gevestigd is. In een prachtig diep kribvak is een groepje zwanen op kniediep water het ontbijt bij elkaar aan het scharrelen. Futen duiken in de oeverzone naar kleine visjes. De watertemperatuur ligt zo net onder de tien graden.

Lijkt wel verstoppertje spelen.

We beginnen met het maken van een paar worpjes op een stek, waar altijd wel wat baars rondlummelt. Het duurt niet lang of een droge “pok” is het teken dat het shadje op een 5 grams kopje onderschept is. Er volgen er een paar meer, maar dan is het over. De spinhengeltjes leggen we aan de kant en we nemen beide onze Gamakatsu Zexxer baitcasters ter hand. Sublieme strakke stokken om gericht de zanders te belagen.

Baarzen van dit slag komen zelden alleen.

Daarbij is het voor ons een uitdaging om ons zoveel mogelijk selectief op de dikkere vissen te richten. Verhalen van: “We hadden er vandaag dertig”, doen ons niet veel. Een paar mooie vissen op een dag stemt al tot dikke tevredenheid. Wat niet wil zeggen dat het er gerust wat méér mogen zijn!

Onze shads waggelen bedachtzaam tegen de bodem. Bewegen met de hengel is uit den boze. Gewoon stilhouden; de stroom en voortstuwing van de boot brengen de shad voldoende tot leven. Nu is stekkennis altijd een pre, maar op de rivier kunnen de omstandigheden op één en dezelfde stek per week of zelfs per dag verschillen.

Collega

Op sommige stekken vang je alleen als er flink water wordt afgevoerd, maar als er weinig stroming staat valt er weinig te beleven. Vandaag staat er weinig stroming. Het is zoeken geblazen! Een reiger heeft aan zijn onverschillige houding te zien het zoeken al opgegeven. Of hij heeft de buit al binnen, dat is waarschijnlijker.

Natuurlijk is elke ingang naar een haven een trefzekere plek. Zeker als we een dot witvis signaleren en ook regelmatig lijncontact hebben met zo’n platterik, besluiten we om er eens héél rustig omheen te trollen. Erik laat zijn shad gecontroleerd zakken maar nog voordat hij bodemcontact heeft wordt zijn hengel bijna uit zijn klauwen gerukt. Goeiendag, wat een aanbeet!

Een run van een meter of tien bevestigt het eerste vermoeden dat een snoek de dader is. Ja hoor, en wat voor één! Een schitterend getekende riviersnoek toont zich in volle glorie. De vis wordt vlot met de kieuwgreep geland. Ze heeft niet eens in de gaten dat ze op de foto gaat, zo snel gaat het. Dan zwemt ze met krachtige slagen loodrecht naar beneden. Erik zit nog even na te genieten. Wat wil je, als dit je grootste snoek tot nu toe is?

Schitterend getekende riviersnoek.

De grootste fout die je in deze periode kunt maken is denken dat er verder geen snoek rondhangt op die plek. Het fabeltje van het hebben van een territorium is al lang achterhaald. Juist als de witvis aan het samenscholen is, liggen de snoeken vaak dicht bij elkaar. Na een paar keer gezigzagd te hebben over de stek, trekken we de boot naar iets dieper water.

Op een talud van 5 naar 10 meter laat ik de shad gecontroleerd zakken. Wat is een reeltje dan toch in het voordeel! Béns! Nu krijg ik een bloedstollend harde aanbeet! Even blijft de vis staan, maar dan begint ze te zwemmen. Niet met de snelheid van een zomersnoek, maar wel zonder ophouden. Althans, zo lijkt het.

Eenmaal in de oppervlakte is het snel over met de vechtlust van de snoek nu. Wederom een trofee van een vis! Mooi getekend, stevig in het vlees en puntgaaf. We zijn een paar uurtjes bezig nu en de dag is al helemaal top! Snoekbaars hebben we echter nog niet gezien…

Trofee van een vis!

Dan breken er een paar stille uurtjes aan. We treffen Henk en Adrie, die verticaal de nodige vissen gepakt hebben. Samen hebben zij al heel wat dagen op het water doorgebracht. De verticaaltechniek beheersen zij tot in de puntjes. Meesters op de vierkante meter zijn het! Echter ook bij hen is het al geruime tijd stil. Om 16.00 uur varen ze richting helling.

Ik stel voor aan Erik om nog een uurtje door te vissen, tot in de schemer. Immers, áls er nog een bijtuurtje komt, zou het nu onderhand moeten aanbreken. Met de kont in de stroming laten we onze shads zakken op een plek, waar het al vaak raak was. Millimeter voor millimeter schuifelen we stroomopwaarts.

De zon raakt met haar oranje buik de toppen van de bomen aan de horizon. Nu moet het gaan gebeuren… Toek! Grappig is dat toch! Wishful thinking wordt inderdaad van tijd tot tijd (nee, zeker niet altijd) werkelijkheid. Vandaag mag het weer eens zo zijn. Alsof de snoekbaarzen ineens wakker geschud worden, zo volgen de agressieve aanbeten elkaar in rap tempo op.

Niet bang van een flink stuk kunstaas.

Een half uur later hebben we een tiental stevige rivierstekels mogen landen. Bij het uit het water pakken zetten ze zonder uitzondering hun kam fier overeind, alsof ze willen imponeren. Dat lukt ze nog óók.

Stevige namiddag-snoekbaarzen.

Elke keer weer beschouw ik het als een bijzonder voorrecht zo’n schitterend schepsel even vast te mogen houden, in de mysterieuze ogen te kijken en vervolgens weer toe te vertrouwen aan “waterworld”.

Zo vlug als de aanbeten kwamen, zo snel is het ook weer over. Het laatste kwartier krijgen we geen reactie meer.

Een mooie dag loopt ten einde.