Stroomafwaarts (4)
Door Wilfred van Nunen
De herfst is begonnen! Terwijl het blad geel en rood kleurt en bij windvlagen ter aarde dwarrelt, verandert er iets in het gemoed van de roofvissers. Dit is van oudsher dé tijd om op snoek te vissen! De watertemperatuur levert elke week een of twee graadjes in, de witvis schoolt samen, de rovers moeten gaan zwemmen om aan de kost te komen. Maar niet alleen snoek, ook voor grove baars is dit een kansrijke tijd!
Samen met Henk-Jan, de warme bakker in ons dorp, ga ik de rivier op waar we laatst nog heerlijke “ontmoetingen” hadden met agressieve warmwaterzanders. Nu dat water door de intrede van de herfst lang niet meer zo warm is, zijn de snoekbaarzen ook aardig afgekoeld.
We besluiten meteen op zoek te gaan naar Perca Fluviatilis, de “rode baars”, zoals ze in West-Friesland zeggen. Natuurlijk doelt men dan op de bloedrode vinnen, die vooral op helder water in combinatie met een olijfgroene flank en contrasterende strepen, de vis een formidabele schoonheid geven.
Ik freubel wat in mijn pluggendoosje. Er zitten wel een stuk of 100 van die peervormige dribbelaartjes in. Welke zullen we paraat leggen? De keuze valt op de Salmo Boxer, de Rapala DT 4, de Storm Hot ‘n Tot en de Cherry van Illex. Alles wat fanatiek wiebelt en niet van slag raakt bij een beetje snelheid, is geschikt.
Brutale rakker op de DT4
Wat kleuren betreft is baars meestal niet, maar soms erg kieskeurig. Wat afwisselen tussen een silver plated witvisimitatie, een baarsmotiefje en een firetigertje moet de vis naar verwachting toch wel weten te triggeren.
We varen naar een haveningang, waar met afgaand tij een pittig stroompje langs de keien loopt. Het rijkelijk aanwezige jonge spul komt daarin gemakkelijk in de problemen, wat koren is op de molen van baarsmans. Het blijkt al snel dat er een schooltje van die gestreepte rakkers in hinderlaag ligt, want de DT 4 van Henk-Jan wordt onderschept door een prachtige 40 plus-baars.
Nog geen tien seconden later wordt mijn boxertje ook te grazen genomen en dat is het teken dat wel een goed plekje hebben gevonden. We krijgen het aan de stok met een aantal prachtige rivierbaarzen, kogelrond en in topconditie!
Kogelrond en in topconditie!
Zo snel als de vissen elkaar opvolgen, even zo snel is het baarzenbal weer voorbij. Een merkwaardig verschijnsel wat we wel vaker meemaken. Alsof er onder water een arbitrair fluitsignaal wordt gegeven wat zegt: “stoppen met azen.” Nee, natuurlijk gaat dat niet zo! Maar hoe dan wel?
Hebben we (bijna) alle aanwezige vissen te grazen genomen? Dat lijkt me erg onwaarschijnlijk! Achterdocht? Dat zou best eens kunnen! Als je ziet dat er keer op keer een soortgenoot rare capriolen richting oppervlakte maakt, dan zou je er wel achterdochtig van worden!
Afijn, we zoeken ene nieuwe stek op. Verlangend naar een ferme snoekbaars wisselen we de plugjes in voor shadjes, waarmee we behoedzaam de bodem aftikken. Maar hoe geconcentreerd we dat ook doen, er komt géén reactie. Totdat we een uur later een ondiepte in een binnenbocht passeren. Een vlammende aanbeet schudt me wakker uit de “rusthouding” waarin ik ongemerkt terecht ben gesukkeld. Een zware vis blijft roerloos tegen de bodem staan.
In gedachten zie ik reeds een kasteel van een snoekbaars in de oppervlakte verschijnen, maar dan begint de vis te zwemmen. Een snelle, felle run van een meter of tien bewijst wel dat het om een snoek gaat! De rivier waar we vissen is helemaal geen snoekwater; er is veel scheepvaart en er zijn weinig planten, maar dat neemt niet weg dat snoek zich er aardig thuisvoelt en goed aan de kost weet te komen.
Net als de baarzen verkeert ook deze Esox in een perfecte conditie. Na deze prachtvis blijft het weer lang stil. Te lang. Tja, met snoekbaars weet je het nooit. Zo vang je ze achter elkaar, om een week later op dezelfde plekken geen enkele reactie te krijgen.
Schitterende brok riverpower
Terwijl een stevige herfstbui haar natte ballast boven onze hoofden loost, passeren we Henk en Gerrit. Met hun mid-sixty koppen zitten ze onder een paraplu. Komisch gezicht; de heren gaan op de foto! Niet veel later als het weer is opgeklaard, poseert Gerrit met een fraaie snoek die zijn shadje te grazen had genomen.
Je moet er wat voor over hebben...
Inzet wordt beloond!
In de middag houden we nog even pauze. Henk-Jan heeft een stukje heerlijk banket uit zijn bakkerij meegenomen. “Dit gebak is zachter dan de borsten van een meid van 18,” luidt zijn toelichting. Toe maar! In de winkel zou deze reclame niet door iedereen gewaardeerd worden. Maar hij is niet in de winkel vandaag.
Hij zit lekker met mij op het water, vrij van drukte en sores, van telefoontjes en wat al niet meer. Die komen morgen wel weer. Vandaag genieten we van het leven als vissers onder elkaar. Het goede leven!
De laatste uurtjes vliegen voorbij. Nabij een wierbed op een meter water vlammen er nog een paar baarzen op de spinner. Vissen met karakter, vechtend met leeuwenmoed.
Herfstbaarzen van formaat...
We besluiten de dag met een pracht van een winde en kunnen niet anders constateren, dat ook vandaag de visserij mede dankzij bakker Henk-Jan er weer in ging als zoete koek…
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
