Stroomafwaarts (1)
Door Wilfred van Nunen
27 juni 2012 - Vandaag zou ik mijn nieuwe aanwinst, een opblaasbare Grand Argus kano, met een eerste echte visdag gaan inwijden! Ik had er al een paar keer mee op het kanaal gepeddeld en me aangenaam verwonderd over de stabiliteit. Staand vissen in een vaartuigje van een meter breed en nog geen vier meter lang! Het bootje is op te vouwen tot het formaat van een uit de kluiten gewassen boodschappentas. Om zes uur sta ik aan de plas waar het zou gaan gebeuren…
Een druilerige motregen zorgt voor een grauwe, mistroostige aanblik. Toch heb ik dat liever dan zon, hou ik mezelf voor. In vijf minuten is de kano met de voetpomp volgeblazen en ligt ie op het karretje. Spulletjes erin en naar de waterkant! Twintig minuten na aankomst met de auto lig ik op het water. Dat is vlot, zeker voor een eerste keer!
Opgevouwen een formaatje uit-de-kluiten-gewassen-booschappentas.
Met gemak peddel ik naar de plek waar ik van plan ben wat worpen te maken. Een eigen creatie spinnerbait met een Twinler eronder. Valt lekker op! Nou, dat blijkt ook wel want de tweede worp wordt het zaakje tegengehouden. De kano draait gelijk een kwart slag. Grappig! Wie zou de dader zijn… Snoek? Nee, baars!
In het heldere water zie ik het logge gestreepte lijf flanken. Een beste! Wat zijn het toch mooie vissen. Vechtend met leeuwenmoed en met een brutaliteit die zijn weerga niet kent. Ze zouden een meter lang moeten kunnen worden… Ah, nee van Nunen! Hou op met die fanta! Een baars van een halve meter is en blijft een zeldzaamheid! Net zo bijzonder als een snoek van 1.20. Ik ben er dan ook blij mee, maak snel een plaatje met de zelfontspanner en leg de vis zachtjes in het water.
Net zo bijzonder als een snoek van 1.20!
Alsof er niets gebeurd is zwemt de vis rustig de diepte in. Bemoedigd door dit snelle succesje ga ik door, maar het komende uur gebeurt er niets. Dan maar een andere hoek van de plas opzoeken. Al roeiend waggelen er twee grote Wobshads mee. Ze worden met rust gelaten. Op de nieuwe plek aangekomen zie ik hoe hoog het groen al staat. Fonteinkruid tot in de oppervlakte. Snoekmans kan niet ver weg zijn! Een drijvend Rappertje zigzagt hoog door het water.
Het duurt niet lang of een snoekje van rond de 70 duikt er enthousiast overheen, maar mist grandioos. Natuurlijk ben ik zo sportief de vis een herkansing te gunnen. Meestal pak ik daar dan een ander kunstaasje voor. Hij zou eens argwanend kunnen zijn geworden! Ten aanzien van een stoere Mepps-spinner met bucktail is hij dat in het geheel niet. Nu is het beestje wel trefzeker. Goed gedaan jochie!
Inmiddels is de motregen over en is het een beetje gaan waaien. Dat doet het al gauw teveel voor een kano. Je bent als een blaadje op het water; je schaatst er zo overheen! Een klein klapankertje, eenvoudig neer te laten en op te halen, volstaat om stil te blijven liggen. Langs een lange oever hang ik de driftzak in het water. Dat is relaxed vissen!
Relaxed vissen.
Terwijl de Twinler-Spinnerbait mijn kano nadert zie ik een flits en voel gelijk een beste vis. Wat kunnen ze toch lekker knokken bij een watertemperatuur van even onder de 20 graden! Snel onthaken, plaatje schieten en daar gaat ze weer!
Lekkere knokker!
Gedurende de dag word ik steeds enthousiaster over mijn nieuwe aanwinst. Ik zie me er al een bezoekje mee brengen aan Scandinavië. Samen met Erik, een van mijn vismaten, die er óók zo een heeft gekocht. Onafhankelijk van trailerhellingen kun je er praktisch overal mee terecht! Er zal nog een 2,5 pk viertaktmotortje aan de spiegel komen hangen. Ik heb geen hekel aan roeien maar tegen de wind in een plas omspitten kost toch vistijd…
Maar nu eerst gaat hij nog zónder motor mee op vakantie naar Zeeland. Ik zie me bij rustig weer al langs de paalhoofden scharrelen met plugjes en shads op de zoute rover no. 1: de zeebaars!
Genoeg gedagdroomd weer. Ik kom op een plek waar we niet lang geleden een grote vis gezien hebben. Laat ik er eens een ferme hap aanhangen. Een drijvende Fatso. Waggel-de-waggel.
Tjonge, wat doen ze dat goed! Een paar meter snel binnendraaien en dan met gestrekte lijn even stil laten hangen. Zie je ‘m zenuwachtig shaken? Ja, en ik niet alleen, want een minuut of tien verder wordt juist tijdens zo’n pauze de fatso gegrepen.
Een droge maar gedecideerde “pok” die wel iets van een snoekbaarsaanbeet heeft. Ik zet de haak en begin aan een van de mooiste kwartieren uit mijn hengelaarsbestaan. Een bokkige en zware snoek blijft lang diep en neemt me zowaar mee op sleeptouw! Plots zie ik de lijn omhoog komen. Ik hou de hengeltop laag maar kan de snoek niet op andere gedachten brengen: ze gaat springen. In volle glorie toont ze zich. Allemachtig, wat een vis!
Nu is het zaak het hoofd koel te houden. Tot op het laatst kan er nog een krachtsexplosie komen. Snoeken van dit slag gaan aan het einde van de dril niet op hun zij liggen. Ze naderen je als een ‘croc’. Eén geluk: hoe groter de snoek, des te makkelijker de kieuwgreep en omdat je in een kano laag op het water zit, gaat dit vrij gemakkelijk.
Ze naderen je als een ‘croc’.
Ik realiseer me dat ik me geen betere inwijding had kunnen wensen dan deze. Wat een schitterende en massieve vis! Even tegen het meetlint houden dat ik met tape op de bootrand geplakt heb. Normaal gesproken hoef ik niet van elke vis te weten hoe lang die is. Elke vis schenkt immers vreugde, toch? Maar oké, een vis van 123 cm. schenkt natuurlijk wel véél vreugde. Je vangt ze niet elke dag. Wat zeg ik? Niet elk seizoen! Net zo min als een baars van een halve meter. En dat vanuit een simpel, draagbaar rubberbootje met roeispanen…
Ik kijk op mijn horloge. Ik moet op tijd thuis zijn voor de diploma-uitreiking van dochterlief. Zou ik dat éne kantje nog gauw effe proberen? Nee, toch maar niet. Ik zou eens te laat zijn. Net als die lullige vaders in Amerikaanse tienerfilms. Zo wil ik niet zijn! Dan maar stoppen. Zucht… Nog steeds een leerpunt…
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
