Snoekbaarsjager (deel 3)
Wat heeft invloed op het gedrag van de glasogen?
Niet alle seizoenen zijn even goed. Slechte jaren en goede jaren komen voor. Elk jaar is weer verschillend en dit veelal in functie van het weer. Ik geef hierbij een kleine statistiek van mijn vangsten van de vele duizenden snoekbaarzen in de verschillende weertypes gedurende de laatste 20 jaar opgetekend als algemene leidraad.
Bij zon 37%, bij bewolkt weer 35%, bij mist 1%, bij regen 11%, bij variabel weer op éénzelfde dag 16%.Bij echt winterweer met sneeuw of hagel waren vangstgegevens te verwaarlozen.
Toen we in 2003 een zeer warm voorjaar hadden zat de roofvis bij de opening eind mei, helemaal niet meer op de paaistekken, we vingen ze tot 12 meter diep.
De oranje-groene shad was onweerstaanbaar.
Ook in juni 2008 ving ik ze op 10 meter na een mooi voorjaar. Na een warme juni maand vond je concentraties snoekbaars alleen in de zuurstofrijke rivierstekken waar veel scheepvaart het water steeds in beweging bracht zoals in het gebied voor de Krammersluizen van de beroepsvaart op het Volkerak. Snoekbaars reageert niet elk jaar opnieuw op dezelfde aassoort even enthousiast.
Zo was de shadvisserij geweldig in 2004, maar zeer slecht in 2005. Aasvis in verschillende presentaties was echt nodig om successen te boeken. Ook in 2006, 2007 en 2008 was de aasvis beduidend beter met uitzondering van de koude wintermaanden waar de shads weer schitterende vangsten opleverden.
Bij het invallen van de eerste echte koude (ik spreek over oppervlaktetemperatuur beneden 12 graden) zakt de snoekbaars naar dieper water en gaat ‘liggen’. Het vergt een speciale techniek om ze dan tot aanbijten aan te zetten.
De kleinere exemplaren vang je eerst nog met de shad, de grotere vang ik met een heffend loodje en een aasvisje op 50 cm van het schuiflood. Later schakel ik volledig over op de shad. Je hengel moet voor het heffend vissen een heel gevoelig topje hebben om elke ‘verzwaring’ of een ‘korte, maar niet hevige’ aanbeet te registreren.
Dikkerd uit het Zoommeer, slepend.
Het ‘keren’ van het water in de herfst heeft een grote invloed in diepe, weinig bewegende wateroppervlaktes, maar weinig of niet in rivieren. De visactiviteit stopt, er komt meer zuurstof in de onderste, diepere watergedeeltes en de snoekbaars gaat zich daar ook ophouden. Liefst in voedselrijke gebieden met mosselbanken. Dit worden nu de nieuwe hotspots. Bij stabiel en constant weer, liefst met zon, gaan de snoekbaarzen nu ook zeer actief, maar voor een korte periode azen.
Als de winter echt ingetreden is (wateroppervlaktetemperatuur beneden de 6 graden), dan is onze rover echt heel traag en weinig bijtlustig. Hij ligt nu in de diepste gaten, tot op 20 meter diepte. Bij deze diep gevangen vissen zie je dikwijls de zwemblaas uit de bek hangen. Hoe komt dit? De luchtdruk in de zwemblaas is normaal ongeveer één kg per vierkante centimeter. Op een diepte van meer dan tien meter verdubbelt deze druk en op twintig meter diepte is de druk driemaal groter!
Door het snelle stijgen zet de zwemblaas abnormaal uit en puilt uit de snoekbaarsmuil. Sommigen gebruiken dan een rijgnaald of een andere lange, dunne naald om de zwemblaas door te prikken alvorens de vis terug in het water te zetten. Ik weet niet zeker of ze het zo overleven.
Om nu enig succes te hebben moet onze aaspresentatie ook uiterst traag zijn en de beste uren zijn rond de middag. Een slanke, weinig of niet bewegende shad of een dode ingesneden aasvis zijn nu de beste aasaanbiedingen.
Wanneer zit snoekbaars ondiep, van één tot drie meter? Op dagen met veel wind op de kant. In de zomer ‘s morgens vroeg en ‘s avonds laat. In de periode voor, tijdens en na de paaitijd. Als het water troebel is door de wind of door te veel algen dan jaagt snoekbaars op zijn zijstreep waarneming veel meer dan op zicht. Een extra spinnerblad voor de jigkop werkt en ook een hevig uitslaande, lawaaierige plug is zeker beter dan subtiel bewegende ‘stille’ pluggen.
Gevallen voor de spinnerbait.
Snoekbaarzen in scholen zijn meestal klein of middelgroot (één tot twee kg) en vertonen echt voedselnijd als ze aan het azen gaan. Je kan ze dan best vangen met agressief te vissen systemen, bijvoorbeeld de drachkovitch takel die je activeert met hevige opwaartse schaarbewegingen of met sterk vibrerend kunstaas.
Het is ook niet ongewoon dat een snoekbaars eerst toeslaat, het aas lost en even later, nadat je het aasvisje terug liet zakken, weer toehapt! Soms één meter hoger! Liggend vissen op twee ankers en kort bij de boot doe ik nooit met mijn viszoeker aan. Laat geen enkele storende geluidsgolf de grote ‘trekkende’ snoekbaarzen afschrikken.
Volgende week deel 4!
Mocht u vragen hebben aan de auteur, dan kunt u die mailen via jan.van.de.linde@telenet.be
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
