Slow-motion in balans (2)

Slow-motion in balans (2)  

Door Berthil Bos  

Snoek is geen scholenvis, maar er staan vaak wel meerdere op de beste plaatsen. Vis bij een aanbeet de omgeving zorgvuldig uit. Neem daar rustig de tijd voor, want je moet ze wel triggeren. 

Eigenlijk ben ik zo gaan vissen, nadat vismaten alleen de vliegenstok ter hand wilden nemen en ik dus veel langzamer moest vissen. Bij een snelle drift konden deze wapperraars het niet bijbenen. 

Ankeren of de elektromotor moest uitkomst brengen. Je wilt tenslotte beide een leuke dag hebben. Mijn standaard kunstaasjes waren naar mijn mening voor het slow-motion werk niet helemaal geschikt, dus ik sloeg aan het experimenteren.

De kleine streamer werd verruild voor een halve kip, die ook met een baitcaster geworpen kon worden.

Allereerst ging ik mijn vismaat imiteren. Niet met die kleine streamertjes, maar halve kippen die voldoende water opzogen, om aan een baitcaster geworpen te worden. 

Ik kon na wat aanpassingen net zo langzaam vissen en op sommige dagen was dit zeer succesvol. Het leuke van het streameren is dat het meestal erg visueel is en je alles van begin tot aan beet meemaakt. 

Ik ging zo in het spelletje op, dat bootgenoten die geen vliegenstok gebruikten, zich weer aan mij moesten aanpassen. Vanaf de kant kan ieder zijn gang gaan, dus gebruik ik tegenwoordig in de polder veelvuldig de streamer. 

In de polder kan ieder zijn gang gaan.

Maar, omdat ik graag met diverse kunstaas mag vissen, zocht ik ook andere wegen. Op een mooi grootwater, waar op bepaalde tijden de snoek graag ondiep tegen de kant aan wil liggen, ging mijn experiment verder. 

De eerdergenoemde streamer kon ik lang tegen de kant houden, in de gevarenzone. Een shad van ongeveer 20 centimeter was de volgende. Een licht loodkopje van 10 á 15 gram voorop zou het moeten doen. Dit viel tegen, aangezien de shad door het gewicht voorop snel naar beneden dook.

Met een loodkopje van 10 gram lukt het wel, maar ik was niet tevreden.

Lood voorop was niet de beste optie, dus probeerde ik het gewicht op andere plaatsen. De verzwaring werd naar het midden van de shad geplaatst. Hiervoor maakte ik een speciale takel, waar ik later op terug kom. 

Ook nu trok het lood de shad naar beneden, maar veel langzamer. Ook was de duikboot een horizontale zinkend schip geworden. Dit was dezelfde actie als de streamers die ik gebruikte. Ook kon ik het loodgewicht terugbrengen naar 5 á 7 gram. 

Het zwaartepunt ligt nu midden onder het rubber, waardoor het minder aantrekkelijke tollen van de shad door te lichte loodkoppen wordt tegengegaan.  De presentatie zag er meteen geweldig uit. 

Uitwerpen op de plaats van bestemming één, twee tellen wachten, daarna twee slagen binnen draaien enz. Op deze manier hield ik ook op 50 cm. water de shad lang in de gevarenzone.

Door het ’balans’-loodje gaat de shad horizontaal naar beneden als je stop met binnen draaien. 

Hierna ging ik dit ook toepassen bij brede rietkragen, in en bij plantenbeden en eigenlijk overal waar het ondiep was en snoek verwachte. Het leuke van experimenteren is dat je steeds een stapje verder gaat. 

Een shad is een rank stuk rubber. De rug is vaak niet breder of zeg maar dikker dan een halve centimeter. Hierdoor snijdt hij door het water en eigenlijk wil ik dat met deze manier van vissen helemaal niet hebben. Gesteund met het feit dat de snoek zijn ogen naar boven heeft gericht wilde ik een nog langzamere afzinkfase.

Volgende week de verbeterde versie.