TotalFishing

Rusland 2010 - deel 2

Door Jeroen Wohe

Aangekomen bij de heli was de spanning duidelijk voelbaar bij iedereen. Hierin moest het gebeuren! Het was een oude MI-8, een Russische transporthelikopter. Nadat alles ingeladen was en de motor was gestart, voelde je hoeveel 6500pk was. Het geluid was op het randje van gehoorbeschadiging en alles vibreerde hevig.

Na het opstijgen ging alles vlot en soepel en kregen we een prachtig uitzicht over de Russische toendra. Wat een uitgestrekte wildernis! Een klein uurtje vliegen en het camp kwam in zicht; een klein pittoresk kampje in the middle of nowhere!

Geweldig was het. Na de landing was iedereen in een super opgewekte stemming en na een klein uurtje waren de meeste klaar met hun spullen opruimen in de zeer comfortabele cabin, én de eerste hengels werden opgetuigd.

Indrukwekkend aantal pk’s.

Het was inmiddels diep in de nacht en na een kleine introductie besloten we een afzakkertje te nemen en vroeg in de ochtend te gaan beginnen. Het camp beschikte over 2 jet-boten en 3 Russische gidsen. We hadden 11 klanten en Jos en ik waren beiden de Nederlandse gidsen. Dus ik kon iedereen 1 tot 2 dagdelen gidsen die week en mocht er nog iemand geen vis hebben gevangen, dan had ik meer tijd voor hun. Dat was het plan. Die ochtend zou ik Wim en Willem gaan gidsen. Wim en Willem zijn vader en zoon en gepassioneerde vliegvissers. Willem was er vooral voor de gezelligheid, en het was gezellig! Willem bedankt!

Aangekomen op de stek werden direct de hengels opgetuigd. Het was een prima stek waar een kleine creek de rivier inging, altijd een topplek! In het midden van de rivier lag een diepere kuil waar de zalm ligt te wachten om de kleine creek op te trekken. Na een half jaar van voorbereiden en het binden van de nodige vliegen, het oefen met werpen en de nodige informatie te lezen op ondermeer FlyFever, was het nu eindelijk zover!

Eindelijk was het zover!

Wim begon en na een 5-tal minuten kreeg hij een flinke take op zijn vlieg. De hengel stond direct krom en de vis bleef rustig, de vis wist nog niet dat hij gehaakt was. Opeens nam hij een schot en de haak kwam los! Jammer, maar ook dat is zalmvissen! Het is altijd zonde en frustrerend om je eerste Atlantische zalm te verspelen! Dit bracht goede verwachtingen voor de aankomende week! Na 5 minuten al een vis haken, super! Maar het bleef nu angstvallig stil! Na een kleine 2 uur was het tijd om het elders te proberen en we gingen nu naar een andere topplek met een wat snellere stroming met veel grote stenen die voor mooie stroomnaden en pockets zorgden.

Al vrij snel haakt Willen een mooie, sterke vis van een kilootje of 3 en deze konden we na een mooie dril snel landen! De eerste was nu geland. Vrij snel daarna haakt hij een hele dikke vis! De zalm ging als een raket stroomafwaarts en was niet te stoppen. Al snel moesten we achter de vis aan om niet gespoeld te worden. Na een 40 meter stroomafwaarts te zijn gerend springt de vis hoog uit het water en de leader brak bij het neerkomen van de vis! Zonde… dit was toch een vis van 90-plus centimeter. We staan allemaal wat beteuterd te kijken van wat er nu net was gebeurd. Gelukkig wist Wim ook nog een mooie vis te vangen.

Mooie vissen werden toch nog geland.

Bij het avondeten werd het al snel duidelijk dat we toch vrij moeilijke omstandigheden hadden en dat niet iedereen vis ving. Sterker nog, er werd bijna niks gevangen. Nu weten de meeste zalmvissers dat Atlantische zalm vrij gevoelig is voor veranderingen: laag en hoog water, warm en koud water, de barometer (ook van belang) en in sommige rivieren heeft zonlicht ook invloed op het gedrag van de zalm. Zelfs de veteranen die er vorig jaar ook bij waren, konden geen zalm verleiden met de vlieg. Het zou een moeilijke week worden.

De volgende dag was de rivier gezakt en we weten dat de zalm het beste bijt bij een zakkende rivier, dus dat gaf vertrouwen bij mij. Het zou wat beter worden, maar het was niet super. Er werd weliswaar meer gevangen, maar nog steeds niet super. Ik gidste Liebbe en Drago en we waren bij een rustige pool met een rustige tail-out. De rivier was hier erg breed en de vissen rolden continu in de tail-out! Ik telde er in totaal 42,maar ze haalden het niet met casten en het is erg frustrerend om 42 zalmen te zien rollen en springen en je komt er niet bij! Hoe dan ook was het wel goed voor het vertrouwen.

In de loop van de week kon ik het niet laten om het ook eens te proberen. Ik had 3 uurtjes de tijd om te vissen en ik viste de pool waar het creekje erin loopt. Ik viste met een grote stinger in een cascade kleur en dat werkte super; in 3 uur haakte ik 11 vissen, dus niet slecht! Ze deden het dus wel, maar al mijn aanbeten kwamen vanaf het midden van de rivier wat voor al onze klanten helaas niet haalbaar was.

Zelf kreeg ik ook nog mooie momenten aan de rivier.

De volgende dag zou ik met 3 klanten naar de Pana gaan, een grote zijrivier van de Varzuga! Na een mooie rit in de jet boat kwamen we aan en de Pana, waar ik goede herinneringen aan heb, lag er mooi en vredig bij. Al snel haakt Gerard een mooie vis van een kilootje of 4 en hij was er zeer blij mee! Niet lang daarna vangt Liebbe zijn eerste zalm! Hij zag het bijna niet meer zitten na een aantal dagen geen stootje te hebben gehad. En die dag land hij er 4, waarvan 1 van rond de meter! Liebbe, nogmaals gefeliciteerd met je supervangst!

Zlatco heeft alleen nog niks vandaag en ik zou hem wat intensiever gaan begeleiden. Gerard en Liebbe zijn met Boris, onze Russiche gids, naar de overkant gegaan. Al snel haakte Zlatco een hele dikke! Zichzelf! De 4 double zit diep in zijn wang! Na wat vodka te hebben gedronken kwam mijn Leatherman tevoorschijn en na een flinke ruk was hij los. Dat is weer eens wat anders dan een zalm of steelhead! Dan verspeeld hij 3 vissen achterelkaar. Zo zonde, maar helaas niks aan te doen.

Paar stevige slokken vodka en een Leatherman…

Ik besluit om het ook even te proberen en ga met droog. Halverwege de pool laat ik mijn vlieg skaten en na een aantal worpen komt er een giga golf achter mijn vlieg omhoog en de vlieg verdwijnt van het water. Een seconde later voel ik het gewicht en zet ik de haak. Na een mooie dril land ik een mooie vis van een kilootje of 4 en ik ben er blij mee. Ik land nog 2 zalmen op de droge vlieg, heerlijk in een prachtige omgeving een vlieg laten skaten met succes!

Het werd wat laat en Boris kwam ons maar niet halen dus we besloten maar de rivier af te lopen op zoek naar hun. Een kleine kilometer lager zagen we ze aan de overkant met een niet werkende jet boat. Shit, dacht ik. Boris roeide naar de overkant en haalde ons op. Op de terugweg haalde hij ook nog een nat pak omdat hij de diepte van de rivier verkeerd inschatte. Veilig aan de overkant komen we tot de conclusie dat er water in de benzine zit en dat deze echt niet meer gaat lopen. We besluiten te wachten op de 2e jet boat maar ook die komt niet opdagen… Het is inmidels 1:00 in de nacht.

Kampvuurtje doet het altijd goed.

We hebben honger en ik besluit een zalm te vangen als diner. Al snel vang ik er één en sashimi wordt het diner. Iedereen vindt het lekker. We besluiten te gaan lopen in de vroege ochtend. We slapen een paar uurtjes bij het kampvuur en maken ons klaar voor de 13 kilometer lange tocht door de Russische toendra terug naar het camp.

Binnenkort het laatste deel 3! Eerder verscheen deel 1.

Jeroen Wohe