TotalFishing

Rusland 2010 - deel 1

Door Jeroen Wohe

Het was eindelijk zover, Rusland stond voor de deur. Koffers bgepakt en ik zou via Amsterdam nog even één dag de Flyfair meepakken en dan via Sint Petersburg door naar Moermansk. De Flyfair was gezellig! Goed opgezet en prima publiek… voor herhaling vatbaar.

Weer terug op Schiphol begon het al! Mijn reservering konden ze niet vinden en het vliegtuig ging elk moment de lucht in. En uiteraard was het druk, heel druk! Ik sprak een lieftallige KLM-stewardess aan en zij hielp me direct en ik kon door.

Ik kon door… op naar het avontuur in Rusland.

Na een korte vlucht kwamen we aan in Sint Petersburg en ja hoor, mijn tas was niet mee! Dat is dus zwaar kl*te! Je bagage wordt namelijk niet zomaar doorgezonden. Je moet zelf je bagage het land inbrengen voor controle etc.

Aangekomen in Moermansk was het koud zoals altijd! Wind en wat regen, echt lekker zalmweer. Direct reden we naar de Kola rivier en ze was laag, heel laag! Door het warme voorjaar is bijna alles gesmolten en de grote vissen (vanaf 10kg) waren al ver op de rivier, onderweg naar hun paaigronden. Maar er zat vis, niet veel, maar elke vis is een potentiële vis! Alleen had ik geen spullen…

De dag erna bellen met KLM. Zij wisten van niks en konden mij niet helpen. Weer Sint Petersburg bellen en ja hoor, zij konden mij niks vertellen over mijn koffers. Nu maar via de plaatselijke ‘maffia’ - zo noem ik ze maar - proberen en de douane zou mijn koffers morgen vrijgeven!

Er was dus hoop. De volgende dag bellen en weer geen koffers! Nu werd ik echt zenuwachtig en ik kan best wel wat hebben! Weer de ‘maffia’ gebeld en ze vertelden mij morgen… Ja, ja.

Wonder boven wonder was de volgende dag mijn koffer er! Oh, wat was ik blij! Het was 00:30 en de volgende morgen moesten we de klanten ophalen en zouden we naar het upper Varzuga camp vliegen voor een week Varzuga. Dus ik had een uurtje of 5 de tijd om te vissen! Had nu 3 dagen verloren en niks anders kunnen doen dan op mijn hotelkamer zitten piekeren over mijn bagage!

Jos was te moe en ik zou die nacht zelf op de Kola river vissen. Aangekomen was het regenachtig en een graadje of 2! Lekker koud dus. De hengel werd opgetuigd en weer het stromende water instappen dat zo lekker natuurlijk aanvoelt, begon mijn routine weer: cast, 2 steps down, cast.

Er was geen leven te bekennen, geen vis die rolde, geen visser, helemaal niks! Het was maar een droevige en deprimerende bende zo in Kola. Halverwege mijn run zag ik heel subtiel de stroming veranderen en dat betekent dat er een grote steen of een kuil ligt. De stroming ging net wat langzamer… een kuil!

Ik laat mijn vlieg erdoorheen swingen en een tik, weer een tik. Net alsof een vlagzalm je vlieg probeert te pakken en dan die ruk! The drug of the tug, we call it! Ik laat de loop gaan en voel de vis, zet de haak en ja hoor, hangen! Direct neemt de vis een run stroomafwaarts! Heerlijk is die eerste run en na wat touwtjesgetrokken te hebben ligt ze daar! Een meter plus staaf zilver. Jos Kwam op mijn geroep af en maakt snel wat foto’s en we geven deze dikke dame haar vrijheid terug. Wat een heerlijk gevoel is dat zo’n prachtvis te zien wegzwemmen op weg naar de paaigronden.

Een meter plus staaf zilver.

Er ging een warm gevoel van euforie door mij heen en ik voelde de kou helemaal niet meer. Ik was nog geen uur bezig… dit belooft wat! Na wat thee te hebben gedronken ging ik weer het water in. Ik zou nog een uurtje of 2 vissen en dan zouden we vertrekken richting Aphetiti.

De kou kreeg weer vat op mij en ik had bijna geen gevoel meer in mijn tenen en vingers! Ook al doe ik dit nog zo vaak in de kou, dit is iets waar je nooit aan went! Net op het moment dat ik wilde stoppen krijg ik een harde, solide take op mijn cascade. In een reflex sla ik aan zonder de loop te laten gaan en ja hoor, ik verpruts de aanbeet. Door de kou en vermoeidheid heeft de reflex de overhand en zo mis ik een metervis. Het was mooi geweest, tijd om te stoppen en de klanten te gaan halen van het treinstation.

In de auto onderweg haal ik wat slaap in en aangekomen staan ze daar allemaal onrustig te trappelen op jacht naar zilver! Na kennis te hebben gemaakt gaan we richting helikopter met twee busjes. De helikopter was laat en we zouden moeten wachten op het vliegveld of…. in de kroeg. We wilden allemaal de plaatselijke kroeg wel eens zien en de kroeg werd het. Na wat biertjes te hebben weggetikt kregen we de call: “helicopter ready.”

“Helicopter ready!”