TotalFishing

Rovers Down-Under 2

Door: Sebastian van Koningshoven

Zoals ik in mijn eerste deel van Rovers Down-Under beloofde, zal ik dit keer schrijven over de visserij op barramundi in een gebied noordelijk van Townsville. Het vissen op barramundi in Townsville is voornamelijk in het zoete water. De visserij in het desbetreffende gebied is in het zoute water en is een totaal ander verhaal.

Zoals gewoonlijk heb ik deze vistrip samen met mijn vaste vismaat Guy gepland. Wij wonen allebei op de campus van de James Cook University. Guy is aan het begin van vorig jaar zo slim geweest om zijn boot van zijn thuis stad Hervey Bay naar campus mee te nemen.

Op ongeveer 40 minuten noordelijk van Townsville stroomt Crystal Creek. Het zoete water van deze creek staat bekend om de goede zwem gelegenheden; het zoute water daarentegen om haar gigantische zoutwater krokodil “Katherine”. Alhoewel het zoute water van Crystal Creek genoeg vis te bieden heeft , zijn we hier niet gekomen om te vissen.

De Crystal Creek trailerhelling is het dichtst gelegen bij onze eindbestemming: Cattle Creek. Cattle Creek staat bekend om de goede visserij…… en om de populatie zoutwater krokodillen. Vrijwel alle krokodillen in de dierentuin van Steve Irwin “The Crocodile Hunter” komen uit Cattle Creek.

Uit de oude doos: Steve Irwin met zijn vrouw Terry Irwin en hun hond Sui bij hun favoriete plekje: Cattle Creek.

Al het land gelegen rondom Cattle Creek is boeren land met dikke mangroven bossen rondom het water. De enige manier om bij Cattle Creek te komen is dus om de boot te traileren in Crystal Creek, noordwaards de zee op te varen en vervolgens de gigantische lagune van Cattle Creek in te varen. Zoals gepland, zien we bij aankomst dat het hoog water is.

De trailer helling heeft betere tijden gekend en is gemaakt van boomstammen in plaats van het gebruikelijke stort beton. Alleen tijdens hoog water is het dus mogelijk de boot te traileren. Als we Crystal Creek uitvaren, zien we een kleinere 2,5 meter lange krokodil, die in het niets zou vallen bij Katherine, de 6 meter lange krokodil van Crystal Creek.

“Katherine” de 6 meter lange zoutwater krokodil in Crystal Creek , gefotografeerd vanuit een helicopter.

Eenmaal de zee op is het genieten geblazen. Het water is spiegel glad, de temperatuur ligt zo rond de 30 graden Celsius en er is niemand op het water te zien. Door het hoge water is de zichtbaarheid in het water vrij goed en we zien onderweg onder andere een aantal roggen en zeeschildpadden.

Ook zien we onderweg jagende vis. Grote scholen aasvis worden aangevallen door wat er uitziet als jonge queenfish. We varen door aangezien Cattle Creek vaak betere vangsten biedt. Eenmaal aangekomen bij de monding van gigantische lagune van Cattle Creek zien we al de bekende “boomerangs” op de fishfinder, kenmerkend voor grote vis.

We varen snel naar een zandbank met wat duinen waar de tenten worden op gezet en hengels in orde worden gemaakt. Voor de lunch hebben we nog geen tijd , want laten we eerlijk zijn; er moet gevist worden. We beginnen bij de mangroven, in de diepe geul krijgen we op de grote shads niet heel veel meer dan een paar zachte aanbeten. We veranderen van techniek.

De grote Spro Airbody shads maken plaats voor de kleinere Zerek Live Shrimp. De zon staat hoog en de enige schaduw staat strak tegen de mangroven. De met Texas-haak uitgeruste Live Shrimp is ideaal voor deze visserij, het wierloze design zorgt ervoor dat er feilloos tussen de mangrove stengels kan worden gevist. Het duurt dan ook niet lang voordat we de eerste aanbeet krijgen: een mangrove jack van redelijk formaat is de klos.

Vocht op de lens blijft een drama, maar na vijf minuten vissen mogen we niet klagen….

Al snel volgen er meer aanbeten en meer mangrove jacks, verrassend genoeg allemaal van vrij klein formaat. Guy mist tijdens de wisseling van afgaand naar opkomend tij een kleine barramundi van een centimeter of 50. Het aanslaan van barramundi met een Texas-haak is lastiger dan het aanslaan van een mangrove jack. Waar jacks bij de aanbeet gelijk in het aas bijten, zuigen de barra’s het aas in zijn geheel op en houden hun bek daarna dicht.

De truc is om iets langer te wachten met aanslaan, totdat de bek van de barra dicht is. Aanpassen is gemakkelijk en de daaropvolgende aanbeet van een barramundi wordt verzilverd, dit keer ben ik de gelukkige.

Even leek het erop dat we hard moesten werken om door de mangrove jacks heen te komen. Gelukkig bood de verandering van het tij de uitkomst. Letterlijk “a change of tides”.

In de loop van de middag gaat de zon lager staan en de schaduwen van de bomen en mangroven spreiden zich uit over het water, de barra’s komen uit de mangroven en begeven zich nu in de 7 meter diepe geul. Snel worden de langzaam zinkende Live Shrimps verwisseld voor sneller zinkende softvibes en we blijven vangen.

Een kant en klaar praktijk voorbeeld van hoe omstandigheden, in dit geval alleen al de zonstand, invloed hebben op de visserij. Normaal zou een hoge zonstand geassocieerd worden met vis op diep water. Maar door het heldere water kiest de vis ondiep water met schaduw over dieper water zonder beschutting.

Verandering in omstandigheden zorgt voor veranderingen in aasgedrag van de vis. Het is aan de visser om de juiste aanpassing te maken. Hier het resultaat van een alerte visser die juiste aanpassing wist te maken op het juiste moment.

We zitten halverwege het opkomende water als het tijd is om even snel wat avond eten klaar te maken (lunch is volledig overgeslagen, aangezien ik een zak Doritos en een halve liter Red Bull niet mee tel). Als we terug bij kamp aankomen, zien we dat er een stel andere sportvissers naast ons aan het kamperen is.

Een praatje is snel gemaakt. Ze vertellen ons dat er een netten-visser de week ervoor een gigantisch net heeft gespannen in Cattle Creek en dus een gigantische buit aan barramundi heeft weten te bemachtigen. Dat verklaart de afwezigheid van de grotere barra’s. De andere vissers vertellen ons dat ze maar 2 vissen wisten te vangen, geen barra’s maar een ondermaatse mangrove jack en flathead.

Dan doen wij het zo slecht nog niet met een stuk of 20 vissen. Maar de mannen hebben net als Guy en ik nog een dag voor de boeg om de huidige vis trip-verhalen een “om over naar huis te schrijven” potentieel te geven. Toch zien we ze even later hun tent afbreken en alles opruimen. Als ze in hun boot stappen vragen ze: You’re not planning on staying here for the night are ya? Hahahaha.

Waarop ik alleen maar op kan antwoorden: Why not? Het wordt even stil in de boot waarna de mannen schater lachend antwoorden: Cuz of the bloody snapping handbags mate! Ze vertellen kort daarna een verhaaltje van hun vorige vistrip naar Cattle Creek. De mannen kampeerden op dezelfde plek waar wij onze tent hebben staan.

Toen de mannen ‘s ochtends wakker werden en de tent open ritsten, lag er een 4,5 meter lange krokodil voor hun tent. Iets dat ze niet nog een keer wilden mee maken. Ik geef ze groot gelijk en snel zoeken Guy en ik een hoger gelegen plekje in het duin voor onze tenten.

In het volgende deel van Rovers Down-Under zal ik schrijven over het verdere verloop van onze trip naar Cattle Creek, de vissen die de volgende dag werden gevangen en het gebruikte materiaal. Stay tuned!

Sebastian van Koningshoven