Roofvisperikelen   De code kraken (1)

Roofvisperikelen 

De code kraken (1) 

Door Leon Haenen 

Ik heb het even opgezocht, maar mijn laatste baars van het formaat trottoirtegel dateert uit 2009. Zeven jaar geleden ving ik mijn laatste 45 centimeter plus baars. Weliswaar tijdens het roofvissen, maar gevoelsmatig bij toeval. Op een grindgat hier in de buurt.  

Zo’n baars is op de wateren waar ik tot nu toe gevist heb niet makkelijk te vinden. Ze zitten er wel, ze zitten er ook in grote getale, maar zoals Tim het mooi beschreef tijdens onze gesprekken van afgelopen weken: ”De code is eenvoudigweg nog niet gekraakt”.

Ik kan in deze alleen voor mezelf praten. Ga daar ook van uit als je dit als ervaren baars-visser leest. Wellicht lopen er zuiderlingen rond die op de Limburgse Maas de moeilijk te ontrafelen ‘baarscode’ al gekraakt hebben…….ik ben er nog druk mee. Maar dat het me gaat lukken, daar kun je van op aan. Op eigen kracht.

Ik heb tijdens de afgelopen visdag zo ontzettend veel geleerd….ik heb zoveel hints en tips gekregen die zouden kunnen bijdragen aan de ontrafeling van het geheim. Ik kan nu gericht op jacht. Ik kan een aantal gedeelten van de wateren waar ik vis, afschrijven.  

Ik heb het ook altijd verkeerd gezocht, daar ben ik nu achter. Als je weet hoe het werkt, dan is alles simpel. Ik wil jullie vandaag meenemen naar een van de allermooiste visdagen van de afgelopen jaren. Het was in elk geval met afstand de mooiste dag van 2016.

Voor het eerst sinds 3 jaar zijn de rollen tussen Tim en mij omgedraaid. Waar mijn vriend vaak vele honderden kilometers reist om naar mij te komen, was het vandaag mijn beurt om 200 kilometer richting het noorden te sturen.

De reis had vandaag voor mij nog een extra gouden randje, want ik mocht na 20 jaar elke dag in de rij gestaan te hebben voor het enige stoplicht op de A2 , nu voor het eerst genieten van de ondergrondse, ongestoorde doortocht via onze gloednieuwe Prins Willem Alexander tunnel. Ik heb het als bijzonder prettig ervaren.  Wat een machtig mooi resultaat en wat een luxe om er binnen drie minuten doorheen te zijn.

We gaan vandaag met zijn drieën vissen. Een van Tim’s vismaten, Mike van Hoof, heeft me uitgenodigd om een dag samen met hem en Tim te gaan vissen. Vanaf een dikke Lund nog wel.

Ik heb Mike voor het eerst ontmoet tijdens de boten en hengelsportbeurs in Utrecht. Een geweldige gast die vreselijk goed weet waar hij mee bezig is op het gebied van roofvissen. Daar kan ik ontzettend veel van leren.  

Ondanks de uitgebreide briefing die ik van Tim van te voren heb gehad, had ik toch moeite de juiste keuzes te maken qua materiaal. Een tas met veel te veel shads, twee beproefde hengels van respectievelijk Rodvisions en Co Sielhorst plus natuurlijk twee nieuwe sterren, de Snapper Twintip Dropshot en de Speed Spin rod 5-20 gram. Beiden van Korum.

Op advies van Tim heb ik deze twee uitgekozen om vandaag mee te nemen omdat het volgens hem een hengel moet zijn met een gevoelige actie. Tevens hebben beide hengels een goede body die noodzakelijk is om snel en effectief aan te kunnen slaan, maar ze moeten aan de andere kant weer soepel genoeg zijn om de lichte tikjes van de baars-aanbeet te registeren zonder dat de vis al te veel argwaan krijgt.

Ik begreep het vooraf allemaal niet zo goed, maar het werd me des te duidelijk toen we eenmaal aan het vissen waren.

Na een korte verwelkoming in het donker en het inladen van de spullen zijn we relatief snel vertrokken. Met 90PK achter de Lund kan ik jullie verzekeren dat de boot wel vooruit ging. We moesten een kilometer of tien varen naar de eerste stekken, maar dat was in deze boot verre van een straf.

Als Mike tijdens het varen droog oppert dat ie nog wel harder kan, gaat het gas vol open. Niet normaal wat een snelheid. Ik hou er wel van en geniet met volle teugen van de bootrit, ondanks de lage temperatuur op het water.  

Terwijl Metallica op de achtergrond voor de juiste muzikale begeleiding zorgt bij deze hoge snelheid, zit ik in de luxe fauteuil heerlijk te genieten. Hoe Mike weet dat ik van Metallica houd, dat weet ik niet, maar ik voel direct de klik! Top gastheer.

De eerste vis van de dag, voor dag en dauw.

Als we op de eerste stek arriveren, krijg ik kort uitleg over de wijze waarop we te werk gaan. We vissen met een gevlochten lijn op de molen en daaraan bevestigen we een fluocarbon onderlijn en een dropshot haak van Gamakatsu. Aan het eind van de fluocarbon wordt eenvoudigweg het dropshotloodje, een bol model in dit geval, van zeven gram bevestigd, in een soort van klemverbinding.

Volgens de heren staan de baarzen redelijk dicht onder de oever. In de overgang van één naar drie meter zouden we ze vandaag moeten gaan vangen. We vissen vandaag met drie soorten aas. We hebben dode voorntjes ( hele kleine van 8-10 centimeter), vakkundig ingevroren en vacuüm verpakt door Tim. Ik denk dat hij er wel 50 bij zich heeft, ze zijn nog half bevroren.

Tim en...

...Mike volgen al snel.

Ik zie dit wel als mijn favoriete aasje van de dag. Tim en Mike zien dat anders. Voor hen is de worm vandaag het favoriete aas. We hebben een enorme zwarte piepschuim doos bij ons, barstensvol met wormen. We gaan er echter niet mee voeren.

Tot slot hebben we natuurlijk een vracht aan shads bij ons, van extreem klein tot redelijk verticaal formaat. Op gevoel vissen, dat gaat het vandaag worden. Je werpt in en laat het loodje tot op de bodem zinken. Vervolgens til je de hengeltop omhoog en maak je contact met je loodje. Dan trek je er een paar centimeter aan en dan wacht je. Gewoon niks doen.

Niet bewegen. Dan wacht je tien tellen en haal je een paar wentelingen lijn binnen. Als er een aanbeet volgt, dan voel je vrijwel altijd een of twee tikjes….vaak nog een derde tikje. Je mag dan niet aanslaan, maar je wacht af.

Ik kan jullie vertellen dat ik dat al lastig vond. Je laat de lijn even slap vallen en maakt dan weer contact met je loodje. In heel veel gevallen voel je dan meteen de vis…..dan sla je aan. Dat is het systeem.

Terwijl ik het opschrijf bedenk ik me dat het allemaal erg eenvoudig klinkt, maar dat is het niet. Het is wel een manier van vissen die me ligt, want nadat ik in eerste instantie mis sla op een fraaie tik, is het in tweede instantie wel raak. We zijn dan werkelijk waar drie minuten aan het vissen. Het is zelfs nog donker.

Het vertrouwen is meteen ontzettend groot. Een echte technische visserij. Schitterend! De mannen blaakten daar al van. Ik vang mijn eerste baars op een dood voorntje dat eenvoudigweg met zijn bek in een dropshot haak hangt. De eerste vis wordt gemeten. Met 42 centimeter een prima start van de dag.

Mijn pet trekt scheef van de smile op mijn kop. Wat is dit ontzettend vet….en wat zijn die aanbeten klein. Binnen een kwartier hebben we alle drie al een vis in de boot.

Ik weet niet wat ik meemaak. Beide heren vangen de eerste vis van de dag met een simpel stuk worm. Ik laat me uitleggen hoe ik dat moet aanpakken met de worm. Tim geeft een demonstratie. Met een spuit inclusief injectienaald wordt lucht in de worm gespoten.  

De worm blijft mooi hangen in de haak. Wat een eenvoudige oplossing om die worm meer vangkracht te geven. De worm krijgt door de inspuiting van de lucht een soort van pop up karakter. Grappig. In deel 2 kom ik hier uitgebreid op terug.

Twee schitterende baarzen, vlak achter elkaar gevangen.

Met een gemengd gevoel werp ik mijn aas tot vlak onder de oever. Nadat ik twee tikken heb binnen gevist krijg ik een paar mini tikjes binnen. De nieuwe Snapper spinhengel is ideaal voor deze klus. Ik geef even lijn en sla kort maar krachtig aan.

Je zou denken dat ze de worm al lang geslikt zouden hebben, maar deze vis heeft, net als de eerste vissen van Mike en Tim de haak vakkundig voor in de lip zitten. Ongelofelijk. Mijn tweede vis is al iets groter. Direct erna vang ik er weer een. Binnen een half uur heb ik gewoon drie dikke baarzen gevangen. Ik weet niet wat ik meemaak. Trots poseer ik met beide vissen.

Volgens de mannen zou mijn PR er vandaag nog wel eens aan kunnen gaan. Ik durf het bijna niet te geloven, maar besef wel dat als ik al de kans heb……..dan is het wel vandaag. Om beurten vangen we de eerste uren onze vis. Bij elke vis die aan boord komt wordt er vol bewondering gekeken. Hoe is het mogelijk dat er hier zoveel dikke baarzen bij elkaar zwemmen.